จิตใจเมรีเปราะบาง เธอไม่อยากมีปัญหากวนใจ ดูเหมือนว่าคนรอบข้างจะไม่คิดเช่นนั้น เพราะเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นทันทีที่เมรีโผล่หน้าเข้าไปในที่ทำงาน “หมายความว่าไงยะ คุณนะโมเป็นผัวเธอเหรอเมรี?” “เธอไปอ่อยเขาอีท่าไหนล่ะ” “ที่เขาลือๆ กันมันไม่จริงใช่ไหม?” สารพันคำถามที่ถาโถมเข้าใส่ เมรีตีหน้านิ่งพยายามสะกดความโกรธ เธอเต้นตามกระแสสังคมนี่ไม่ได้ “เมื่อไหร่จะจบเสียที่นะ บ้าที่สุด!!” เมรีระบายลมหายใจแรงๆ ทุ่มกระเป๋าสะพายที่คล้องหัวไหล่ไว้บนโต๊ะทำงาน บรรยากาศรอบตัวไม่มีความสงบเลย เธอไม่ปริปากพูด แทนที่เพื่อนร่วมงานจะเกรงใจ ที่ไหนได้... คนเหล่านั้นกลับไม่ยอมแพ้ เสียงซุบซิบทวีดังขึ้นทุกขณะ “เมรี หัวหน้าเรียกน่ะ” มือเรียวบางกำแน่น ทรงตัวลุกขึ้นยืนโดยไม่คิดจะพูดอะไร เมรีรู้ดีเพื่อนร่วมงานคงตะแคงหูฟังทั้งหมดนั่นแหละ เมื่อตอนนี้เธอเป็นหัวข้อสนทนาที่คนส่วนใหญ่สนใจ สีหน้าเคร่งเครียดของหัวหน้างานทำให้เม