I'm here ภารกิจง้อเมีย

ตอนที่ 7

เมียที่หวังดีกับทุกคนแต่ไม่ได้อ่อนแอเลย ตั้งแต่รักกันมาเขาเห็นเธอร้องไห้น้อยมาก ต่อให้เขาจะลืมวันสำคัญหรืออะไรก็ตามเธอจะยิ้มให้แล้วพูดแค่ไม่เป็นไรเสมอ เธอโอเคทุกอย่าง เธอไม่เคยบอกว่าเขาต้องทำแบบโน้นแบบนี้ตามใจเธอสักครั้ง

ทุกวันนี้ของขวัญวันเกิดตลอดเจ็ดปีก็ยังเก็บไว้อยู่เลย เขายังไม่รู้เลยว่าจะหาพยาบาลที่ไหนมาดูแลดีเท่าเธอในวันที่เขาไม่สบาย เธอดูแลเขาทุกเรื่องและใส่ใจมากใครรอบตัว

ชีวิตของเขามีเธอเป็นทุกสิ่งทุกอย่างเลยก็ว่าได้

เขาไม่อยากได้เมียที่หวังดีขนาดนี้ เธอยอมให้เขามีคนอื่นมาแทนที่เธอได้ทั้งที่รู้ว่าต้องเจ็บ เขาแค่อยากได้เมียที่รักเขาเหมือนเดิม เมื่อก่อนเขาอาจจะลืมง่าย ลืมไปหลายอย่าง เคยทำอะไรให้เธอเจ็บช้ำก็ลืม วันเกิดหรือนัดก็ลืมบ่อยๆ เขาปล่อยให้เธอนั่งรอ บางครั้งเขาก็เมามากไปหน่อยจนมีนต้องมาดูแลเสมอ

เขารู้ว่าเธอรักเขามากถึงได้อดทนทำทุกอย่างเพื่อเขาโดยที่แทบไม่บ่นหรือว่าอะไรเลย ไม่ว่าเขาจะมีเรื่องจนต้องไปประกันตัวก็ยังเป็นเธอเสมอ จะเมาขาดสติขับรถกลับไม่ไหวมีนก็ไปรับกลับเพียงแค่โทรตามไม่ว่าจะดึกขนาดไหนก็ช่าง เขาลืมแม้กระทั่งวันครบรอบของเราทั้งที่เป็นคนขอคบเธอเอง เขาไม่มีช่อดอกไม้หรือของขวัญในวันแห่งความรัก แต่เธอมีให้ตลอด

และใช่…เขามันเป็นคนรักแย่มาก

คริสกลับมาคอนโดตรงเข้าไปนอนอย่างหมดแรง เขาคิดถึงคนที่คอยกอด คิดถึงมือเล็กๆที่บีบนวดให้เสมอเวลาที่ปวดเมื่อยร่างกายไม่ว่าส่วนไหนก็ตาม เธอบอกรักเขาบ่อยมากจนรู้สึกชินไปแล้วที่ได้ยิน แล้วเขาละบอกรักเธอครั้งล่าสุดตอนไหนนะ

ใช่…เขาบอกรักมีนหลังจากที่เราเลิกกัน!

และ…ชีวิตเขามันดิ่งลงเหวมากขึ้นทุกวันนับตั้งแต่เธอไม่อยู่

“คริสรักมีนนะ” เหลือแค่รูปถ่ายที่เมื่อก่อนไม่เคยใส่ใจ แต่ทุกวันนี้กลับมองดูเสมอ มันเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตเขากันแน่นะ

เขาเลื่อนรูปถ่ายดูนัยน์ตาพร่ามัวเต็มไปด้วยน้ำตา ทำไมถึงต้องเป็นแบบนี้ ทำไมมีนต้องทิ้งเขาไป สิ่งที่เขาเป็นเธอไม่รักแล้วเหรอ ทำไมเขาถึงได้เจ็บเหมือนจะตายมากขึ้นทุกวันด้วย

ความรักของเขาตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ เธอเลือกจะทิ้งเขาไปเพื่ออยู่คนเดียวแบบเหงาๆแบบนั้นทำไม มีนอยากอยู่คนเดียวหรือเพราะอะไรกันแน่ เขาไม่อยากฝันถึงเธออีกแล้ว เขาอยากจะตื่นมาเจอเธอนอนกอดอยู่เหมือนทุกครั้งที่ลืมตามา

หลับตาก็ฝันถึง ลืมตาก็คิดถึง

คนจะตายตอนนี้มันคือเขาไม่ใช่เธอหรอก

ในตอนนี้เขาได้แค่ขอร้องมีนอย่าพึ่งรักใคร เขาไม่สามารถทนเห็นเธอมีคนอื่นได้เลยจริงๆ เรื่องของเราตั้งแต่วันที่รักกันจนถึงวันนี้ที่ไม่มีคำว่าเราทำให้เจ็บปวดสาหัสเกินกว่าไปที่จะลืม เขาไม่รู้ว่าจะห้ามเธอยังไงแล้ว เขาแค่อยากจะต่อเวลาเพิ่มเพื่อจะดึงเธอกลับมากอดอีกครั้ง ทำไมเมื่อก่อนเขาถึงไม่คิดได้แบบนี้

ไม่เคยรู้เลยว่ามีนสำคัญมากจนวันที่เธอทิ้งเขาไป

ชีวิตตอนนี้แม่งเละเป็นขี้เลย!

“โธ่เว้ย! กูจะตายวันไหนวะเนี่ย!” เขารู้สึกทรมานมากเหมือนจะตาย แต่แม่งก็ไม่ตายห่าไปสักที

เราเคยรักกัน เธอเคยรักเขามากที่สุดจนยอมตามใจเขาหลายอย่างทั้งที่ขัดใจตัวเอง ก่อนเธอจะเดินจากไปแค่กอดสุดท้ายยังไม่ได้เลย เขาคิดถึงเธอมาก…คิดถึงจนทนไม่ไหว ฝันของเขามีเธอคอยช่วยต่อเติมจนสำเร็จถึงฝั่ง แต่ฝันของเธอเขากลับไม่ได้อยู่ด้วยในวันนั้น ในตอนนี้แค่เธอบอกว่ายังรักกัยอยู่ เขาจะไม่รีรอที่จะดึงเธอมากอดอีกครั้งเลย

คำว่ารักที่มีนอยากฟังในวันนี้เธอคงจะไม่อยากได้ยิน แต่เขากลับอยากบอกเธอและอยากได้ยินเธอบอกว่ารักกัน

“เห้ยไอ้คริสมึงไหวนะ?” ชินแวะมาหาเพื่อน เขายอมรับว่าเป็นห่วงมันมาก กลัวว่าจะเมาแล้วโดดตึกตายห่าไปซะก่อน ทุกวันนี้เขาและไอ้โตเลยสลับกันมานอนเป็นเพื่อนมัน

“กูคิดถึงมีนวะ วันนี้มีนบอกให้กูรักคนอื่นได้ด้วย สัตว์เอ้ย! กูจะรักใครได้วะในเมื่อกูรักมีนมากขนาดนี้” คริสนอนพร่ำพูดออกมาทั้งน้ำตาและคิดถึงเธอมากจนแทบบ้าตาย

“มึงรู้ไหมว่ากูแอบตามมีนมาตั้งหลายวันแล้ว แต่มีนไม่ได้มีใครเลย แล้วทิ้งกูทำไมวะ กูผิดอะไรทำไมถึงไม่พูดวะ กูเหนื่อยมาก แล้วกูไม่อยากจะคิดอะไรเองแล้วด้วย มึงรู้ไหมว่าสายตามีนที่มองกันมันทรมานมากขนาดไหน แม่งกูโคตรเจ็บเลย!” คริสระบายออกไปตรงๆกับเพื่อนสนิทที่มาอยู่ด้วยในช่วงนี้

“กูไม่ได้ซ้ำเติมนะคริส แต่มึงลองคิดทบทวนดีๆว่าเพราะมึงเป็นต้นเหตุเรื่องทั้งหมดรึเปล่า” ก็อยากจะบอกอยู่หรอก แต่รู้ดีว่านิสัยอย่างมันต้องคิดเองได้เท่านั้นแหละถึงจะยอมรับ

“กูเหรอที่ทำให้มันเป็นแบบนี้?” สรุปมันผิดที่เขาเหรอวะ

“มึงเลิกแดกเหล้า เลิกพร่ำเพ้อปัญญาอ่อนแล้วคิดมั้งดิวะ มึงไม่ใช่คนโง่นะเว้ยไอ้สัตว์!” ชินพูดเสียงดังขึ้นก่อนจะออกไปนั่งรอเพื่อนข้างนอกปล่อยให้มันได้พักผ่อนแล้วก็ให้มันได้คิดเอง

“กูทำพังงั้นเหรอวะ?” คริสลุกนั่งเดินไปหยิบกล่องของขวัญที่มีฝุ่นจับพอตัวเลย เขาแทบจะลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่ามีอยู่ตรงนี้

คบกันปีแรกมีนให้ซื้อสร้อยข้อมือให้แถมสลักชื่อเขาด้วย คบกันปีที่สองมีนให้สร้อยทอง คบกันปีที่สามมีนให้นาฬิกา คบกันปีที่สี่มีนให้แหวนเพชร คบกันปีที่ห้ามีนให้แว่นกันแดด คบกันปีที่หกมีนให้กล้องถ่ายรูปและล่าสุดในปีนี้ให้แหวนทองสั่งทำพิเศษในวันครบรอบเจ็ดปีของเรา ครบทุกปีที่เธอใส่ใจทุกอย่าง แล้วเขาละเคยให้อะไรเธอบ้าง แค่เวลาก็ไม่มีให้เลยด้วยซ้ำ วันเกิดของเธอก็เคยมีเค้กให้แค่สี่ปีเอง แล้วหลังจากนั้นของขวัญก็ไม่มีสักอย่างนอกจากนาฬิกาข้อมือในปีนี้

ทำไมพอมีนทิ้งเขาถึงจำได้ว่าเธออยากได้อะไร

ทั้งหมดที่ผ่านมาเขาเป็นคนผิดใช่ไหม?

คริสหยิบแหวนที่ออกแบบมาให้ทั้งสองวงก่อนจะหยิบอย่างอื่นมาใส่ซึ่งมันเท่ห์มากเลยนะ แหวนก็พอดีนิ้วเป๊ะ ทำไมเขาถึงพึ่งมารู้สึกอยากใส่วันนี้นะ ตลอดเจ็ดปีที่ผ่านมาเขามองมันเหมือนอากาศไม่เคยใส่ใจจะหยิบมาใส่ด้วยซ้ำ

ทำไมเขาถึงอยากให้เธอโทรมาตาม อยากให้มีนเตือนวันเวลาที่สำคัญ เขาอยากให้เธออยู่ด้วยกันตรงนี้ไม่ทิ้งไปไหน เขาพึ่งรู้ว่าโหยหาเธอขนาดไหนก็ตอนที่ทุกอย่างมันพังไปแล้ว

ทุกวันนี้เขายังคิดถึงข้าวต้มที่มีไข่ปอกเปลือกรอเวลากลับบ้านดึกๆพร้อมกับความมึนเมา ที่ผ่านมาเขาละเลยขนาดนี้เลยเหรอวะ? ดอกไม้วันสำคัญก็ไม่เคยมี พึ่งจะรู้ว่าที่เรารักกันมานานมากขนาดนี้เพราะมีเธอคอยประคับประคองความสัมพันธ์ พึ่งจะรู้ว่าที่มีทุกอย่างเพราะมีเธออยู่เบื้องหลัง เขาแทบจะลืมว่ามีเธอด้วยซ้ำในวันที่มีทุกอย่างรอบตัว

วันนี้เขาสำนึกแล้วจริงๆว่ารักเธอมากขนาดไหน

เขารักมีนมากที่สุดของใจเลย

ตอนนี้เขาอยากจะบอกรักให้เธอได้ยินชัดๆ อยากดึงเข้ามากอดแล้วคุกเข่าขอร้องอย่าทิ้งเขาไปอีกเลย อยากจะบอกเหลือเกินว่ามันทรมานเจียนตายเวลาที่ต้องตื่นจากฝันร้ายแล้วเจอความว่างเปล่า เขาอยากจะขอโอกาสดูแลเธออีกครั้ง เขาไม่สามารถอยู่แบบนี้ได้อย่างมีความสุขทั้งที่เคยคิดว่าตัวเองเข้มแข็งมาก และเขาเคยคิดว่ามีนต้องกลับมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิมแน่ ถ้าหากว่าเขายอมง้อเธอบ้าง

แต่ความจริงที่เจอมันตอกย้ำว่าเขาเสียเธอไปแล้ว ความแข็งแรงของเขามันไม่มีจริงเลย เขาอยากให้เธอกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง แล้วโคตรจะคิดถึงอ้อมกอดแสนอุ่นๆของเธอฉิบหายทั้งที่เมื่อก่อนรำคาญมากขนาดไหนก็ตาม

“ฉันรักเธอนะมีน” ความจริงทุกอย่างที่พึ่งจะรู้กระแทกเข้าเต็มเบ้าหน้า คริสปาดน้ำตาออกจากแก้มไม่ทันจนมันไหลอาบไม่หยุด ก่อนจะฟุบตัวนอนลงกอดหมอนใบเดิมที่เธอเคยนอนปล่อยน้ำตาไหลออกมาอย่างมากมายพร้อมกับเสียงสะอื้นจนตัวสั่นเทา นี่สินะบทเรียนของคนที่ไม่รู้จักว่าอะไรสำคัญ

กว่าจะรู้ว่ามีค่าก็เสียไปแล้ว

โง่สิ้นดี!