“ดวงตาเขา รอยยิ้มเขา เหมือนฉันมากเลย เธอว่ามั้ย" ครูสแสดงความคิดเห็นตามที่เห็น ซึ่งเป็นความจริงที่เอวาไม่อาจโต้เถียง เดม่อนแทบจะไม่มีอะไรเหมือนเธอเลย เขาถอดแบบครูสออกมาทุกอย่าง
“จะเอายังไง?” เอวาถามกลับอีกครั้ง ที่ครั้งนี้เธอเริ่มควบคุมอารมณ์ตัวเองไม่อยู่
“คืนเขามาให้ฉัน แล้วเธออยากไปไหน ไปกับใคร ก็ตามสบายเธอเลย” ครูสตอบกลับด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“คำพูดของนายฟังดูแล้ว มันไม่แปลกไปหน่อยเหรอ” เอวาทนไม่ได้ที่จะต้องกระแหนะกระแหนกลับ
“ไม่แปลกหรอก เพราะมันเป็นแบบนั้น เขาเป็นส่วนหนึ่งของฉันที่เธอกักเก็บไว้...ตรงนี้” ครูสพูดพร้อมลดสายตาลงสู่เบื้องล่างกลางลำตัว “หรือเธอจะเถียงว่าเขาไม่ได้ออกมาจากฉัน” เอวาเปลี่ยนสีหน้ากับคำพูดหน้าด้านของครูส
“เก่งกล้าสามารถอย่างนาย แล้วทำไมถึงไม่ไปปล่อยส่วนหนึ่งกับใคร สักคนเล่า” ครูสยิ้มออกมา
“ก็ทำอยู่ ไม่รู้สึกตัวเลยเหรอ?” ครูสโน้มหน้าไปกระซิบที่ข้างใบหูเล็กข
