“พ่อค่ะ แต่เขา.../...เอวาคุณไม่เคยรู้สึกดีกับผมบ้างเลยเหรอ?” ครูสพูดแทรกเอวาก่อนที่เธอจะสติแตกโพลงความจริงที่มีไม่กี่คนที่รู้ออกไป
“แก ยัง กล้าถาม คำนี้กับฉันอีกอย่างงั้นเหรอ”
“เอวา!” ดรูว์ที่ยังยืนอยู่เสียงดังขึ้นเล็กน้อย และนั่นก็ทำให้สองคนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารหันมา
“คุณตา แม่” เดม่อนเอ่ยเรียกคนทั้งสอง และสายตาหันไปมองบุคคลที่สาม ที่เขาไม่รู้จัก แต่รอยยิ้มเล็กๆก็เผยและมอบให้กับครูสในทันที
“ไปทานอาหารกันก่อน” ดรูว์ตัดบท และเดินเข้าไปพร้อมกับลากเก้าอี้อีกตัวสำหรับแขกอีกคน ดรูว์ขยับเก้าอี้ข้างเดม่อน และสิ่งนั้นทำให้ครูสมองดรูว์อย่างขอบคุณและเขาก็นั่งลงทันที เจส ลุกไปหยิบชุดจานออกมาอีกหนึ่งชุด และจัดวางตรงหน้าครูส
“สวัสดีครับ” เดม่อนทักทายแขกของคุณตาอย่างมีมารยาทตามประสาเด็กที่ได้รับการอบรมสั่งสอนมาเป็นอย่างดี
“สวัสดีครับ คนเก่งชื่ออะไรครับ” ครูส ที่ไม่เคยมีลูก แต่การได้ร่วมงานกับนัก
