พาเพลินจ้องทั้งคู่ที่กำลังชิมขนมปังฝีมือของตัวเองด้วยสายตาเขม็ง อีกทั้งยังลุ้นไปกับรสชาติของขนมปังอีกด้วย
“เป็นไงคะป้าน้อยลุงมา พอกินได้ไหมคะ”
“พอกินได้ที่ไหนกันครับคุณหนูเพลิน นี่มันทั้งนุ่มทั้งอร่อยเลยนะครับ หอมกลิ่นอะไรอ่อน ๆ ด้วย ผมเรียกไม่ถูก” ลุงมาเคี้ยวไปก็พูดไปด้วย
“กลิ่นเนยสดไงไอ้มา” ป้าน้อยเสริมขึ้น
“เออ ๆ นั่นแหละนังน้อย”
“แล้วอร่อยไหมคะป้าน้อยลุงมา ไม่ต้องชมตามมารยาทนะคะ เอาตามความจริงเลยค่ะ เพราะเพลินจะได้ปรับปรุงรสชาติได้ถูก”
“อร่อยค่ะคุณหนูเพลิน แต่ป้ากับไอ้มาก็กินแต่ขนมปังตลาดนัดกัน เลยไม่รู้ว่าขนมปังแบบนี้มันจะต้องรสชาติแบบไหน แต่ถ้าถามป้าป้าก็ตอบตรง ๆ ว่าอร่อยค่ะ เพราะว่ามันนุ่มมาก หอมมากด้วย” ป้าน้อยยกนิ้วโป้งขึ้นให้หญิงสาว
“จริงของนังน้อยมันนะครับ อร่อยจริง ๆ คุณหนูเพลินก็ลองชิมดูด้วยกันสิครับ” ลุงมาเลื่อนจานขนมมาให้พาเพลิน หญิงสาวจึงหยิบขึ้นมาชิมดูชิ้นหนึ่ง รส
