ตอนที่ 3 อคิน (2)
1090 คำ
“ดูเธอจะรู้จักฉันดีกว่าตัวฉันอีกนะจั่นเจา” รู้จักกันสองวันวิเคราะห์ออกมาได้เป็นฉากๆ
“ก็เค้าเห็นคินเป็นแบบนั้นนี่ เลยวิเคราะห์ตามที่เห็น”
“แล้วสรุปว่าดีหรือไม่ดี”
“หมายถึงหน้าตา?”
“ไม่ดิ เอานิสัย หน้าตาน่ะดีอยู่แล้ว”
จ้าวจันทร์อดส่งค้อนให้เขาไม่ได้ จะหมั่นไส้ก็ทำได้ไม่เต็มที่ เพราะเขาไม่ได้มีท่าทียียวนอะไร แต่พูดออกมาโต้งๆ แบบมั่นใจโดยที่ใบหน้ายังคงเรียบนิ่ง คนคูลของแท้สินะ
“ทำไมหลงตัวเองจัง”
“หรือจะให้ฉันไปหลงเธอแทนล่ะ”
“พูดอะไรก็ไม่รู้”
“พูดเล่นน่า จริงจังไปได้” ก็เธอบอกเองนี่นะว่าเขาแอบมีมุมฮาและอารมณ์ดี ก็นี่แหละอารมณ์ดีแล้ว ถ้าอารมณ์เสียแม้แต่หน้าเขาก็ไม่มอง ไม่ว่าจะกับใครก็ตาม
แต่ฝ่ายคนได้ยินว่าเขาพูดเล่นนั้น...โธ่ คินน่ะ ทำไมต้องพูดเล่นด้วย เค้าอยากให้พูดจริงจังจะแย่
จ้าวจันทร์โต้เถียงอยู่ในใจพร้อมกับทำหน้าง้ำหน้างอ และพอเขาหรี่ตามอง เธอก็ก้มหน้าหลบ ก่อนจะแอบช้อนสายตาขึ้นมองเขา และพอเขาหันขวับกลับมาสบตาด้วย ก็ทำไม่รู้ไม่ชี้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น
“เป็นเอามากนะเราน่ะ” ขุนศึกพูดยิ้มๆ พร้อมกับหรี่ตามองเพื่อนใหม่อย่างจับผิด
ฝ่ายจ้าวจันทร์ก็ตกใจและเลิ่กลั่ก
“ไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย”
ขุนศึกยิ้มพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งเป็นเชิงถามว่า เหรอ? แต่ก่อนที่จะมีบทสนทนามากไปกว่านั้นเสียงข้อความไลน์ของทั้งคู่ก็ดังขึ้นพร้อมกันเสียก่อน
ทั้งสองหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดดู ก่อนจะเป็นจ้าวจันทร์ที่เอ่ยขึ้น
“เบสต์ไลน์มาในกลุ่ม”
“อืม”
ขุนศึกเออออ ก่อนจะวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะอย่างไม่สนใจจะตอบอะไร สายตาก็มองภายนอกร้านไปเรื่อยเปื่อยขณะที่รออาหาร
BestFonthip: กินข้าวกันยัง @Khunsuk @Jaojun
Jaojun: กำลังจะกินจ้า รอข้าวอยู่
BestFonthip: กินไรกันหรอ
Jaojun: กะเพราทะเลรวมมิตรจ้า
BestFonthip: หิวเลย
Jaojun: -ส่งรูป-
จ้าวจันทร์ส่งรูปอาหารเข้าไปในไลน์กลุ่ม เนื่องจากพนักงานเอามาเสิร์ฟให้พอดี และนั่นก็ทำให้ฝนทิพย์รู้ว่าเพื่อนไม่ได้กินข้าวที่ร้านอาหารในโรงอาหารแน่ๆ
BestFonthip: แน่ะ แอบไปกินข้าวกันที่ไหน บอกมานะ
Jaojun: ร้านคาเฟ่หน้า ม. จ้า ที่โรงอาหารคนเยอะมากวันนี้ ไม่มีที่นั่ง
BestFonthip: @Khunsuk ตอนฉันอยู่ไม่เคยพาไป
Way: @Jaojun เผ็ดมั้ยอ่า อยากกินแต่กลัวเผ็ด
Jaojun: @Way ไม่ค่อยเผ็ดจ้า อร่อยๆ
Porsche: พรุ่งนี้ไปกินกัน
BestFonthip: @Khunsuk โกรธแล้ว
Jaojun: 5555 เบสต์โกรธคินหรอ
BestFonthip: ใช่!
Khunsuk: @BestFonthip แล้วทำไมไม่มาเรียน!
BestFonthip: ไม่สนๆ ๆ ๆ ๆ โกรธๆ ๆ ๆ
Khunsuk: @BestFonthip รีบมาเรียน พรุ่งนี้พาไปกิน
BestFonthip: @Khunsuk โอเค
บทสนทนายืดยาวจบลงในที่สุดเมื่อขุนศึกยอมตามใจฝนทิพย์ ที่น้อยอกน้อยใจว่าเพื่อนไม่พาตนไปกินร้านนี้บ้าง
“เบสต์งอนคินแล้ว”
“เรื่องของมัน รู้จักกันสามวันจะให้พาไปกินตอนไหนวะ”
“ฮ่าๆ”
“กินข้าวเหอะ จะบ่ายละ”
เมื่อเขาบอกแบบนั้น จ้าวจันทร์ก็เลยตอบรับเบาๆ แล้วรีบลงมือรับประทานอาหารกลางวันต่อ หลังจากที่สะดุดไปเพราะการแชตไลน์เมื่อครู่...
หลังจากที่เมื่อวานพากันโดดเรียนเพราะไปหมกตัวอยู่ที่คอนโดของอธิปัตย์จนดึกดื่น วันนี้สามแสบก็มาเรียนกันตามปกติ แต่พอเดินตามกันเข้ามาในห้องเรียน ก็พบว่าขุนศึกและจ้าวจันทร์เข้ามานั่งรออยู่ก่อนแล้ว
อธิปัตย์เดินไปนั่งที่ประจำของตนคือที่เก้าอี้ตัวแรก ขุนศึกนั่งถัดมา จ้าวจันทร์จะลุกขึ้นเพื่อให้จักรดุลย์ได้นั่งที่ประจำตัวที่สาม แต่เพื่อนหนุ่มก็ท้วงติงขึ้นว่า
“ไม่เป็นไรจ้าวนั่งเลย”
“เวย์ไม่นั่งที่เดิมเหรอ”
“นั่งไหนก็ได้ ไม่ซีเรียส” จักรดุลย์ว่าแบบนั้น ก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ตัวที่สี่ และครั้งนี้ฝนทิพย์ก็ไม่ได้เรื่องมากอะไร เธอเดินไปนั่งที่เก้าอี้ตัวที่ห้าที่อยู่ถัดไป และพอขุนศึกหันไปมอง เจ้าหล่อนก็ส่งค้อนกลับไปให้พร้อมทั้งทำเสียงใส่ว่า
“เชอะ!”
“อะไร” ขุนศึกถามกลับพลางหัวเราะขำ
“โกรธแล้ว โป้งทั้งสองคนเลย” ฝนทิพย์ว่าพลางยกนิ้วโป้งให้ทั้งขุนศึกและจ้าวจันทร์
“งื้อ อย่าโกรธเค้าเลยนะ” จ้าวจันทร์บอกเพื่อนสาว พร้อมกับยื่นมือไปกุมมือของคนที่ยกมือทำท่าโป้งใส่นั้น
“เดี๋ยววันนี้พาไปกิน” ขุนศึกอาสาอย่างที่รับปากไว้เมื่อวานในไลน์
“อร่อยใช่มะ แพงปะ”
“อร่อย ไม่แพง...คินเลี้ยง” จ้าวจันทร์เป็นคนตอบฝนทิพย์ซะเอง ก็เมื่อวานเธอไม่ได้จ่าย เลยรู้สึกว่าไม่แพงแถมยังอร่อยมากๆ ด้วยนะ
“หือ สองคนนี้ ร้ายกาจ” ว่าจบก็ถอยกลับไปนั่งตัวตรงเมื่ออาจารย์เดินเข้ามาในห้อง จากที่เมื่อกี้ชะโงกมาคุยกับจ้าวจันทร์โดยข้ามหน้าจักรดุลย์ไปมา
นั่งเรียนไปได้สักพัก จ้าวจันทร์ที่รู้เรื่องมั่งไม่รู้เรื่องมั่งเพราะเป็นวิชาภาษาอังกฤษก็ต้องเสียสมาธิ เนื่องจากจักรดุลย์กับฝนทิพย์ทะเลาะอะไรกันก็ไม่รู้ พอเธอหันไปมองก็เห็นแค่ว่าฝนทิพย์ทำท่าแยกเขี้ยวใส่เพื่อนชาย ฝ่ายจักรดุลย์นั้นก็ได้แต่หัวเราะเบาๆ แล้วก็หมุนปากกาในมือเล่นไปมา
แต่หมุนไปหมุนมาก็โดนสาวซ่าจี้เอว เลยทำให้เขาเสียจังหวะ และในวินาทีที่ปากกาจะหล่นลงพื้น เขาก็ตะปบมันไว้ได้ทัน แต่กลายเป็นว่ามันไปตกลงบนต้นขาของฝนทิพย์พอดี เลยกลายเป็นตอนนี้จักรดุลย์ตะปบปากกาพร้อมกับกระโปรงพลีทบนต้นขาของฝนทิพย์
สาวซ่าหน้าแดงขึ้นมาทันใด แต่ไม่ใช่เพราะอาย กับจักรดุลย์นี่เธอไม่เคยมีความอายกับมัน! แต่โมโหที่อีกฝ่ายไม่ระวังมากกว่า ถ้ากระโปรงเธอเปิดผลัวะแล้วลิงโผล่จะทำยังไง ได้ถอดลิงทิ้งแน่ๆ
“ขอโทษๆ”
- ผู้เขียน
