จันทริกาถูกปลุกให้ตื่นขึ้นในช่วงเย็น หญิงสาวไม่ได้พูดอะไรในขณะที่ถูกลากมายังลานจอดรถด้วยฝีมือของอนาคินที่เหมือนว่าเขากำลังหงุดหงิดกับอะไรบางอย่างอยู่ อะไรบางอย่างที่หญิงสาวมั่นใจว่ามันน่าจะมาจากเธอ แต่ที่ไม่เข้าใจเลยก็คือว่าเธอเผลอไปทำอะไรให้เขาต้องมาหงุดหงิดใส่กันแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะหากจำไม่ผิดเธอก็อยู่ของเธอดีๆ มาตลอดทั้งวันตามที่เขาสั่ง ไม่ได้เผลอทำหรือพูดอะไรที่มันจะเป็นสาเหตุของอาการหงุดหงิดของเขาในตอนนี้ออกมาเลย
“คุณกลับเองก็แล้วกัน!” เสียงเข้มเอ่ยบอกหลังจากที่เหยียบเบรกเมื่อขับรถผ่านบริษัทมาแล้วสักระยะหนึ่ง คำพูดนั้นทำให้อีกคนเงียบไปชั่วครู่ เธอทอดมองไปรอบๆ ก่อนจะเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความน้อยใจเมื่อได้เห็นกับตาตัวเองแล้วว่า อนาคินจงใจแกล้งที่จะทอดทิ้งกันไว้ข้างทาง
“ค่ะ”
“อย่าให้รู้ว่าแอบแวะที่ไหน! ไม่งั้นจะไม่ใช่แค่คุณที่เดือด
