EP 2
1117 คำ
ของในมือถูกส่งให้จิตตินันท์ โชติช่วงชัชวาล ซึ่งไม่ได้เห็นหน้ากันตั้งแต่เรียนจบปริญญาตรีแล้ว เพิ่งได้เจอกันตอนเพื่อนๆ นัดสังสรรค์ประจำรุ่นเมื่อสองเดือนก่อน ทำให้เขารู้ว่าเพื่อนกำลังมีแผนจะขายกิจการที่บุกเบิกมากับมือ สืบเนื่องจากพี่ชายใหญ่ของเพื่อนเสียชีวิตจากอุบัติเหตุเมื่อสองปีก่อน เพื่อนเลยต้องแบ่งเวลาเข้าไปบริหารงานของครอบครัว
“แล้วตกลงเรื่องบริษัทว่าไงวะภาม ฉันรออยู่นะ”
เมื่อท้องอิ่มไปนาน และคุยกันเรื่องนั้นเรื่องนี้จนจะหมดแล้ว จิตตินันท์เลยหันไปหาทันที เพราะรอคำตอบอยู่ อันที่จริงก็มีหลายคนอยากได้ แต่เขาเลือกที่จะยื่นโอกาสให้เพื่อนก่อน เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่เรียนมัธยมกระทั่งจบมหาวิทยาลัย เรียกว่านิสัยใจคอเป็นยังไงนั้นมองออกแบบไม่ต้องคิดนาน
“ยังไม่ได้ติดสินใจว่ะ ก็อย่างที่บอกว่าฉันลุยงานที่บริษัทเพิ่งจะอยู่ตัวได้ไม่นาน อยากพักก่อนค่อยคิดกันต่อ”
“แกอย่าคิดนานนะเว้ย เพราะตอนนี้ฉันเหนื่อยสายตัวแทบขาดอยู่แล้ว เมียก็ท้อง ไม่มีเรี่ยวแรงหรือเวลาไปช่วยฉันดูแลหรอก”
ว่าแล้วเจ้าของวันเกิดก็หันไปมองยังโต๊ะที่มีภรรยาคนสวยนั่งคุยกับผองเพื่อนอย่างออกรส และแม้จะท้องโย้กับเรือนร่างอวบแค่ไหน เขาก็ยังเห็นว่าสวยเสมอไม่เปลี่ยนแปลง
“เคๆ ไว้จะไปคิดอีกที ห้องน้ำอยู่ทางไหนวะ”
“ข้างล่างคนคงใช้เยอะ แกขึ้นไปใช้ชั้นบนดีกว่า จากบันไดไปเลี้ยวซ้ายนะ”
จตุรภัทรพยักหน้ารับแล้วลุกไปทันที ห้องน้ำนอกตัวบ้านมีผู้หญิงยืนรอหลายคน พอเข้าไปในตัวบ้านก็เห็นผู้หญิงยืนรอเข้าห้องน้ำอีก ดีที่เพื่อนบอกให้ขึ้นชั้นบน ไม่งั้นคงต้องอั้นอีกนาน หลังจากทำธุระเสร็จแล้ว
เขาก็ถือโอกาสเดินชมบ้านไปเรื่อยๆ จนไปยืนอยู่ตรงระเบียงแล้วมองลงไปยังสนามซึ่งเป็นที่จัดงาน ถึงได้เห็นว่ามีคนเป็นร้อย เข้าใจว่าคงจากฝ่ายเพื่อนและฝ่ายภรรยาด้วย อาจจะรวมคนในบริษัทซึ่งน่าจะมีแค่ผู้บริหาร
พอมองไปยังโต๊ะที่เขาพึ่งผละมา ต้องกะพริบตาถี่ๆ สลับกับสะบัดใบหน้าอันหล่อเหลาเพื่อไล่ความเมา กระนั้นภาพเจ้าของเรือนร่างผอมบางในเดรสสีขาวรัดรึงส่วนเว้าโค้งอย่างลงตัวก็ยังคงอยู่
นั่นแปลว่าเขาไม่ได้ตาฝาดและไม่ได้เมา เขาจ้องไปยังใบหน้าเรียวรูปไข่ แม้จากระยะไกลก็ยังเห็นว่าสวยไม่สร่าง หรือจะเรียกได้ว่าสวยและน่ารักกว่าเมื่อก่อนขึ้นอีกก็คงไม่ผิดนัก
หัวใจชายหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ และไม่รู้ว่าสาเหตุมาจากอะไรกันแน่ ระหว่างดีใจ เสียใจ หรือแค้นใจ ส่วนร่างกายนั้น มันเหมือนมีกระแสอะไรบางอย่างมากระตุ้น จนเกิดอาการร้อนระอุ โดยเฉพาะจุดยุทธศาสตร์นั้น มันแตกตื่นมากกว่าส่วนอื่น แล้วภาพแห่งค่ำคืนเมื่อนานมาแล้วก็ค่อยๆ ไหลเข้าสู่ความทรงจำ
ริมฝีปากบางที่สั่นน้อยๆ กำลังเผยอออก ราวกับจะเชื้อเชิญระคนขลาดกลัว ในห้องนอนที่มีแสงสลัวจากโคมไฟบนหัวเตียง สาดส่องผิวแก้มขาวที่เปลี่ยนเป็นสีชมพูให้ได้เห็นอย่างไม่ยากเย็นนัก
ชายหนุ่มรูปงามที่ในเลือดมีปริมาณดีกรีสูงกว่าทุกวันค่อยๆ ก้มใบหน้าอันหล่อเหลาลงไปเพื่อให้ได้ลิ้มลองความหอมหวานของบุปผางามยามแรกแย้ม
สองเท้าก้าวเดินจากระเบียงลัดเลาะไปจนถึงหน้าประตูห้องน้ำแล้วหยุดยืนอยู่ตรงหน้าต่างกระจกใสแจ๋ว เมื่อเจ้าของเรือนกายผอมบางย้ายจากโต๊ะที่เพื่อนเขานั่ง เดินไปยังโต๊ะอีกตัวที่ภรรยาท้องโย้ของเพื่อนนั่งอยู่
จากตรงนี้ทำให้ได้เห็นใบหน้าอันสวยใสที่แต่งแต้มไว้อย่างลงตัวชัดขึ้น เต็มตาขึ้นกว่าที่เดิม เขาไม่ได้ให้ความสนใจกับผู้หญิงอีกคนในเดรสสีน้ำเงินด้วยซ้ำ
เมื่อสายตากำลังจับจ้องร่างใต้เดรสสีขาวเท่านั้น เรียวขาขาวที่โผล่พ้นชายกระโปรงลงไปนั้นน่ามองน่าจับต้องไม่น้อย รองเท้าส้นสูงสีดำดูตัดกับผิวและชุดไม่น้อย พลอยทำให้ความคิดของเขา ล่องลอยกลับไปยังห้องอันมีแสงเพียงสลัวอีกรอบ
เจ้าของห้องสลัว จ้องมองดวงหน้าสวยใสด้วยหัวใจเต้นแรงไม่แน่ใจเพราะความตื่นเต้นหรือเพราะอะไรกันแน่ ทั้งที่เรื่องทำนองนี้เคยผ่านมานับไม่ถ้วนแล้ว ปลายนิ้วเรียวยกขึ้นไปเชยปลายคางมนขึ้นช้าๆ เลยเห็นว่าพวงแก้มขาวนั้นผลัดเปลี่ยนเป็นสีระเรื่อ อาจจะเพราะเครื่องแต่งแต้มหรือเพราะเจ้าของแก้มกำลังอายเขาเองก็บอกไม่ได้ชัดเจนนัก
“เอื้อยรู้ตัวมั้ยจ๊ะ ว่าวันนี้เอื้อยสวยที่สุดในโลกเลย”
นี่ต่างหากที่เขาบอกได้แบบไม่ต้องสงสัยใดๆ เพราะวันนี้สาวน้อยตรงหน้าสวยกว่าทุกวันที่เคยเห็นจริงๆ ชุดนักเรียนมัธยมที่เคยเห็นใส่ทุกครั้ง วันนี้เป็นเดรสแขนกุดผ้าลูกไม้สีขาวสั้นเหนือเข่าเล็กน้อย แม้ราคาจะแค่พันนิดๆ แต่ก็ช่วยส่งให้คนใส่ดูดีได้ไม่ยากเย็นเลย
ผมยาวสลวยที่เขาเคยเห็นเป็นนิจ วันนี้ถูกเปียก้างปลาไว้ทั้งซ้ายขวา ไปจรดกันตรงไหนเขาก็ไม่อาจรู้ได้ คิ้วโก่งนิดๆ แต่ไม่เคยได้รับการตัดแต่ง บัดนี้เป็นรูปคันศร มีเส้นโค้งคมชัดเจนสีน้ำตาลทาบทับไว้ ดวงตาสวยสุกใสเมื่อก่อน วันนี้ดูคมกลมและโต ขนตาก็ยาวดกกว่าปกติ นั่นก็คงเป็นเพราะฝีมือของช่างด้วยเช่นกัน
“พี่รักเอื้อยนะจ๊ะ”
นี่ก็คือความจริงที่มีในใจชายหนุ่ม ก่อนจะประทับจุมพิตกับริมฝีปากบางมีลิปกรอสเคลือบไว้ แผ่นหลังระหงถูกแผงอกกว้างดันไปจนติดผนังห้อง เขารับรู้ได้ไม่ยากว่าเจ้าของเรือนกายผอมบางกำลังสั่นสะท้านเพราะความตื่นเต้นมากกว่าจะมีความรู้สึกอื่นใด แม้ไม่แน่ใจแต่เขาก็บอกได้ว่าประสบการณ์ด้านนี้สาวน้อยในวงแขนไม่เคยพานพบมาก่อน
“เอื้อยจ๋า! รู้มั้ยว่าเอื้อยหวานที่สุดในโลกเลย”
- ผู้เขียน
