“อย่ามาแตะลูกสาวฉัน ไอ้พวกสวะ!” แพรพรรณด่าพวกมัน
“อีคุณนาย มึงกล้าด่ากูเหรอ แบบนี้มันต้องตบให้คว่ำ”
คนโดนด่าโกรธจนหน้ามืด ลืมคำสั่งเจ้านายที่บอกให้แค่ขู่ลูกหนี้ ตรงเข้าไปคว้าไหล่แพรพรรณ
เผียะ !
ฝ่ามือหนาฟาดใส่หน้าอดีตเจ้าของตลาด จนล้มคว่ำไปกับพื้น ปากแตกเลือดไหล ท่ามกลางสายตาของคนในบ้าน
“ว้าย ! คุณแม่”
ลินินกรีดร้องด้วยความตกใจ รีบเข้าไปขวางไม่ให้พวกทวงหนี้ทำร้ายมารดาอีก อีกฝ่ายโมโหจนหน้ามืด นิสัยเดิมที่เคยเป็นพวกนักเลงเก่าจึงออกมาเต็มที่ ยิ่งเห็นลูกสาวของลูกหนี้สวยสะดุดตา ก็ยิ่งมีความคิดไม่ดีในหัว จับข้อมือหญิงสาวหมายจะดึงมาลวนลาม แต่นางแพรพรรณไม่ยอมให้ลูกถูกพวกเดนมนุษย์ทำให้มีมลทิน กระโดดเข้ามากัดแขน จนอีกฝ่ายต้องปล่อยด้วยความเจ็บปวด
“โอ๊ย! อีแก่ มึงกล้ากัดกูเหรอ ตายซะเถอะมึง”
มันกระชากศีรษะของแพรพรรณแล้วฟาดฝ่ามือตบไปลงไปไม่เลี้ยง จนนางล้มกลิ้งไปอีกรอบ ใบหน้าเปรอะไปด้วยเลือด
