กับดักรักร้าย

1383 คำ
ตอนที่ 8 สองพ่อลูกนั่งรถออกมาได้สักครู่ เวฑิตาก็เริ่มต่อว่าผู้เป็นบิดาทันที “พ่ออะ! มาช้า หนูเกือบจะเสียท่าไอ้ลูกครึ่งนั้นแล้วมั้ยล่ะ ดีนะ..ว่าหนูแกล้งตายซะก่อน” “ก็รถมันติดนะสิลูก นี่พ่อก็รีบบึ่งตามมาอย่างเร็วเลยนะ” แผนของเมธีคือให้ลูกสาวที่แต่งชุดเป็นแคดดี้เพื่อไปเป็นเหยื่อล่อ เพราะรู้ว่าฮันส์เป็นเสือผู้หญิง ที่เห็นสาวสวย ๆ ไม่ได้ “แล้วพรุ่งนี้พ่อจะเอายังไงต่อ..บอกก่อนนะคะ ว่าหนูไม่ตกไม่แต่งอะไรทั้งนั้นนะคะ” “ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ก็แค่ขอให้เขายอมลงทุนและซื้อหุ้นโรงแรมเราในราคาที่พ่อยอมรับได้ แล้วพ่อก็จะไม่เอาเรื่องเขา” “ถ้างั้นก็คงหมดหน้าที่ของหนูแล้ว ใช่มั้ยคะ” “พ่อขอบใจเค้กมากนะลูก ที่เหลือเดี๋ยวพ่อจัดการต่อเอง” “เห็นเขาพูดว่าอยากจะหาซื้อโรงแรมอยู่เหมือนกันนะคะ แต่บอกว่าจะซื้อในราคาถูก ๆ เอาไว้เกร็งกำไร หนูว่าเขาโคตรเอาเปรียบเลย” “เค้กได้ยินเขาพูดแบบนั้นเหรอลูก” ผู้เป็นบิดาตาลุกวาว ทีแรกที่คิดเอาไว้ แค่จะทำให้ฮันส์มาชอบพอกับลูกสาวของตน แล้วค่อยเสนอชวนมาลงทุน แต่นี่ไหน ๆ นายอันส์คนนี้ก็จะหาซื้อโรงแรมอยู่แล้ว ก็เสนอขายหุ้นเป็นข้อตกลงซะเลย เมธีนั้นมองออกว่าฮันส์ก็แอบชอบพอลูกสาวตนอยู่ไม่น้อย เพราะตอนที่อยู่ในสนามตนแอบสังเกตพฤติกรรมของเขาอยู่ตลอด “ใช่ค่ะ ตอนที่หนูนั่งรถกับเขามา เขาบอกแบบนั้น” “ดีละ งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้หนูคอยดูฝีมือพ่อก็แล้วกัน..จะเอาให้ร้องไม่ออกเลย ฮ่า ๆ ” ผู้เป็นบิดาหัวเราะตบท้ายการสนทนาก่อนรถจะเลี้ยวเข้าบ้านไป ผู้เป็นสามีจอดรถแล้วเดินเข้าบ้านอย่างอารมณ์ ขณะที่ภรรยากำลังยืนเท้าสะเอวรออยู่ เมธียังไม่ทันวางถุงกอล์ฟภรรยาก็เอ่ยถามขึ้นทันที “สองพ่อลูกนี่ไปไหนกันมา มืด ๆ ค่ำ ๆ แล้วดูแต่งตัวเข้าสิ..ยัยเค้ก! แม่บอกตั้งกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าแต่งตัวโป๊แบบนี้ กระโปรงหน่ะจะสั้นไปถึงไหน” “อะไรกันคุณ ผมพาลูกไปตีกอล์ฟมานะ” เมธีรีบแก้ต่างให้ลูกสาว เพราะกลัวเธอจะหลุดพูดอะไรออกมา เพราะงานนี้ ภรรยาเขาไม่รู้เรื่อง “สถานการณ์แบบนี้..คุณยังมีอารมณ์ไปตีกอล์ฟอีกเหรอ” คุณชโมพรเอ่ยถามสามี “แล้วหนูละ..เค้ก!!! ตามพ่อเขาไปทำไม ไหนบอกไม่ชอบแดดร้อน ๆ ไม่ใช่เหรอ” เมื่อสามีแก้ตัวได้ผู้เป็นแม่จึงหันมาลงที่ลูกสาวคนสวยแทน “หนูก็ไปเป็นแคดดี้ให้พ่อไงละคะ...ถ้าพ่อเกิดชอบแคดดี้คนอื่นขึ้นมาจะ ว่ายังไงล่ะคะ..แม่ นี่หนูช่วยแม่นะคะเนี่ย!” เวฑิตารีบแก้ตัว “เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ พ่อลูกคู่นี้” “เย็นนี้มีอะไรทานบ้างล่ะคุณ ผมกับลูกเริ่มหิวแล้ว” เมธีรีบตัดบท ไม่อยากให้ภรรยาซักไซ้ไล่เรียงมากนัก “ไปที่โต๊ะเลยค่ะ ฉันให้ป้านอมเตรียมอาหารไว้รอคุณกับลูกเป็นชั่วโมงแล้ว ไม่รู้เย็นหมดหรือยัง” ภรรยาพูดจบทั้งสามจึงเดินไปที่โต๊ะอาหารพร้อมกัน คืนนั้น ฮันส์กลุ้มใจมาก เขาจึงนัดเพื่อนไปนั่งดื่มเหล้าที่ผับแห่งหนึ่ง แม้แต่สาว ๆ ที่ย่างกายมาเสนอตัวให้เขา อันส์ก็ไม่มีอารมณ์จะเล่นด้วยเลย จนโจนาธาน เพื่อนของฮันส์มาถึง “แกโทร.นัดฉันมา เพื่อดื่มกับแกเนี่ยนะ ร้อยวันพันปีไม่เห็นแกจะมีเรื่องกลุ้มใจนี่หว่า หรือว่าไปพลาดท่าทำสาวที่ไหนท้องวะ ฮ่า ๆ ” “ไม่ใช่ แต่ก็ใกล้เคียงแหละ” ฮันส์บอกด้วยอารมณ์เศร้า ๆ “ห๊า!....เฮ่ย!..จริงดิ ไหนๆ เรื่องมันเป็นยังไงวะ” “ก็ถูกพ่อเขาจับได้นะสิ แต่ฉันยังไม่ได้ทำอะไรลูกเขาเลยนะโว้ย” “อ่าว!...แล้วแกทำไมไม่บอกเขาไปเล่า เรื่องแค่นี้ ปัดโธ่เอ้ย!” “ฉันก็พยายามอธิบายแล้ว แต่สองพ่อเขาไม่ฟังเลย ตอนที่อยู่ในห้องด้วยกัน ฉันก็แค่จูบลูกสาวเขาเองนะโว้ย แล้วอยู่ดี ๆ ลูกสาวก็หมดสติไปดื้อ ๆ ซะงั้น ต่อจากนั้นพ่อเขาก็โทรมา ฉันไม่รู้ทำไง พอพ่อเธอมาถึงฉันก็โดนเล่นงานยับเลย แล้วสักครู่ลูกสาวก็ตื่นมาโวยวาย แถมบอกว่าฉันเป็นคนถอดชุดชั้นในของเธอ อันที่จริงฉันเห็นแต่แรกแล้วล่ะ ว่าเธอไม่ได้ใส่แต่เธอก็อ้างอีกว่าฉันเป็นคนถอด แล้วเรื่องที่เธอหลับไปดื้อ ๆ เธอก็ยังอ้างอีกว่าเป็นเพราะฉันวางยา โอ๊ย!...ฉันจะบ้าตาย” “เฮ้อ!..” ฮันถอนหายใจเมื่อเล่าจบ “ลักษณะ เหมือนแกจะโดนตบทรัพย์นะโว้ย” “ใช่ทีแรกฉันก็คิดแบบนี้แหละ” “แกก็เอาเงินให้ไปเลยสิวะ จะไปยากอะไร” “ทีแรกฉันก็คิดเหมือนกันนั่นแหละ กะว่าพอคุยเรื่องเงินเรื่องคงจะจบ แต่ที่ไหนได้” “ทำไมเขาไม่รับเงินของแกเหรอ” “ตอนแรกฉันก็คิดว่าจะให้คิด แต่มาคิดดูอีกที ไม่ให้ดีกว่า” “ทำไมเหรอวะ” "เขาไม่รับเงินฉันหรอก เขารวยจะตายไป พ่อเธอเป็นถึงเจ้าของโรงแรม ตอนแรกฉันไม่รู้ ฉันเลยเสนอเงินให้ลูกสาวหนึ่งล้านบาท เพื่อให้เธอนอนกับฉัน ฉันน่าจะเอะใจตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” ฮันส์ดึงนามบัตรของเมธีจากกระเป๋าเสื้อให้กับเพื่อนของเขาดู “โอ้โห่...เป็นถึงเจ้าของโรงแรมระดับห้าดาว แล้วก็ดังสุดในเชียงใหม่เลยนะโว้ย..โรงแรมนี้ เขาไม่รับเงินแกก็ถูกแล้วล่ะ” “และที่สำคัญนะ ฉันก็เพิ่งรู้ว่าเธอน่ะ อายุยังไม่ถึง 18 ปีเลย” “ตายแล้ว!.. นี่แกกำลังเสี่ยงคุกเลยนะ” “เฮ่อ!.. ก็นั่นนะสิ” ฮันส์ถอนหายใจขึ้นมาอีก ไม่รู้เป็นรอบที่เท่าไหร่ “แล้วแกจะเอาไงต่อดี..เพื่อน” “พรุ่งนี้พ่อเธอนัดให้ฉันไปตกลงกันที่โรงแรม ไม่รู้จะหลอกเอาตำรวจมาจับฉันหรือเปล่านะสิ” “คงไม่หรอกมั้ง ก็คงจะแค่เรียกแกไปตกลง เฉย ๆ นั่นแหละ เพราะถ้าเขาจะจับแกส่งตำรวจจริง ๆ เขาคงโทรเรียกมาจับแกตั้งแต่แรกแล้วล่ะ” “พรุ่งนี้แกไปเป็นเพื่อนฉันหน่อยสิวะ” “ได้สิเพื่อน กี่โมงวะ” “แปดโมงเช้า” “ห๊า!..ทำไมนัดเช้าจังวะ” “ก็ตอนนั้นฉันลืมตัวไปหว่า อยากให้เรื่องมันจบเร็ว ๆ แกมีหน้าที่ตื่นให้ทันก็พอ โอเคมั้ย” “เอ่อ ๆ แกโทรปลุกฉันล่วงหน้าก่อน หนึ่งชั่วโมงนะโว้ย” โจนาธานรีบบอกเพื่อน เพราะคืนนี้เขาเองก็มีนัดต่อกับสาว ๆ คงจะดึกแน่ ๆ “เออ..ถ้างั้นฉันขอตัวกลับก่อนนะโว้ย” “อะไรวะ มาแค่แป๊บเดียว แกมีธุระกับสาวคนไหนอีก” “ก็ไม่เชิงหรอก..” “ระวังแกจะไม่รอดแบบฉันนะโว้ย” “ยาก!... เพราะฉันไม่อ่อนแบบนี่หว่าแก ฮ่า ๆ” “เฮ้ย!.. พูดแบบนี้เดี๋ยวพ่อก็ให้กินแข็งซะหรอก” “แหม่!.. เพื่อน ล้อเล่น นิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไม่ได้ ฉันแค่อยากให้แกอารมณ์ดีขึ้นมาก็แค่นั้นเอง” “แกจะไปไหนก็รีบไปซะ” “เอ่อ ๆ แต่ฉันว่าแกน่ะ ก็ควรกลับไปพักได้แล้วเหมือนกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ถ้าแกตื่นมาปลุกฉันไม่ทันไม่รู้ด้วยนะโว้ย” “โอเค งั้นฉันกลับพร้อมแกเลยก็ได้” “แล้วเจอกันพรุ่งนี้เพื่อน” โจนาธานเดินมาตบไหล่เพื่อน ฮันส์พยักหน้าให้เพื่อน แล้วรีบเดินไปยังที่จอดรถ
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม