ลิขิตรักมาเฟียหน้านิ่ง

เดี่ยวก็รู้จัก

รถตู้คันสีดำเงาเล่นเข้ามาจอดที่จอดประจำภายในคอนโดหรูของฮานะ ทั้งยูกิและฮานะ ก็เดินลงจากรถมาพร้อมกัน หญิงสาวกำลังจะเดินมายังชั้นบนสุดที่เป็นห้องพักของตัวเอง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเหลือบมองไปเห็นคนพี่ที่เดินตามมาติดๆ

เฮีย ไม่กลับบ้านของตัวเองหรอเห็นเดินตามฮานะจะขึ้นไปข้างบนด้วยอ่ะ

จะอยู่คอนโดเมียของตัวเองหรือจะอยู่บ้านก็มีค่าเท่ากันไม่ใช่เหรอ ถึงยังไงพวกเราทั้งคู่ก็ อุ๊บ....

ฮานะรีบเอามือปิดปากยูกิทันที ไม่ให้พูดมากไปกว่านี้

อืม!! ตามใจเฮียก็แล้วกันนะนี่ก็ 19:00 น แล้วฮานะว่าจะเข้าไปที่ผับ ไปตรวจดูบัญชีหน่อยค่ะ ฮานะแจงจุดประสงค์ของตัวเองให้คุณพี่ฟัง

อือ ไปสิ เดี๋ยวเฮียไปเป็นเพื่อน ยูกิยอมรับว่าตัวเองนั้นทั้งห่วงและหวงฮานะไม่น้อยแต่ด้วยที่ตนมีนิสัยเงียบขรึม และมีใบหน้าที่นิ่งๆนั้นทำให้ใครต่อใครหลายๆคนจากคาดเดาไม่ถูก รวมถึงฮานะด้วย

งั้น เดี๋ยวฮานะไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนนะคะ เมื่อตนบอกกล่าวกับคุณพี่เสร็จแล้วก็ปล่อยให้ยูกินั่งรถตัวเองที่โซฟาห้องนั่งเล่นในคอนโด ส่วนเธอก็เข้าไปทำธุระส่วนตัวตามที่ได้บอกคนที่เอาไว้

ฮานะเดินออกมาด้วยชุดกระโปรงกางเกงจีบรอบ แมทกับเสื้อเกาะอกเอวลอยชู้ส่วนเว้าส่วนโค้งและขาขาวเนียน

ยูกิ มองยังคนน้อง เขายอมรับว่าทั้งสวย ทั้งเซ็กซี่น่าค้นหา แต่ก็หึงหวงในใจไม่น้อย ครั้นจะสั่งให้เข้าไปเปลี่ยนชุดใหม่ ก็คงน่าจะสั่งการไม่ได้ ด้วยที่เขานั้นพอรู้จักนิสัยของฮานะพอสมควร จึงได้แต่เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้และคิดในใจว่า

หากวันใดที่เป็นของเขาทั้งร่างกายและหัวใจเขาจะไม่มีวันให้ฮานะแต่งตัวโป๊ๆแบบนี้อีกแน่

ไปกันค่ะ เสียงฮานะชวนคนที่ทำให้ยูกิได้สติกลับมา ยูกิสะบัดหัวไปมาก่อนจะเดินตามฮานะออกมายังรถส่วนตัวของเขาเอง

ทั้งคู่ใช้เวลาไม่นานก็ขับรถมาจนถึงผับ

ฮานะเลือกใช้ทางด้านหลังที่ทำไว้เฉพาะเธอและเหล่าบอดี้การ์ดคนสนิทเท่านั้น

ฮานะเดินนำยูกิมาตามทางจนมาทะลุกับห้องห้อง 1 ซึ่งเป็นห้องทำงานของฮานะ ฮานะอายูกิเข้ามายังห้องทำงานโดยมีอยู่กะผู้จัดการผับ ยืนถือแฟ้มเอกสารไว้อยู่ก่อนล่วงหน้าแล้ว ก่อนหน้าที่ฮานะจะออกจากคอนโดก็ได้ส่ง line ส่วนตัวบอกกับอยู่กะว่าทนจะเข้ามาตรวจเอกสารรายรับ รายจ่ายของผับ

เฮียจะนั่งรอในห้องทำงานหรือจะออกไปหาอะไรดื่มก่อนไหม หนูน่าจะใช้เวลาอีกสักพักถึงจะเคลียร์งานเสร็จค่ะ เพราะกลัวคนที่จะเบื่อที่ต้องมานั่งรอนานๆจึงเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

ไม่ต้องหรอกหนูนั่งทำงานไปเถอะ เดี๋ยวเฮียเบื่อ เฮียก็เดินดูรอบๆเองแหละ

ฮานะได้แต่พยักหน้าตอบกลับคนพี่ไป แล้วก็ลงมือดูเอกสารและเซ็นเอกสารในมือต่อ

ยูกิลุกขึ้นเดินไปยังประตูด้านหน้าเปิดไปออกคำสั่งกับบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่หน้าห้อง สักพักเขาก็เดินกลับมานั่งที่โซฟาเหมือนเดิม

ก๊อกๆๆเสียงเคาะประตูด้านหน้าดังขึ้นด้วยฝีมือของบอดี้การ์ดที่ยืนเฝ้าอยู่หน้าประตูนั่นเอง ฮานะเหลือบตามองเพียงแค่นิดเดียวก็ก้มลงจัดการกับเอกสารต่อ

เข้ามาได้ ยูกิอนุญาตให้คนที่เคาะประตูเข้ามาได้

บอดี้การ์ดหนุ่มเมื่อได้ยินคำอนุญาตจากด้านใน ก็เปิดประตูให้เพื่อนอีกคนนำสิ่งของจากมือพนักงานตามที่เจ้านายสั่งเข้าไปตั้งไว้บนโต๊ะหน้าโซฟาที่ยูกินั่งอยู่ เมื่อยูกิเห็นว่าจัดวางของที่ตนเองสั่งไว้บนโต๊ะเรียบร้อยแล้วก็ให้สัญญาณมือเป็นการบอกกล่าวให้ออกไปจากห้องได้เลย บอดี้การ์ดหนุ่มก็เดินออกจากห้องไปยืนเฝ้าประตูตามเดิม

ยูกิรินวิสกี้ใส่แก้วเหล้า แล้วยกขึ้นดื่ม น้ำศรีอำพันถูกกลืนลงคอ ฮานะเงยหน้าจากกองเอกสารเห็นคนที่ยกแก้วกระดกรวดเดียวหมด ก็นึกจะเอ่ยแซวไม่ได้

ดื่มแบบนี้ระวังเมานะคะ หนูไม่แบกเฮียกลับบ้านด้วยนะ อิอิ

เฮีย ไม่ได้คออ่อนซะขนาดนั้นซะหน่อย แค่นี้ไม่ทำให้เมาได้หรอก ยูกิส่งยิ้มมุมปากเลิกคิ้ว 1 ข้างส่งไปให้ฮานะอย่างกวนๆ

ฮานะส่งสายตาถึงยูกิ แล้วก้มลงโฟกัสที่เอกสารตรงหน้าต่อ

ฮานะทำงานเสร็จจนเวลาล่วงเลยไปได้ประมาณ 22:00 น คนพี่ก็ยังคงนั่งดื่มรอคนน้องไม่ลุกขึ้นไปไหนนอกจากจะเข้าห้องน้ำที่อยู่ภายในห้องทำงานเท่านั้น

??เสียงโทรศัพท์ของยูกิดังขึ้น เขาหยิบขึ้นมาดูชื่อที่อยู่หน้าจอโทรศัพท์ ก็พบว่าเป็นหนึ่งในกลุ่มของเพื่อนเขานั่นเองที่โทรมา ยูกินั่งมองโทรศัพท์ที่อยู่ในมือตัวเองอยู่สักพักนึง ก่อนจะตัดสินใจกดรับสาย

มีอะไร?? คำตอบสั้นๆจากปากยูกิ

(แหม๋ๆๆ เดี๋ยวนี้โทรหาไม่ได้หรือไงถึงจะไม่มีธุระอะไรก็เถอะ)เป็น เจอาร์ที่พูดกวนประสาทเขาแบบนี้ได้ ตกลงจะพูดไหมถ้าไม่พูดจะวาง ยูกิตอบกลับปลายสายอย่างอารมณ์เสีย

ส่วนทางฮานะพอได้ยิน ยูกิค่อนข้างเสียอารมณ์กับปลายสาย ก็ลุกจากโต๊ะที่ทำงานเพื่อจะเดินมาหายูกิที่นั่งอยู่บนโซฟา

แหม๋ป๋าขา อย่าอารมณ์เสียสิค่ะเผื่อเพื่อนป๋าจะมีธุระจำเป็นจริงๆก็ได้นะคะ ฮานะแกล้งแหย่ ให้เสียงตนหลุดไปให้คนปลายสายได้ยิน

(เซี่ย..นี่แกอยู่กับผู้หญิงหรอ? )เป็นเจ้านายที่พูดแทรกเข้ามา

ยูกิ ถอนหายใจกับความอยากรู้อยากเห็นเหล่าผองเพื่อน และก็เลือกจะตอบสั้นๆ "อือ"เมียกูเอง!!

(ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ/ห๊ะ) เพื่อนๆยูกิต่างตกใจกับคำตอบไม่น้อย

(เฮ้ย..คนที่ขับรถมึงออกจากบ้านวันนั้นปะ)

"อือ" กูค่อยแนะนำให้รู้จัก พวกมึงมีอะไรก็ว่ามาได้แล้ว กูจะพาเมียกูกลับบ้าน

(พวกกูนึกว่ามึงจะเข้ามาโกดัง คืนนี้มีส่งของ แต่กูว่ามึงคงไม่ว่างแล้วละ)เป็นมาคัสที่บอกจุดประสงค์ในการโทร

อืม""เดี่ยวกูไป ยูกิพูดเสร็จก็กดวางสายทันทีพร้อมกับหันมองหน้าคนน้องที่นั่งอยู่ข้างๆตน

เฮียไปจัดการธุระเถอะ เดี่ยวฮานะกลับเองได้ค่ะ จะได้ไม่เสียเวลาเฮียด้วย

ไม่เป็นไร เฮียจะไปส่งเอง แต่จะไปส่งที่เพ้นเฮ้าท์นะ นะครับ ยูกิมองสบตาคนน้องอย่างเชิงอ้อนวอน แต่ด้วยท่าทีและอะไรหลายอย่างที่สื่อออกไปกลับทำให้อีกคนหัวเราะออกมาสะงั้น

ฮานะหัวเราะท่าทีของยูกิที่จะอ้อนวอนก็ไม่เชิง เธอเชื่อแล้วละว่ายูกิ ไม่เคยอะไรแบบนี้จริงๆ

หัวเราะอะไรหึ หางคิ้วเลิกขึ้นเป็นเชิงถามพร้อมทั้งมือที่ไปวางไว้บนหัวคนน้องแล้วจับโยกเบาๆ

ก็ท่าทีของเฮียไง ดูๆแล้วมันเก้ๆกังๆยังไงบอกไม่ถูก ^^

คนมันเคยสะที่ไหนละ ยูกิตอบไปแบบไม่คิดไรมาก

กลับกันดีกว่าค่ะ ฮานะเอ่ยตัดบท เพราะเดี่ยวคนพี่ต้องไปอื่นต่อ

ทั้งคู่เดินมาขึ้นรถ รถวิ่งออกมาสักพัก ฮานะเอ่ยบอกกับคนพี่ขึ้นมา

เฮีย"" ทีหลังบอกฮานะตรงๆนะ อยากให้ฮานะทำอะไร เฮียไม่ต้องฝืนทำในสิ่งที่ตัวเองไม่เคยทำ หรืออึดอัดอีก เข้าใจมั้ยค่ะ อีกอย่างฮานะเองก็ไม่ชอบค่ะ

"ครับ"

สักครู่รถก็เล่นเข้ามาภายในเพ้นเฮ้าที่เป็นที่อยู่ของยูกิ ยูกิเอื่อมไปจับมือฮานะเอาไว้ก่อนที่เธอจะเปิดประตูลงจากรถ

อะไรหรอค่ะ

เสื้อผ้าหาใส่ได้เลยนะ อยู่ในตู้ในห้องแต่งตัว เฮียให้คนจัดหามาให้เรียบร้อยแล้ว แล้วก็นอนได้เลยนะไม่ต้องรอเฮีย เมื่อสั่งคนน้องเสร็จก็หอมแก้ม 1 ฟอด เฮียไปนะ

ฮานะลงมาจากรถแล้วก็เดินเข้าเพ้นเฮ้าท์ทันที

เมื่อแผ่นหลังคนน้องหายลับเข้าไปในบ้านแล้ว ยูกิก็ออกรถมุ่งหน้าไปยังปลายทางทันทีอย่างรวดเร็ว

ไม่นานรถก็ขับมาถึงโกดังที่อยู่นอกซานเมือง โกดังแห่งนี้พวกเพื่อนๆและยูกิเองจะเอาไว้เก็บพวกอาวุธสงครามที่รอส่ง นอกจากนั้นยังเป็นสถานที่สำเร็จโทษของผู้ที่คิดไม่ดีหรือเป็นศัตรูอีกด้วย เมื่อยูกิ ลงจากรถเหล่าลูกน้องและมือขวา มือซ้ายของตนก็มาถึงทุกคนเดินตามนายรองของตนเข้าไปด้านใน

ยูกิ เดินเข้ามาก็พบกับกลุ่มเพื่อนๆที่นั่งดื่มกันอยู่

ไง" มาได้สักทีนะ เป็นเพทายที่เปิดประเด็นก่อนใครเพื่อน

กูจะมาไม่มาพวกมึงก็ส่งกันได้ ยูกิตอบแบบเหนื่อยใจเพื่อน

ไหนวะ เมียมึงไม่พามาด้วยละ เจอาร์ชะเง้อมองหา

กูไปส่งแล้ว มันดึกแล้วกูจะพามาเพื่ออะไรวะ

แม๊ๆห่วงจังเลยนะ พอมีเข้าหน่อยทำอย่างกับไข่ในหิน เจอาร์อดแขวะเพื่อนไม่ได้

" เสือก" ยูกิว่าให้เพื่อน

แต่กูก็อยากรู้วะ อย่าว่าแต่ใอ้เจอาร์เลย กูว่าทุกคนที่นี่ก็คงอยากรู้เหมือนกันหมด

ยูกิมองหน้าเพื่อนทีละคน ทุกคนต่างพนักหน้าให้พร้อมเพียงกัน เขาได้แต่ถอดหายใจออกมา

พวกมึงจะอยากรู้อะไรหนักหนาวะ

หึ!!ก็ถ้าเป็นพวกกู พวกกูจะไม่อยากรู้เลยวะ นี่เป็นมึงไงวะ มึงที่ไม่ข้องแวะ เกี่ยวข้องกับผู้หญิงใดๆม่ก่อน พวกกูเลยสงสัยไงว่าเป็นผู้หญิงยังไงนะที่ทำให้มึงเปลี่ยนไปได้ ขนาดสวยหุ่นดี ดารงดารางี้ นางแบบงี้ มึงยังไม่มองเลย

ดีแลนร่ายยาวให้ยูกิฟังถึงเหตุผล

อือ!กูก็งงกับตัวเองวะ เอาเป็นว่าจะแนะนำให้รู้จัก ตอนนี้มาเข้าเรื่องงานกันก่อน กูขอไปเทสของก่อนละกัน ยูกิตัดบทไม่อยากสาธยายเยอะ เดี่ยวโอกาสเหมาะๆก็คงได้เจอกันนั้นแระ

เสียงปืนดังขึ้นเป็นระรอกๆ จากฝีมือของยูกิ ยูกินั้นเก่งทั้งปืน เก่งทั้งดาบและอาวุธลับอื่นๆอีก ถือได้ว่าใครคิดจะต่อกรกับเขานั้นหาได้ยากยิ่ง

ผ่านไปสักครู่ ยูกิกับมือขวา มือซ้ายก็เดินมาจากห้องลองปืน

ผ่านวะ ของดี งั้นก็ส่งได้เลย ส่วนจำนวน พวกมึงเช็คดีแล้วใช่มั้ย

อือ"พวกกูเช็คกันสอง สามรอบละ ของครบถ้วน

โซตะ"มึงคุมลูกน้องพวกนี้ไห้ขนของอย่างระวังด้วย และตรวจดูให้รอบคอบด้วย

"ครับนาย"โซตะรับคำแล้วก็พาลูกน้องไปทำตามคำสั่งเจ้านายทันที

เวลาล่วงเลยจนถึง ตี2:30 งั้นกูกลับละ ยูกิบอกแกพวกเพื่อนๆตน

พวกกูก็จะกลับแล้วเหมือนกัน

เคร''

ทั้งหมดต่างทยอยกันกลับบ้านของตนเอง รถหลายสิบคันขับออกจากโกดัง

ยูกิขับมาถึงเพ้นเฮ้า ก็รีบขึ้นไปบนห้องตนเองทันที เพราะมีหญิงสาวนอนหลับรอเขาอยู่นั้นเอง

เขาพยายามเปิดประตูให้เงียบที่สุด และจัดแจงเข้าไปอาบน้ำก่อนจะขึ้นมานอนกับคนน้อง เขาค่อยๆขยับตัวเองเข้าไปในผ้าห่มอย่างช้าๆ กลัวทำให้คนน้องต้องตื่น

ฮานะ ตนรู้แต่แรกตั้งแต่ยูกิเปิดประตูเข้ามาแล้วด้วยสัญชาตญาณที่เคยฝึกมาจึงทำให้รู้สึกตัวตื่นในทันที แต่ก็แกล้งทำเป็นหลับ เมื่อคนพี่มานอนอยู่ใต้ผ้าห่มใกล้แล้ว ตนนั้นก็พลิกตัวมาสวมกอดและทำเป็นนอนหลับต่อ

ยูกิยูกิปล่อยให้ฮานะกอดตนไว้แบบนั้นจน ทั้งคู่หลับไปพร้อมกัน

เช้าอีกวัน

ฮานะที่รู้สึกตัวก่อนคนพี่ เพราะเธอนั้นมักจะตื่นเช้ามาออกกำลังกายอยู่เป็นประจำ

เธอค่อยๆลงจากเตียงอย่างเบาที่สุด เพื่อจะได้ไม่รบกวนการนอนหลับของอีกคน ที่หลับสนิทอยู่นั้นเอง ฮานะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ เธอก็เดินลงไปข้างล่าง เพื่อจะเตรียมทำข้าวต้มไว้ให้คนที่ยังนอนไม่ตื่น

ตึก

ตึก

ฮานะเดินลงมาก็เห็นเหล่าบอดี้การ์ดต่างวิ่งออกกำลังกายรอบบ้านโดยมี โซตะเป็นผู้ยืนคุม

โซตะเหมือนมีคนกำลังมองตนจึงหันกลับมา ก็เจอเข้ากับนายหญิงตนที่มองมาทางเขา โซตะเดินเข้ามาหาฮานะ

นายหญิงมีอะไรจะใช้ผมไหมครับ

บอกหลายครั้งแล้วว่าอย่าเรียกแบบนั้น ฮานะไม่ชอบเลยให้โซตะเรียกตนเองอีกแบบ

"ไม่ได้ครับ"โซตะตอบกลับสั้นๆ

ฮานะถอดหายใจกับลูกน้องยูกิ

"ในบ้านหลังนี้ มีทั้งหมดกี่คน"

ทั้งหมดที่ดูแลที่นี้มี22 คนครับ โซตะตอบฮานะ ถึงจะสงสัยว่าถามทำไมแต่ตนนั้นก็ไม่กล้าถามกลับไป

"เคร" เดี่ยวหนูทำข้าวต้มเผื่อทุกคนนะค่ะ พูดเสร็จฮานะก็เดินไปยังครัวภายในบ้านทันที่โดยไม่ปล่อยให้โซตะตั้งคำถามมาอีก