Episode 5
1525 คำ
Episode 5
"อ้าว พี่ไอด้า สวัสดีครับ" เสียงทุ้มเข้มของอัศวินเอ่ยดังอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวเมื่อจู่ๆมีผู้หญิงบางคนเปิดประตูเข้ามาในห้องพยาบาลขณะที่เขากำลังทำเรื่องลามกกับฉัน
"วิน! ไหนบอกจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงคนอื่นไง" เสียงหวานปมแหลมเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธพร้อมกับมองหน้าฉันอย่างเอาเรื่องทำให้ฉันรีบผลักอัศวินให้ไกลตัว
ดูท่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นรุ่นพี่ เพราะเข็มกลัดของเขาที่ติดอยู่ตรงโบว์เป็นรูปดาวสามดวง นั่นหมายถึงเขาเรียนอยู่ชั้นสูงสุด ซึ่งห่างกับพวกเราสองปี
ทำไมอัศวินถึงรู้จักกับรุ่นพี่ได้ อย่าบอกนะว่าพวกเขาเป็นแฟนกัน?
"ผมเคยพูดแบบนั้นด้วยเหรอ? จำไม่เห็นจะได้เลย" อัศวินยักไหล่เบาๆ ฉันได้แต่ยืนนิ่งมองพวกเราสองคนคุยกันอย่างทำตัวไม่ถูก
"ใช่! นายเคยพูด ยัยนี่เป็นเด็กใหม่ที่เขาลือกันใช่ไหม" พี่คนนั้นมองฉันด้วยหางตาก่อนจะชี้นิ้วมาที่ฉัน
"ถ้าใช่แล้วจะทำไมเหรอครับ?"
"วินก็รู้ว่าพี่ไม่ชอบให้วินยุ่งกับผู้หญิงคนอื่น ขอละวิน... พวกเราเป็นแฟนกันนะ อย่ายุ่งกับผู้หญิงคนอื่นได้ไหม" เสียงหวานใสเอ่ยดังขึ้นอย่างออดอ้อนพร้อมกับใช้มือเล็กจับมือหนาของอัศวินพร้อมกับลูบไปมา
"พี่คิดว่าพี่เป็นใครถึงกล้ามาสั่งผม ผมจะยุ่งกับใครก็ไม่ต้องมาเสือก อ๋อ... แต่ถ้าอยากให้ผมเลิกยุ่งละก็... พี่ก็จัดการยัยนั่นแทนละกัน" อัศวินกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างนึกสนุก เมื่อฉันได้ยินคำพูดของเขาฉันก็เข้าใจได้เลยทันทีว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
เขากำลังสั่งให้แฟนของเขากำจัดฉันทิ้งยังไงละ!
"ฉันจะทำอะไรยัยเด็กนี่ก็ได้ใช่ไหม!?"
"ผมพูดแล้วไม่คืนคำหรอกนะ"
"อะ...อัศวิน มันจะมากเกินไปแล้วนะ ถ้าแฟนนายตบฉันขึ้นมาจะทำยังไง แถมฉันกับนายก็ไม่ได้เป็นอะไรกันด้วย ไม่สิ ไม่เคยชู้สาวกันเลยด้วยซ้ำ!" ฉันเอ่ยแทรกขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นว่าท่าทีไม่ค่อยจะดีแล้ว
"เธอมาอ่อยฉันก่อนไม่ใช่เหรอ หึ อย่าพูดเหมือนเธอไม่ได้คิดอะไรกับฉันสิ ฉันเสียใจนะ" อัศวินเอ่ยเสียงเศร้า ดูก็รู้ว่าเขาเสแสร้ง
"เธอกล้าอ่อยแฟนของฉัน ไม่ตายดีแน่!"
"ฉะ...ฉันไม่ได้ทำอะไรทั้งนั้นย่ะ!" ฉันบอกออกมาก่อนจะรีบวิ่งออกมาจากห้องพยาบาลทันที อยู่ที่นั่นไปก็มีแต่โดนทำร้ายกับโดนใส่ร้าย ต่อให้ฉันพูดอะไรไปพวกเขาก็ไม่เชื่อหรอก มีแต่โดนใส่สีตีไข่ไปเปล่าๆ
สุดท้ายแล้ว... ฉันก็ได้ศัตรูเพิ่มอย่างไม่รู้ตัว
"กะ...กรี๊ดดดด!" ฉันร้องออกมาด้วยความตกใจเมื่อหลังเลิกเรียนฉันได้เปิดล็อคเกอร์ใส่ของตัวเองออกมาก็พบแต่ขยะเน่าขยะเปียกเต็มไปหมด
ใครมันเอามาใส่เอาไว้... ไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ ไม่ใช่อัศวินก็แฟนของเขา!
"ละ...ลูกพีช เธอโอเครึเปล่า?" เฟย์ที่เห็นแบบนั้นก็ถึงกับหน้าซีดเผือด
"อืม... โอเคสิ ก็แค่ขยะ เก็บทิ้งก็หมดแล้ว" ฉันบอกออกมาอย่างมองโลกในแง่ดี แม้ว่าในใจตอนนี้จะจมดิ่งไปแล้วก็ตาม
"คิก... อยากไปยุ่งกับอัศวินเอง จะโดนแบบนั้นก็ไม่แปลก" เสียงหวานใสของนักเรียนหญิงคนอื่นรอบข้างเอ่ยดังซุบซิบ
"แต่ยัยนั่นใจกล้าชะมัดที่กล้ายุ่งกับคนแบบนั้น ฉันได้ยินว่าเธอจะแย่งแฟนจากรุ่นพี่ละ"
"น่าสงสารจัง หน้าตาก็ดีแต่ไม่น่าทำแบบนั้นเลยนะ เอาจริงฉันตั้งใจจะจีบยัยนั่นด้วยซ้ำแต่เป็นเด็กของไอ้วินก็ไม่ไหว" ขนาดพวกผู้ชายยังนินทราฉันเลย คิดดู...
"มา ฉันช่วยเก็บ แกไม่ต้องไปสนเสียงนกเสียงกาของใครหรอกนะ บั่นทอนจิตใจเปล่าๆ ฉันเชื่อว่ายังไงแกก็ไม่มีทางที่จะแย่งแฟนคนอื่นอยู่แล้ว" เฟย์เอ่ยขึ้นอย่างปลอบใจฉัน เมื่อฉันได้ยินแบบนั้นก็ถึงกับน้ำตาตก
"ฮือๆ ขอบใจนะเฟย์ ดีจริงๆที่ได้รู้จักแก"
ในที่สุดฉันกับเฟย์ก็ได้ช่วยกันเก็บขยะเหม็นเน่าออกจากล็อคเกอร์ และขณะที่พวกเราเดินออกไปจากโรงเรียน จู่ๆฉันก็โดนผู้หญิงหลายคนรุมร้อมเอาไว้ แต่ทีเด็ดสุดมันอยู่ตรงนี้ ฉันโดนน้ำสาดจ้า! แถมเป็นน้ำเน่าด้วย
ซู่วววว!
กรี๊ดดดด นี่มันน้ำถูพื้นนี่หว่า...
"เฟย์... แกไปก่อนเถอะ ตรงนี้ฉันจัดการเอง" ด้วยความที่ฉันเป็นห่วงเฟย์ ฉันเลยบอกให้เธอถอยไปจากตรงนี้ เพราะฉันจะรับมือเอง
"โถ่ๆ เธอนี่ชอบทำตัวเป็นคนดีจังเลยนะ ทั้งๆที่ตัวจริงแล้วโคตรจะแรดชอบเเย่งแฟนชาวบ้าน" แฟนของอัศวินเอ่ยขึ้นเสียงดังราวกับว่าอยากให้ทุกๆคนได้ยิน
"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ชอบอัศวิน และฉันก็ไม่เคยคิดจะแย่งเขาไปจากเธอด้วย!"
"ตอแหล! ถ้าเมื่อเช้าฉันไม่เจอเธอกับวินที่นั่นป่านนี้คงจะเอากันแล้วละมั้ง" สิ้นเสียงของผู้หญิงที่ชื่อ ไอเด้า เอ้ย ไอด้า ทุกคนก็ต่างนินทราฉันหนักมากกว่าเดิม
"บอกแล้วไงว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด แถมอัศวินยังมายุ่งกับฉันก่อนเองด้วย!"
"เหอะ... หยุดตอแหลได้แล้ว พวกคนจนนี่มันชอบตอแหลชะมัด"
"พูดไปเธอก็ไม่เชื่อ หลีกทางให้ฉันได้แล้ว กำลังรีบ ไม่อยากจะพูดมากกับพวกไร้หัวสมอง พูดไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมา"
"พวกแก จับตัวยัยเด็กอวดดีเดี๋ยวนี้ กูจะสั่งสอนให้มึงรู้ซะว่าการมายุ่งกับแฟนคนอื่นมันเป็นยังไง!" ไอด้าเอ่ยขึ้นด้วยความโกรธพร้อมกับสั่งเพื่อนของเธอให้เข้ามาล็อคตัวฉัน แน่นอนว่าคนเยอะกว่าย่อมได้เปรียบ ส่วนฉันก็ได้แต่ดิ้นไปมาอย่างหาทางรอด ซึ่งมันยากมากที่จะรอดพ้นไปจากตรงนี้ได้...
หลายนาทีต่อมา...
"ฮ่าๆ! ดูสิ สภาพมึงไม่ได้เรื่องเลยวะ แค่โดนตบนิดๆหน่อยๆก็ล้มไปกองกับพื้นซะแล้ว" ไอด้าหัวเราะร่าพร้อมกับมองฉันที่นั่งกองอยู่ตรงพื้นด้วยสภาพที่เละแทะผมเผ่ายุ่งเหยิงไปหมด
เด็กโรงเรียนนี้มันเกินเยียวยาจริงๆ... ถ้าอัศวินไม่มายุ่งกับฉัน เรื่องพวกนี้ก็จะไม่เกิดขึ้น
"เอ้า! เงียบไปเลย ตายแล้วเหรอ ฮัลโหล ปากเก่งๆเมื่อกี้หายไปไหนหมดละ" ไอด้าเดินมาใกล้ฉันพร้อมกับใช้รองเท้าสกปรกๆเขี่ยตัวฉัน
"ฮึก..." ฉันสะอื้นออกมา พยายามกลั้นน้ำตาไว้แต่มันก็ไม่ไหว
"จำไว้นะว่าถ้าไม่อยากโดนกูทำแบบนี้อีก อย่ามายุ่งกับอัศวินเด็ดขาด!" ไอ้ด้าเอ่ยพร้อมกับใช้มือกระชากผมฉันอย่างแรงจนทำให้คอของฉันต้องโอนเอนไปตามแรงดึงของเธอ
"เข้าใจไหมยัยเด็กเปรต!!!"
"ไอ้เด็กเปรตมันมึงต่างหาก!!!" ฉันตะโกนออกมาเสียงดังพร้อมกับกระชากผมไอด้าคืนและแน่นอนว่าฉันกระชากเต็มแรง เธอเองก็เหมือนกัน... ทำเอาหนังหัวฉันแทบหลัดแหน่ะ
เพลี๊ยะๆๆๆ
ได้ทีฉันฉันรีบขึ้นคร่อมไอด้าพร้อมกับตบหน้าเธอแรงๆหลายๆที แค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำกับสิ่งที่เธอทำ!
"กะ...กรี๊ดดดด พวกมึงยืนมองทำเชี่ยไร ช่วยกูเดี๋ยวนี้!" ไอด้าตะโกนร้องลั่นเมื่อเห็นว่าตัวเองเสียเปรียบเธอรีบเรียกพวกตัวเองทันที
"อย่าเข้ามานะ ไม่งั้นฉันกรีดหน้าเพื่อนเธอแน่!" ฉันเอ่ยขู่ขึ้นมาทันที เมื่อวินาทีก่อนฉันเผลอล้วงกระเป๋ากระโปรงก็เจอคัตเตอร์อันเล็กๆที่ฉันเอาไว้ตัดกระดาษ แต่สงสัยคงจะลืมเก็บใส่กระเป๋าดินสอมันเลยอยู่ที่กระเป๋ากระโปรงแทน
"อะ...ไอด้า เอาไงดี!"
"พวกมึงอย่าไปกลัวมัน มันแม่งไม่กล้าทำจริงหรอก!"
"เหอะ! คิดว่ากูไม่กล้าเหรอ ได้ อยากลองดีกูก็จะจัดให้!" ฉันบอกออกมาอย่างเหลืออดก่อนจะเอาคัตเตอร์ไปอยู่ใกล้ๆหน้ายัยไอด้าจนทำให้เธอหวาดกลัว แต่เอาจริงฉันก็ไม่กล้าทำหรอก ได้แค่ขู่
"พอๆ พอแค่นี้แหละ!!!" จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยแทรกเข้ามาพร้อมกับเดินมาหาเราทั้งคู่ ที่แท้ก็เป็นอัศวิน ต้นเหตุเรื่องนี่เอง...
"เธอนี่น่าสนใจเป็นบ้า... ลูกพีช"
- ผู้เขียน
