“สวัสดีจ้ะหนูเพลิน ป้าได้ยินยัยขวัญพูดถึงหนูเพลินอยู่บ่อย ๆ ได้เห็นหน้าค่าตากันจริง ๆ สักทีนะ” ท่าทางเป็นมิตรของนางมุกดาทำให้พาเพลินค่อยใจชื้นขึ้นมาหน่อย
“นี่ใช่ไหมคะขนมปังที่จะเอามาให้ขวัญชิม” ผลิขวัญชี้ไปที่ตะกร้าในแขนของพาเพลิน
“ใช่ค่ะคุณขวัญนี่ค่ะ” พาเพลินยื่นตะกร้าให้อีกฝ่าย แล้วทั้งคู่ก็พากันไปนั่งลงบนโซฟา
“ไหนขอดูหน่อย เจ้าขนมปังหน้าตาเป็นยังไง” ผลิขวัญเปิดผ้าออกแล้วสูดกลิ่นขนมปังเข้าเต็มปอด
“หอมมากค่ะคุณเพลิน แม่ลองดมดูสิ” คนเป็นลูกหยิบขนมปังขึ้นมาชิ้นหนึ่งแล้วยื่นให้ผู้เป็นแม่
“ลองชิมเลยก็ได้ค่ะคุณขวัญ เพลินเพิ่งเอาออกจากเตามาหมาด ๆ ยังร้อนอุ่นอยู่เลยค่ะ จะได้ให้ช่วยออกความเห็นด้วยค่ะว่าพอจะทำขายได้ไหม” พาเพลินพูดแบบอาย ๆ
“ได้ค่ะ รับรองว่าขวัญจะพูดตรง ๆ แบบไม่อ้อมค้อมเลยนะคะ ขอชิมก่อนสักชิ้นสองชิ้นนะคะ ว่าแต่มีไส้อะไรบ้างนี่”
“มีไส้เนยสดมีไส้สังขยาชาเย็นกับไส้ใบเตยค่ะ วันนี
