Chapter 19
“ประตูน้ำ!”
“เดี๋ยวพี่พาไป พุดอยากให้พี่ช่วยอะไร? พุดบอกพี่นะ” ในน้ำเสียงแผ่วลง ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นเก็บปอยผมไว้ข้างหลังหูอย่างเอ็นดู แก้มขาวนวลผ่องทำให้เขาต้องกดริมฝีปากครั้งหนึ่ง
เป็นครั้งแรกที่เขาเปิดใจให้เธอได้ทำในสิ่งที่รัก เขาเปลี่ยนไปจากคนเดิมที่มักจะห้าม เพราะกลัว...
หากนกน้อยในกรงทองจะกางปีกบินออกจากรังของเขาไปมีคู่ครองตามวัฏจักรชีวิต
จุมพิตแผ่วเบากระตุกหัวใจดวงน้อยให้สั่นไหวไม่เป็นจังหวะ ปรายลดารู้ว่าเขากำลังคิดอะไร “พี่เปาเอาใจพุด เพราะอยากได้อะไรหรือเปล่า?”
“ก็ต้องอยากได้สิ พุดเป็นเมียพี่ พี่ชอบกอดพุด หอมพุด จูบพุด พี่ชอบทำเรื่องแบบนั้นกับพุด พี่รู้สึกดี... หรือว่าพุดไม่ชอบ?”
ในคำถามที่รู้คำตอบดีเขายิ้ม... คนช่างอายหลุบตาหนีครั้งหนึ่งก็เชยดวงตาคู่หวานขึ้น เมื่อเขาไม่ยอมพูดมันขึ้นมาก่อนเหมือนทุกวันเธอจึงเป็นฝ่ายบอก
“พุดรักพี่เปานะ... ขอบคุณที่ดูแลพุดค่ะ...”
