“เรื่องลูก เล่ามาให้ฟังหน่อยว่าลูกเป็นอย่างไรบ้าง ชอบอะไร ไม่ชอบอะไร เหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาของเขา...ฉันอยากรู้” คิ้วเรียวของเอวาขมวดเข้าหากัน อย่างเหลือเชื่อ แต่เมื่อครูสเลิกคิ้วแสดงให้เอวารู้ว่าเขารออยู่ เอวาก็เริ่มต้น...
“เดม่อนชอบหุ่นยนตร์......” ช่วงเวลาของเรื่องราวของเดม่อนหลั่งไหลออกมาจากปากของเอวาเข้าสู่โสตประสาทการรับฟังและจดจำของครูส สีหน้าและแววตาของครูสผ่อนคลายลงเรื่อยๆ เอวาเองก็แทบไม่รู้ตัวว่า พอเธอได้พูดเรื่องของเดม่อน ความน่ารักสดใสในอดีตที่เป็นตัวตนของเธอก็ค่อยๆเผยออกมาให้ครูสได้จับจ้องมองอย่างเพลิดเพลินไปอีกแบบ “...ดึกแล้วนะ!” เอวาย้ำบอก ครูส เพราะเธอเองก็อยากพักผ่อนแล้วเช่นกัน
ครูสที่เอนหลังพิงพนักหัวเตียงเอวาอย่างสบาย ค่อยๆขยับและลุกขึ้นยืน “เอาละ วันนี้เธอทำตัวได้น่ารักและไม่น่ารักเท่าๆกัน ถือว่าเสมอตัวไป...ออ! สองสามวันนี้ฉันคงไม่ได้มา ฝากบอกลูกด้วยแล้วกัน พอดีเขาหล
