“ฮึก นายเกลียดฉัน ก็อย่ามาแตะตัวฉันสิ”
ลินินตัดพ้อ หัวใจเจ็บปวดกับการกระทำหยาบหยามของเขา ชายหนุ่มกลับแค่นยิ้มหยัน สลัดเสื้อออกจากร่างหนากว่า โถมตัวเข้ามากอดรัด เนื้อตัวเปล่าเปลือยเบียดแนบตัวเธอ
“คิดว่าฉันพิศวาสเธอนักเหรอยายผ้าป่าน ถ้าตัวเธอมันเป็นทอง ก็เป็นทองที่เคลือบบนดอกไม้ ไร้ค่า ไร้ราคา ไร้ความหมาย ถ้าฉันจะจูบตรงนี้ จับตรงนี้ หรือขยี้ขยำร่างกายของเธอ ก็เพราะฉันต้องการให้เธอรู้ว่า ยายด็อกเตอร์อย่างเธอสุดท้ายแล้ว ก็มีค่าไม่ต่างจากนางบำเรอชั้นต่ำ”
ปากเขาพูดไปจูบไปทั่วดวงหน้าสวย มือก็ลูบไล้ทรวงอวบ ขยำแรงไม่ถนอม จนเธอร้องไห้ออกมา เขายังคงเหยียดหยามเธอ ด้วยการสัมผัสไปทุกส่วนบนร่างงาม ปากขบเม้มทำรอยบนต้นคอขาวผ่อง ดูดแรงจนเป็นจ้ำ ก้มลงมางับยอดทรวงดูดจนเกิดเสียงน่าเกลียด ลินินผลักไสแต่ยิ่งกลายเป็นการยั่วยุให้เขาทำรุนแรงขึ้น
“อย่านะ อย่าทำฉันเลย”
ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งก่อนๆ ปรัชญ์ไม่คิ
