Chapter 18
“พุทรา...!” เสียงตะคอกดังพาสะดุ้งไปทั้งบ้าน ใบหน้าเครียดขรึมฉายแววขุ่นเคืองหัวเสีย มาตั้งแต่ในรถยนต์ที่ได้ยินว่าเธอจะหาเพื่อนเพื่อทำเรื่องอย่างว่า เค้นเสียงกร้าวในเชิงตักเตือนออกมาทีละคำ
“พุดเป็นเมียพี่ ทำตัวให้สมเป็นเมีย ผู้หญิงคนไหนมาเข้าใกล้พี่ พุดต้องห้ามไม่ใช่ไปเอาของมาให้เขา เลิกทะเลาะกับพี่ได้ละนะ ไอ้อาการหน้านิ่งประชดประชันกัดเก่งแบบนี้น่ะ ไม่มีผัวคนไหนชอบ”
ใบหน้างามก้มหน้างุด ๆ พอโดนดุเท่านั้น เป็นอีกคนเบิกตากว้างอย่างไม่เชื่อหู
“เพื่อนพี่มาบ้านนี้บ่อยทุกคน ของอะไร ๆ มันก็อยู่ที่เดิม ไม่จำเป็นต้องไปเอาใจใครนอกจากพี่ เดี๋ยวเขาไปหยิบของเขาเอง” พูดจบ ร่างสูงโน้มตัวลงรวบเรียวขายกบั้นท้ายงอนขึ้นไว้บนท่อนแขนเป็นล่ำสัน ใบหน้าสดสวยร้อนผ่าวขึ้นตามลำดับเมื่อก้มหน้าลงมองค้อนผู้ชายตัวโตที่อุ้มเธอเหมือนเด็กน้อย
“พุดเดินได้... พี่เปา...! ปล่อยเลยนะ อุ้มทำไม?” เสียงหวานประท้วงอย่
