“พูดอะไรของคุณนี่ ไปค่ะฉันจะซื้อพวกเนื้อหมูกับปลา” หญิงสาวเดินนำหน้าเขาไปแผนกอาหารสด
“ครับ ใช้เป็นคนใช้เลยนะ”
“นิดหน่อยน่าคุณ เราเพื่อนบ้านกันนะ” หญิงสาวหันไปยิ้มให้เขาเล็กน้อย เป็นรอยยิ้มที่เหนือเมฆเองก็ไม่คิดว่าจะได้เห็น เขายักไหล่เล็กน้อยก่อนเข็นรถเข็นเดินตามหลังหญิงสาวไป
ชายหนุ่มยืนมองหญิงสาวเลือกอาหารสดอยู่เงียบ ๆ ระหว่างที่เจ้าตัวเผลอสนใจแต่สารพัดของสดที่อยู่ตรงหน้า ทำให้ได้พินิจพิจารณาอีกฝ่ายอย่างชัดเจน วันนี้เขาเห็นพาเพลินใกล้มากกว่าทุกครั้ง มองเห็นผิวพรรณขาวเปล่งปลั่ง พวงแก้มซับสีเลือดอมชมพู หญิงสาวไม่ได้แต่งหน้าจัดเหมือนตอนอยู่ในทีวี เรียกว่าไม่ได้แต่งเลยเสียมากกว่า เขาเผลอมองริมฝีปากอวบอิ่ม ที่เม้มเข้าออกยามจ้องตากับปลานิลตรงหน้า
“เลือกไม่ได้เหรอคุณเพลิน”
“ค่ะ คุณเหนือเมฆมาช่วยเลือกปลาให้ฉันหน่อยสิ ฉันไม่รู้ว่าแบบนี้เขาเลือกสดไหม เหงือกมันก็จะว่าแดงก็แดงนะ แต่มองอีกทีก็ด
