“ทานด้วยกันก่อนสิครับ ดีกับสุขภาพคุณด้วยนะ”
เมรีคิดหาคำปฏิเสธไม่ทัน สมองเธอเป็นอะไรไปนะทำไมคิดได้ช้ากว่าวันก่อนๆ
“ไม่ต้องออกไปตลาดหรอก ผมซื้อมาเผื่อคุณเยอะแยะ”
นะโมคะยั้นคะยอแล้วก็เดินนำเข้าไปในบ้าน เมรีเปลี่ยนใจเดินไปตลาด เหลือเวลาไม่มากนักสำหรับการจับจ่ายมื้อเช้า เมื่อเธอยังต้องไปทำงาน
หญิงสาวทรุดนั่งตามคำเชิญ เผลอกลืนน้ำลายลงคอจนลูกกระเดือกวิ่งพล่าน เมื่อเห็นมื้อเช้าที่ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายเต็มโต๊ะอาหาร
ผู้ชายคนนี้ใช้เวลาเท่าไหร่นะในการเดินท่อมๆ กลางตลาดสด เมรีนึกในใจตอนที่ตักโจ๊กหมูเจ้าประจำใส่ปาก นะโมเพิ่งย้ายมาบ้านเธอเมื่อตอนหัวค่ำ เขาเอาเวลาไหนไปสืบเสาะจนรู้ความชอบของเธอ เมรีแค่นึกในใจเธอไม่ได้ปริปากถาม เมื่อความสนใจส่วนใหญ่อยู่ที่อาหารมื้อเช้าทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นปาท่องโก๋ตัวใหญ่สีเหลืองชวนกิน ขนมกุ่ยฉ่ายที่เธอมักจะกินทุกเช้า วันนี้เธอได้รับสารอาหารมากเกินพอ และหากเป็นแบบเดียวก
