ลิขิตรักมาเฟียหน้านิ่ง

แนะนำตัว

อีกด้าน

ยูกิได้รับข้อความจากฮานะว่ามาถึงคอนโดแล้ว ก็โล่งใจ ถึงจะบอกให้หญิงสาวมาหาตนแต่เธอไม่มาก็ตาม

ยูกิเดินเข้ามายังห้องทำงานของตนเมื่อประชุมเสร็จสิ้นแล้ว เขานั่งเซ็นเอกสารสำคัญที่นานๆครั้งเขาจะเข้ามาบริษัท เพราะโดยส่วนใหญ่แล้วเขาจะสั่งการให้ลูกน้องของเขาทำแทนก็คือ มาซากิหรือมือซ้ายของเขานั้นเอง

ก็อกๆๆ เสียงเคาะประตูดังขึ้น รอคำอนุญาตจากด้านในสักครู่

"เข้ามา"

เมื่อได้รับคำอนุญาตจากในห้อง เลขาสาวก็เปิดประตูถือเอกสารเข้ามาทันที

"เอกสารด่วนค่ะ" อิงอรเลขาสาวหน้าห้องเอ่ยบอกแกเจ้านาย

"อืม"วางไว้แล้วก็ออกไปได้ คำสั่งสั้นๆจากยูกิ

เธอรีบออกจากห้องทันทีถึงแม้อยากจะอยู่ต่ออีกหน่อยก็ตามเพราะรู้ว่าเจ้านายตนเป็นคนยังไงเธอเลยไม่กล้าทำอะไรมากนัก

เมื่อยูกิเซ็นเอกสารทุกอย่างเสร็จ เขาก็ลุกออกจากห้องเพื่อจะไปหาคนที่เขาคิดถึงอยู่ตอนนี้ทันที

ยูกิเดินมาลงลิฟต์ไปข้างล่างโดยมี โซตะเดินขนาบข้าง ทั้งเจ้านายและลูกน้องชอบออกทางด้านข้างบริษัทที่มีไว้แค่เขากับลูกน้องและเพื่อนๆเขาเท่านั้น ซึ้งทางออกนั้นก็ยังเชื่อมไว้กับที่จอดรถอีกด้วย

เมื่อเดินมาถึงรถ ยูกิก็เดินเข้าไปนั่งในรถทันทีโดยมีโซตะเปิดประตูรอไว้ และโซตะก็รีบไปประจำฝั่งคนขับทันที

นายจะไปไหนต่อใหมครับ โซตะถามเจ้านาย

"ไม่ละ ไปคอนโดยายแสบเลย"เขาบอกโซตะเสียงเรียบ

รถพุ่งทยายบนถนนในยามเย็น วิ่งได้ไม่นานก็มาถึงจุดหมาย

โซตะขับรถขึ้นไปจอดที่จอดที่มีไว้สำหรับเจ้านาย เมื่อขึ้นมาถึงโซตะก็จอดรถ ตนเดินลงมาเปิดประตูให้เจ้านายตามปกติ

ยูกิเดินมาตามทางเพื่อจะไปขึ้นลิฟต์ขึ้นไปยังห้องของคนน้อง ระหว่างทางเดินก็มีบอดี้การ์ดของหญิงสาวยืนดูแลความปลอดภัยของเจ้านายสาวทุกจุด

เมื่อมาถึงหน้าห้องยูกิก็เจอเข้ากับเคนตะ ที่เดินออกมาจากห้องของเขาทางปีกขวา

"นายรองมาหานายหญิงหรอครับ"เคนตะถามยูกิ

"อืม"

โซตะแกไปอยู่กับเคนตะละกัน ถ้ามีอะไรกูเรียกเอง ยูกิหันไปสั่งลมือขวาตน จากนั้นเขาก็เปิดประตูเขาไปข้างในทันที

เขาเดินเข้ามาในห้องของคอนโด ภายในห้องเงียบสงัด ดวงไฟทุกดวงไม่เปิดไว้ ยูกิเดินไปเรื่อยๆ จนไปหยุดอยู่หน้าห้องนอนของคนน้อง ยูกิหมุนลูกบิดเปิดเบาๆ เขาค่อยๆเดินเขาไป เห็นคนน้องนอนหลับสนิทบนเตียงนอน เปิดไฟแค่เฉพาะที่ตรงหัวเตียงเท่านั้น

ยูกิเดินเข้าไปใกล้ๆ และหย่อนตัวลงนั่งข้างๆคนที่นอนหลับอยู่

ฮานะรู้สึกถึงมีอะไรใกล้ตัวก็ลืมตาตื่นขึ้นมามองพร้อมกับเท้าที่เหวี่ยงจะแตะคนที่เข้าใกล้

ยูกิใช้สองมือจับขาไว้และรีบบอกคนน้องทันที

"เฮียเอง"

ฮานะมองดูคนที่เอ่ยให้เต็มตา เธอลดขาลงและขยับขึ้นไปนั่งพิงหัวเตียง

เฮียมาแบบไม่ให้สุ่มไม่ให้เสียงแบบนี้ ใครจะรู้ละค่ะ ฮานะบอกอย่างไม่ใส่ใจนัก

ก็เฮียเห็นเราหลับสนิท เลยไม่อยากปลุกนะสิ ยูกิเอ่ยความคิดตัวเองให้คนน้องฟัง

แล้วมาหาหนูมีอะไรรึป่าวค่ะ

ทำไมต้องมีอะไรถึงจะมาหาได้ละ คนเป็นผัวเมียกันก็ต้องอยู่ด้วยกันก็ถูกแล้วนิ ยูกิเอ่ยบอก

ก็ไม่แปลกค่ะ ฮานะเบี่ยงหน้าอีกด้านแล้วล้มลงนอนต่อ

ถ้าเฮียจะนอนด้วยก็ได้ค่ะ แต่แค่นอนนะค่ะ บอกคนพี่เสร็จเธอก็ค่อยๆปิดเปลือกตาลงด้วยความง่วง

ยูกินั่งมองคนน้องที่หลับไปแล้วอยู่สักพัก เขาเข้าห้องน้ำชำระร่างกายแล้วเข้ามานอนใต้ผ้าห่มกับหญิงสาวและหลับลงตามฮานะไปด้วยความเพลีย

วันเปิดเรียน

ยูกิรู้สึกตัวตื่นขึ้นมายกตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียงสายตามองหาคนข้างกายแต่ก็ไร้วี่แวว

ตลอดสองวันมานี้ยูกิมานอนกับฮานะตลอด

เขาลุกจากเตียงเปิดประตูออกไปดูว่าหญิงสาวได้อยู่ด้านนอกห้องหรือเปล่า แต่เมื่อออกไปแล้วก็ไม่เห็นร่างบางเลย

"หายไปไหนแต่เช้านะ"เขายืนคิดในใจก่อนจะหันตัวเดินกลับเข้าไปในห้องแล้วเดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำเพราะวันนี้ เขามีกิจกรรมรับน้องที่มหาวิทยาลัยวันแรก

ฮานะออกมาจากห้องออกกำลังกายเข้ามายังในห้องนอน มองดูรอบๆไม่เห็นร่างคุณพี่ แต่เมื่อมองไปที่ประตูห้องน้ำก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคงจะอาบน้ำอยู่

ฮานะจึงไปอาบน้ำของห้องน้ำอีกห้องหนึ่ง เพราะวันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรก เธอไม่อยากไปมหาวิทยาลัยวันแรกสาย เมื่ออาบน้ำเสร็จเธอก็มาแต่งชุดยูนิฟอร์มนักศึกษาของมหาลัย เมื่อออกมาจากห้องแต่งตัวก็เห็นคนพี่ยืนเซ็ทผมอยู่หน้ากระจกอยู่ก่อนแล้ว

เขาแต่งกายด้วยชุดยูนิฟอร์มของมหาลัยคล้ายๆกับของฮานะ แต่ต่างกันที่เป็นชุดของผู้ชาย

"เดี่ยวหนูไปกับเฮียนะ"

"ไม่ค่ะ"หนูจะขับรถไปเอง ฮานะค้านทันทีที่ยูกิบอกให้ไปด้วยกัน

ยูกิขมวดคิ้วงุ่นทันทีที่ฮานะปฏิเสธตน

ฮานะเห็นหน้าตาของยูกิตอนนี้จึงเดินเข้าไปกอดไว้หลวมๆ แล้วขอแบบอ้อนๆให้คนพี่ยอมใจอ่อนให้ตนขับรถไปเอง

ก็เปิดเทอมวันแรกเธอไม่อยากเป็นที่สนใจพวกนักศึกษานะสิ จากที่เพื่อนๆเธอเล่าวันก่อน ยูกิฮอตมากเธอจึงยังไม่อยากเปิดตัวตั้งแต่วันแรก

"นะค่ะ"อย่าเพิ่งให้ใครรู้เลย ก็หนูเล่าให้ฟังแล้ว ที่เพื่อนเล่าวันก่อน นี่ขนาดยังไม่เปิดเทอมเลย พวกเพื่อนๆหนูรู้ขนาดนี้ แล้วปีอื่นๆจะขนาดไหนค่ะ หนูไม่อยากโดนตบตั้งแต่วันแรกนะเฮีย

"ใครกล้าทำแบบนั้นก็ให้มันลองดูสิ"ยูกิตอบฮานะ ด้วยใบหน้านิ่งๆแต่สายตาวาวโรจด้วยความโกรธ แต่ก็ยอมให้คนน้องอยู่ดี ด้วยตนยังไม่อยากขัดหรือบังคับอะไรเธอมากนักอย่กจะค่อยเป็นค่อยไปกับเธอ เพราะตอนเริ่มเขาและเธอเริ่มต้นกันด้วยแบบไม่ดีเท่าไร จึงอยากให้เวลาก็เท่านั้น

"อืม" แต่หนูต้องขับรถเฮียไป

แต่หนูมีรถตัวเองนะค่ะ ฮานะยังคงรั้นใส่

ยูกิยืนมองคนน้องที่ดื้อใส่อย่างนิ่งๆ

"ก็ได้ค่ะ"ฮานะรับคำอย่างไม่เต็มใจ

รถเล่นเข้ามาในมหาลัยเข้าจอดประจำทีเพราะรถคันนี้มีที่จอดเฉพาะ

เธอเปิดประตูลงมาจากรถ ทำให้เป็นเป้าสายตาของนักศึกษาในละแวกนั้น แต่เธอก็หาสนใจไม่ ฮานะหยิบโทรศัพท์มาเพื่อจะส่งไลน์หาเพื่อนตัวเองว่าแต่ละคนถึงไหนแล้ว

แต่แพรไหมกลับส่งหาเธอบอกว่านั่งรอที่ไม้หินอ่อนไม่ไกลจากหน้าคณะอยู่ก่อนแล้ว

ฮานะพิมพ์ตอบกลับแพรไหมไปว่าฉันถึงแล้วกำลังเดินไปหานะ

เธอเก็บโทรศัพท์ไว้ในกระเป๋าดังเดิมแล้วก้าวเท้าเดินไปหาแพรไหม

แต่พอเดินไปได้สักพักยังไม่ทันถึงโต๊ะที่แพรไหมนั่งอยู่นั้น ก็ได้มีผู้หญิงคนหนึ่งเข้ามาขวางเธอไว้ก่อน

ผู้หญิงที่มาขวางเธอเอาไว้มาด้วยกันทั้งหมด 4 คน

นี่เธอหยุดนะ เสียง 1 ใน 4 คนนั้นสั่งให้ฮานะหยุดเดิน

ฮานะหยุดเดินทันทีและหันกลับไปมองยังบุคคลต้นเสียง เธอขมวดคิ้วเข้าหากันด้วยความสงสัย ทั้ง 4 คนนั้นเธอไม่รู้จักเลย แต่มาเรียกเธอไว้เพื่อ?

ทั้ง 4 คนเดินเข้ามาฮานะ จนอยู่ในระยะใกล้กัน

ทำไมเธอถึงขับรถ aston ของยูกิมา? 1 ใน 4 คนนั้นถามเธอออกมา

แล้วพวกเธอเป็นใคร? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?

ก็ไม่เกี่ยวหรอกถ้าเธอไม่ขับรถของยูกิมา หนึ่งใน 4 คนนั้นบอกต่อ

ฮานะเลิกคิ้วเป็นเชิงถาม แล้วเธอจะมั่นใจได้ยังไงว่านี่คือรถของใครมันไม่ได้มีคันเดียวในโลกสักหน่อย

ทำไมพวกฉันจะไม่รู้ ถ้าเป็นรถคันนี้และทะเบียนนี้มีแค่คันเดียวเท่านั้นในมหาวิทยาลัยนี้ และคนที่เป็นเจ้าของ ทั้งมหาลัยนี้เขาก็รู้กันทั่ว

ฮานะไม่สนใจ เธอหันหลังกำลังจะเดินต่อ

หมับ!! มึงจะเดินหนีไปไหน 1 ใน 4 คนนั้นจับบ่าฮานะเอาไว้ไม่ให้เดินต่อ

ฮานะเบี่ยงหลบให้หลุดจากการจับของอีกคน

หากพวกเธอไม่รู้จักฉันดีพอ อย่ามาหาเรื่องดีกว่า ฮานะเตือนด้วยความหวังดี เธอเองไม่อยากมีปัญหากับใครทั้งนั้น รู้สึกโกรธคนพี่ขึ้นมาทันที บอกแล้วจะขับรถตัวเองมาเองก็ไม่ยอม

นี่!อย่าให้มันมากนะ เธอมันก็แค่เด็กปี 1 อย่ามาลำพองต่อหน้ารุ่นพี่อย่างพวกฉัน

หึ!!มึงไม่เคยตายสินะ ฮานะคิดในใจเพราะตอนนี้ตนนั้นเริ่มคุมอารมณ์ไม่อยู่ละ

นี่ๆๆ มีอะไรกัน พวกรุ่นพี่มาหาเรื่องรุ่นน้องหรอ อลินและอลันเห็นเข้าพอดีจึงเข้ามาหาฮานะที่มีรุ่นพี่ยืนล้อมอยู่

พวกเธอไม่เกี่ยวอย่ามายุ่ง หนึ่งในรุ่นพี่ออกกับอลิน อลัน

จะไม่ให้ยุ่งได้ยังไงก็นี่มันเพื่อนหนู มาวันแรกรุ่นพี่ก็มาหาเรื่องเพื่อนหนูซะแล้ว เพื่อนหนูยังไม่ได้ไปทำอะไรให้รุ่นพี่เลยนะ อลันแจงเหตุผล

แค่ขับรถของยูกิมานั่นมันก็เกินพอแล้ว

อ้าวแบบนี้ก็ไม่แฟร์กับเพื่อนหนูสิคะ เป็นเสียงของเอแลน

ถ้ากับการที่ฮานะขับรถของรุ่นพี่ยูกิมาแล้วจะทำให้รุ่นพี่หัวร้อนได้ขนาดนี้หนูขอถามหน่อยเถอะค่ะว่า รุ่นพี่ยูกิเป็นอะไรกับพี่คะ?

เออ.คือ!! แล้วทำไมจะเป็นอะไรกันแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกเธอด้วยละ

เกี่ยวสิค่ะ!ก็ที่เพื่อนหนูเค้าขับรถคันนี้ของรุ่นพี่ยูกิได้ก็แปลว่า เพื่อนหนูคือคนสำคัญ รุ่นพี่ว่าจริงมั้ยค่ะ เอแลนตอกกลับรุ่นพี่ไปโดยสร้างเรื่องขึ้นมาหวังให้รุ่นพี่พวกนี้ไปให้พ้นสักทีแค่นั้น

แก!!!ฝากไว้ก่อนเถอะ รุ่นพี่เหล่านั้นเดินออกไปด้วยความโมโหและคาดโทษเอาไว้

เห้อ มาวันแรกก็โดนเลยนะฮานะ บอกแล้วไงแกอย่าสวยเกิน55 อลันแกล้งแซวเพื่อให้ฮานะอารมณ์ดีขึ้น

แต่แล้วแก ขับรถรุ่นพี่ยูกิมาจริงปะเนี่ย อลินถามแบบจำผิด

คนโดนถามกลับเดินเลี่ยงออกมาไม่ตอบคำถามเพื่อน

ระหว่างขึ้นมายังห้องเรียน พวกเธอต่างเม่ามอยกันไม่หยุดปาก จนเดินมาถึงห้องกัน

ภายในห้องเรียน มีนักศึกษาที่นั่งคุยกันอยู่บางส่วน พวกเธอเดินเข้าไปในห้องต่างไปหาที่นั่งประจำกัน

ฮานะนั่งคู่เอแลน อลินกับอลันนั่งคู่กัน ส่วนแพรไหม ยืนมองซ้ายมองขวา จึงขอเข้าไปนั่งร่วมกับเพื่อนชายที่นั่งอยู่ก่อนแล้ว

เราขอนั่งด้วยคนได้มั้ย แพรไหมขออนุญาตชายหนุ่มที่นั่งดูก่อนแล้ว

อืม"นั่งสิ

ขอบคุณนะ เราชื่อแพรไหมนะ เธอขอบคุณเขาและไม่ลืมแนะนำตัวเองแกเพื่อนใหม่ แพรไหมจะเป็นผู้หญิงที่อ่อนหวาน น่ารัก นิสัยดี และมองโลกในแง่ดี จึงสามารถเข้ากับคนทั่วๆไปได้ง่ายที่สุดในกลุ่ม

เราชื่อเจ้าขุน ชายหนุ่มเอยแนะนำตัวแก่แพรไหม

ส่วนเราชื่อบาส ส่วนเราก็ชื่อบอลนะ เพื่อนของเจ้าขุนที่นั่งโต๊ะถัดไปจากข้างหลังเขาก็ต่างโน้มตัวเข้ามาแนะนำตัวแก่แพรไหมด้วย

แล้วเธอคนนู้นละสายตาเจ้าขุนทอดยาวไปยังฮานะที่นั่งอยู่อีกฝั่งโดยมีเอแลนนั่งกั้นอีกที

เราหรอเอแลนชี้นิ้วมาหาตัวเอง เราชื่อเอแลนนะ^^เอแลนรู้ว่าเจ้าขุนถามถึงใครแต่ตนแย่งตอบก่อน

ส่วนพวกเรา2คน อลิน อลัน จ้ะพ่อหนุ่ม^^คู่แฝดทำเป็นแนะนำตัวบ้าง

"แล้วอีกคนละ"เจ้าขุนยังไม่ละความพยายามที่จะถามถึงอีกคน

"คนนี้หรอ"เธอชื่อฮานะ โทษทีนะเพื่อนเราคนนี้เขาพูดไม่เก่ง

เอแลนเอ่ยบอกแทนฮานะที่นั่งดูอะไรเพลินๆในโทรศัพท์ จนเธอไม่ได้สนใจกับสิ่งรอบข้าง

"อ่อ"งั้นพวกเราขอเป็นเพื่อนด้วยสิ เจ้าขุนเอ่ย ทั้งที่ตาก็ยังจับจ้องอยู่กับฮานะ

สักครู่อาจารย์ที่ปรึกษาสองท่านเดินเข้ามายังห้องเรียน นักศึกษาต่างนั่งลงประจำที่

เอาละทุกคน วันนี้วันแรกที่เรามาเจอกัน อาจารย์ชื่ออาจารย์นิสา วัฒนกุล นะค่ะ และผมชื่ออาจารย์กร หรือกรเกียติ วงศ์ณพัฒน์ ครับ พวกเราเป็นอาจารย์ที่ปรึกษาของห้องนี้นะ นักศึกษาท่านใดมีปัญหาอะไรมาปรึกษาได้ตลอดเลยค่ะ

เอาละเรามาแนะนำตัวกันหน่อยดีกว่าว่าใครมีชื่ออะไรบ้างเนอะ งั้นเริ่มจากแถวแรกฝั่งประตูทางเข้าดีกว่านะ อะเริ่มเลยค่ะ ....

การแนะนำตัวเริ่มแนะนำกันมาเรื่อยๆจนถึงโต๊ะของฮานะ

ฮานะยืนขึ้นเพื่อแนะนำตัว

สวัสดีค่ะ ฉันชื่อ ฮานะ ยามาโมโตะค่ะ ชื่อเล่นฮานะค่ะ มาจากญี่ปุ่น

เมื่อฮานะแนะนำตัวเสร็จนักศึกษาต่างส่งเสียงอือฮากันเลยทีเดียว