สายน้ำเย็นฉ่ำไหลผ่านบริเวณปลายเท้าเรียวบางอย่างเอื่อยเฉื่อย ร่างโปร่งของพิรุณนั่งแช่เท้าอยู่บริเวณริมน้ำ ดวงตาสีแดงคู่สวยกวาดมองรอบตัวผ่านๆ ก่อนจะสบมองร่างของอดีตเจ้าชาย ที่ตอนนี้กลายเป็นเหมือนทาสในเรือนเบี้ยมิปาน
พระอภัยรับบทพ่อบ้านจำเป็น ตอนนี้พ่อของลูกพิรุณกำลังขมักเขม้นในการซักผ้า ผ้าส่วนหนึ่งกำลังถูกขยี้ด้วยมือหนา ส่วนที่เหลืออยู่ในถังไม้รอซักตามลำดับ
ร่างสูงเนื้อตัวเปียกปอนเสื้อผ้าแนบลู่ไปกับผิวหนัง ทั้งยังมีเหงื่อเม็ดใสไหลผุดบนกรอบหน้าจากการทำงาน แต่กระนั้นใบหน้าหล่อเหลาไม่แสดงสีหน้าไม่พอใจใดๆ เขายังคงตั้งใจทำงานตรงหน้า เหมือนกับว่าไม่รู้สึกเหนื่อยแม้แต่น้อย
"ซักผ้าให้สะอาดๆนะพี่อภัย"
คุณแม่ลูกหนึ่งว่าพลางแกว่งเท้าไปมาบริเวณลำธาร ใจจริงเขาเองก็อยากจะไปช่วยอีกคนอยู่หรอก แต่ตัวพิรุณเองตอนนี้แค่ขยับยังลำบาก จะให้ไปก้มๆเงยๆซักผ้าก็กลัวว่าหลังจะเดาะเอา หนักสุดคือลูกอาจจะไหลออกมาก็ได้
