ยาหยีของคนเถื่อน

ในห้องนอนที่ไม่คุ้นเคยกับคนที่คุ้นเคย

    มื่อจัดการพายาหยีเข้าไปนั่งในรถมินิสีแดงของหล่อนเรียบร้อย พลวัตรก็อ้อมไปประจำคนขับโดยมีแตนยืนรอส่งยาหยีด้วยความเป็นห่วงเพื่อน

    “พี่พล แตนฝากส่งเพื่อนแตนด้วยนะคะ” แตนกล่าวเสร็จก็ยกมือไหว้และโบกมือให้พลวัตรอย่างอ่อนน้อม

    “ครับ ไม่ต้องเป็นห่วงครับ” พลวัตรรับปากและขับรถออกไป

    ระหว่างทางขับรถกลับ นายหัวพลวัตรเหลือบมองยาหยีเป็นระยะ ๆ

    “ปากรูปกระจับ น่าจูบเป็นบ้าเลยวะ” เฮ้ยไอ้พลน้องสาวไอ้โตพลันความคิดฝ่ายดีก็เตือนสติ

    “จมูกโด่ง หน้ารูปไข่ ขาวว่ะ สวยว่ะ ไปเสริมดั้งเสริมนมมาหรือเปล่าวะ ตอนเด็กๆ ว่าตัวเล็กๆ น่ารัก แต่แค่น่ารักประสาเด็กม.ต้น โตเป็นสาวทำไมสวยแบบนี้วะ” พลวัตรคิดไปถึงสมัยยาหยีเริ่มเป็นสาว

    "พลแม่ว่า พลก็อายุเยอะแล้วนะลูก ลูกหมูเองก็โตขึ้นทุกวันพ่อไปทางแม่ไปทาง แม่สงสารหลานนะลูก แม่ว่าลูกลงหลักปักฐานให้เป็นเรื่องเป็นราวดีมั้ย" พลันเสียงบ่นของแม่ก็เรียกสติเขาให้กลับมาคิดถึงลูกและคิดได้ว่าเขาควรทำอย่างไรต่อจึงโทรหาลูกน้องคนสนิท

    “เออไอ้โชค กูเองมึงเอารถกูไปจอดไว้ที่บ้านนะ แล้วถ้าพ่อถามก็ไม่ต้องพูดอะไร” พลวัตรโทรบอกลูกน้องคนสนิท

    “เออ เรื่องของกูอย่าถามมาก” เมื่อโชคถามพลวัตรก็ดุโชคที่ถามมากความ

    “นี่ตกลงมึงเป็นเจ้านายกู หรือเป็นลูกน้องของกูวะไอ้โชค กูสั่งมึงให้ทำอะไรมึงก็ทำตามที่กูบอก”

    “ครับๆ นายหัวผมเข้าใจแล้วครับ” โชครีบรับคำ

    เมื่อวางโทรศัพท์แล้วนายหัวหนุ่มก็เหลือบมองยาหยีและรีบเร่งเครื่องยนต์ให้ถึงที่หมายโดยเร็ว

    ในช่วงเช้าของวันใหม่ ยาหยีค่อยๆ ลืมตาตื่นขึ้นมา

    “ทำไม หนาวจัง ทำไมวันนี้แอร์ที่บ้านเรามันเย็นผิดปกติจังเลย”

    "บ้านเรา! "

    "เอ๊ะ! เมื่อคืนไปเจอเพื่อนๆ ที่ร้านเหล้า แล้วต่อจากนั้น......"

    "ห้องนอนเราเหรอ!! ยาหยีค่อยๆ ไล่สายตามองไปโดยรอบ ไม่ใช่..... แล้วที่นี่มันที่ไหนวะ" ยาหยีค่อยๆ คิดทบทวน

    "เอ๊ะทำไม ตัวเรามันโล่งๆ" ยาหยีค่อยๆกระชับผ้าห่มนวม สีขาวผืนใหญ่เลิกขึ้น

    "ว้าย!.. พี่โตช่วยหยีด้วย หยีอยู่ที่ไหน?.." ยาหยีร้องเสียงดังด้วยความตกใจ

    เมื่อเสียงสิบแปดหลอดของยาหยีดังขึ้น ทำให้นายหัวพลวัตรตกใจตื่นเต็มตาพร้อมกับรีบตะครุบตัวยาหยีไว้ไม่ให้วิ่งหนี แขนข้างหนึ่งกอดเอวยาหยีไว้ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งตะปบปิดปากแม่คนสวยของเขาไว้ไม่ให้ร้องเสียงดังโวยวาย

    ยาหยีดิ้นสุดแรงเบิกตาโพลงเมื่อเห็นไอ้ผู้ชายหน้าหนวดที่ตระกองกอดตนเองไว้นั้นเป็นใคร

    “พะ พี่พล หยีมาอยู่กับพี่ได้อย่างไรคะ แล้วเมื่อคืนหยี....."ยาหยีถามน้ำเสียงเป็นกังวลใจมาก

    "ใจเย็นๆ พี่เป็นคนขับรถพาหยีมาที่นี่เอง เมื่อคืนหยีเมาพี่เองก็เมา (พลวัตรคิดในใจ เมารักนะไม่ได้เมาเหล้า) เลยแวะมาค้างที่รีสอร์ตพี่ก่อน หยีอ้วกด้วยพี่เลยเปลี่ยนชุดถอดเสื้อผ้าให้เช็ดเนื้อเช็ดตัวให้หยีจะได้นอนสบายๆ" พลวัตรบอกยาหยี

    "เดี๋ยวๆ พี่พล แล้วทำไมพี่ไม่พาหยีไปส่งบ้านละคะ" ยาหยีถามน้ำเสียงติดจะไม่ค่อยพอใจ

    "ก็พี่ขับรถไม่ไหว" พลวัตรโกหกคำโต

    "แล้วพี่พลมานอนกับหยีทำไม หยีจะฟ้องพี่โตคอยดูนะ” ยาหยีพูดทำตาแดงๆ อยากจะร้องไห้เต็มที

    "แล้วเสื้อผ้าของหยีละ หยีจะกลับบ้านปล่อยหยีเดี๋ยวนี้นะคะ"ยาหยีถามและเริ่มแสดงอาการไม่พอใจมากขึ้น

    "พี่ให้แม่บ้านรีสอร์ตเอาไปซักให้ เมื่อคืนสาวน้อยขี้เมาอ้วกเสียหมดสภาพเลย"พลวัตรบอกยาหยียิ้มๆแต่ยังคงกอดยาหยีอยู่

    "ปล่อยหยีเดี๋ยวนี้ หยีจะกลับบ้าน"ยาหยีดิ้นและโวยวายใส่พลวัตร

    "จะรีบไปไหนละจ๊ะเมียจ๋า" พลวัตรพูดน้ำเสียงเบิกบานใจเสียเหลือเกิน

    "เมีย! เมียอะไรของพี่หมายความว่ายังไงพี่พล"ยาหยีถามสีหน้าตกใจมาก

    "ก็เมียไง" นายหัวพลวัตรใช้สายตากวาดมองร่างระหงของยาหยีพร้อมกับยกยิ้มไปที่มุมปาก

    ยาหยีมองหน้านายหัวพลวัตรแล้วอยากตบให้หน้าหงายให้สมกับความแค้น อยากจะดึงหนวดเครานั้นให้มันหลุดติดมือออกมา

    “พี่พลพูดอะไรออกมารู้ตัวหรือเปล่า หยีเป็นน้องสาวพี่โตนะ พี่ทำกับหยีแบบนี้ได้อย่างไร"ยาหยีต่อว่าพลวัตรน้ำเสียงตัดพ้อ

    "ครับน้องไอ้โต แต่หยีเป็นเมียพี่แล้ว" พลวัตรรีบพูดตัดบท

    ยาหยีอ้าปากจะร้องให้คนมาช่วยให้พ้นสถานการณ์นี้ คิดถึงพ่อผู้ใหญ่และพี่โตของเธอจับใจอยากร้องให้ใครสักคนมาช่วย

    "อ๊ะๆ อย่าร้องนะหยี เพราะเดี๋ยวคนในรีสอร์ตจะได้แห่กันมาดูว่าผัวทำอะไรไม่ถูกใจเมียนะ เมียเลยลุกขึ้นมาโวยวายแต่เช้าถ้าไม่อยากเป็นข่าวดังไปทั่วจังหวัดก็เงียบเสียง พี่เป็นลูกผู้ชายพอกล้าทำแล้วก็กล้ารับครับพี่จะให้พ่อพี่ไปคุยกับพ่อผู้ใหญ่เอง"พลวัตรพูด

    “ไม่ต้องค่ะ หยีไม่ต้องการไม่อยากได้อะไรทั้งนั้นปล่อยหยี หยีจะกลับบ้านหยีจะลืมเรื่องวันนี้ให้หมดพี่พลปล่อยหยี” ยาหยีพูดน้ำเสียงโกรธมาก

    ยาหยีดิ้นรนทุบตีพลวัตรสุดแรงอย่างไม่ยอมแพ้หมายจะเอาตัวรอด พลวัตรเลยใช้จังหวะที่ยาหยีทุบตีเขา ผลักร่างบางลงกับเตียงและอาศัยจังหวะที่ยาหยีเสียหลักขึ้นไปคร่อมตัวหญิงสาวไว้และพูดขึ้นว่า

    "งั้นก็ดีของฟรีใครๆก็ชอบพี่ขอแถมรอบเช้าอีกรอบแล้วกันนะไหนๆ ก็ได้ฟรีแล้ว"พลวัตรพูดและลงมือปล้ำจูบยาหยี ยาหยีไม่สามารถต่อต้านแรงของพลวัตรได้จึงนอนนิ่งๆปล่อยให้พลวัตรกระทำย่ำยีตัวเองอย่างหมดอาลัยกับชีวิต

    ยาหยีเจ็บใจ เสียใจ จนน้ำตาไหล นึกโทษตัวเองที่ออกมาคนเดียวแล้วปล่อยให้เมาไม่ได้สติ ยาหยีนอนนิ่งไม่ขัดขืนปล่อยให้พลวัตรปล้ำจูบตัวเองไป แต่ก็กักเก็บน้ำตาไว้ไม่อยู่ด้วยความอดสูใจกับโชคชะตาชีวิตของตัวเอง มีแฟนเก่าที่ทรยศแล้วยังจะมาเจอเหตุการณ์แบบนี้อีก ยาหยีนิ่งคิดอย่างท้อใจในโชคชะตาชีวิตมันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของหล่อนกันนะ

    เมื่อพลวัตรเห็นยาหยีร้องไห้จึงพลิกตัวนอนหงาย เอามือก่ายหน้าผากแล้วถอนหายใจออกมาดังๆ ไม่คิดว่ายาหยีจะดื้อแล้วฤทธิ์เยอะขนาดนี้พลวัตรค่อยๆ ชำเลืองมองยาหยีพร้อมกับพูดขึ้น

    "เอาๆ ลุกขึ้นสิวะหมดอารมณ์แล้ว อยากจะออกไปข้างนอกก็ไปนะแต่ระวังด้วยออกไปในสภาพนี้คนข้างนอกคงได้คิดไปต่าง ๆ นานา คงคิดว่าหยีไปโดนใครรุมโทรมมา"นายหัวพลวัตรพูดอย่างหงุดหงิดและลุกขึ้นเดินไปทำธุระส่วนตัวในห้องน้ำ โดยหยิบผ้าเช็ดตัวมาพันรอบเอวไว้หมิ่นเหม่ พร้อมกับคิดแก้ปัญหาเรื่องที่ก่อขึ้นระหว่างอยู่ในห้องน้ำไปด้วย คิดได้แล้วเลยโทรหาพ่อของเขาแจ้งว่าเขาอยู่ที่ไหนให้พาพ่อและพี่ชายยาหยีมาเจอที่รีสอร์ตของเขาได้เลย เมื่อวางแผนแก้สถานการณ์ที่เกิดขึ้นได้นายหัวก็ยกยิ้มอย่างมีแผนการในใจ

    ส่วนยาหยีนอนตะแคงหันหลังให้ประตูห้องน้ำ นอนร้องไห้เสียใจกับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คิดว่าไม่น่าออกมาคนเดียวเลย เพิ่งเข้าใจความห่วงใยของพ่อและพี่ชายก็วันนี้เอง จากเดิมที่เคยคิดว่า ทำไมพ่อต้องคุมเธอแจขนาดนั้นด้วย วันนี้เห็นแจ้งแก่ใจแล้ว