“ท่านแม่ ข้าไม่เกลียดเขา และไม่คิดจะปล่อยเขาไปด้วย”
“ดีมาก ซื่อสัตย์กับความรู้สึกของตนเองนี่สิทายาทเผ่าจิ้งจอก ไม่ต้องกังวลอะไร แม่เข้าข้างเจ้า”
“ขอบคุณท่านแม่”
“เยี่ยนเอ๋อร์ กลับมาแล้วเหรอ ไม่เห็นมีใครไปบอกข้าเลย”
เสียงจ้าวปีศาจดังโวยวายมาจากนอกห้อง พร้อมกับเสียงวิ่งเข้ามาเมื่อหยุดได้ก็หายใจแรงๆ เฮือกใหญ่ ก่อนจะยืดตัวตรงวางมาดจ้าวปีศาจหันไปเอ็ดสาวรับใช้หน้าห้องให้ถอยไป หันมาเอ่ยเสียงหวานที่ขัดกับรูปร่างใหญ่โตบึกบึน
“เยี่ยนเอ๋อร์ พ่อเป็นห่วงเจ้ายิ่งนัก เหตุใดกลับมาแล้วไม่ส่งใครไปบอกพ่อให้หายกังวลเสียหน่อย”
“ข้าขอโทษท่านพ่อ ข้าก็พึ่งฟื้นขึ้นมายังงงๆ อยู่เจ้าค่ะเลยคิดมิทัน”
“ท่านจ้าวปีศาจพักให้หายเหนื่อยก่อน”
เหลียนเฉียนเฉียน ลุกขึ้นจากเตียงตรงไปรินน้ำที่โต๊ะยื่นให้จ้าวปีศาจที่ยอมนั่งลงมองจ้องไปยังบุตรสาวไม่วางตา
“พ่อขอโทษ เยี่ยนเอ๋อร์ที่ปล่อยให้พวกมันมาลักพาตัวเจ้าไปได้ เจ้าได้รับค
