“ไม่ผิดครับ ผมตั้งใจโทร.มาหาหนูชมพู่โดยเฉพาะ”
การเรียกชื่อเล่นของเธออย่างสนิทสนมยิ่งทำให้กันติศาสงสัยหนักกว่าเดิมว่าเจ้าของน้ำเสียงห้าวทุ้มคนนี้คือใคร และที่สำคัญเขารู้เบอร์โทรศัพท์ของเธอได้อย่างไร
“คุณเป็นใครคะ รู้เบอร์โทรศัพท์ของฉันได้ยังไง”
กันติศาถามเสียงห้วน บอกกับตัวเองหากได้รับคำตอบที่ไม่เข้าหูก็เตรียมกดวางสายในทันที แต่...คำตอบที่ได้รับกลับเพิ่มความสงสัยให้ทวีมากขึ้นกว่าเดิม
“ผมได้เบอร์โทรศัพท์ของหนูชมพู่มาจากเจ้าหญิงอลิยาครับ”
“จากเจ้าหญิงอลิยา”
กันติศาทวนคำ เกิดอาการหงุดหงิดใจอยู่บ้างเมื่อต้นทางที่โทร.มาไม่ยอมแนะนำตัวเองสักที จนต้องถามซ้ำอีกครั้งด้วยน้ำเสียงติดห้วนๆ และฟังดูเหมือนออกคำสั่งกับต้นทางไม่มีผิด
“ทำไมไม่แนะนำตัวให้ฉันรู้จัก บอกมาเดี๋ยวนี้ว่าคุณเป็นใคร และได้เบอร์โทร.ของฉันมาจากเจ้าหญิงอลิยาได้ยังไง”
คนที่ถูกออกคำสั่งเสียงห้วน ถึงกับกระตุกยิ้มและหันไปมอง
