เพิ่งรู้ว่ารัก

สวัสดีผมวาโยเป็นหนุ่มโสดฟันไปทั่วแหละทำไงได้คนมันโสดแล้วก็หล่อด้วยอะอ่ออย่าเพิ่งหมั่นไส้กันนะครับ แต่ตอนนี้ผมไม่ค่อยได้มีความสัมพันธ์กับใครมาร่วมสามเดือนแล้วความรู้สึกมันเบื่อๆกับอะไรแบบนั่นแล้วไง ถ้ามีก็คงจะตัวจริงเลยและผมต้องมั่นใจแหละว่าเขาใช่และหยุดที่เขาได้ความคิดดูหล่อไหมตัวจริงผมก็หล่อนะครับตอนนี้โสดจีบได้เลย อ่อผมมีเพื่อนสนิทอยู่ 4 คนมีไอ้ปริ้นซ์ ไอ้องศา ไอ้ซัตเตอร์ แล้วก็ไอ้มาวินวันนี้เป็นวันที่ 5 ที่จัดกิจกรรมกับน้องแล้วพวกผมก็มีหน้าที่ว๊ากคอยคุมน้องก็ไม่อยากโหดหรอกแต่หน้าตาพวกผมแม่งให้ไงผมเป็นลูกคนที่สองแต่ก็เป็นลูกชายคนเดียวแหละเพราะมีพี่สาวตอนนี้พี่สาวก็บริหารบริษัทอยู่สองบริษัทผมเรียนจบก็ต้องไปช่วยที่บ้านบริหาร บริษัทบ้านผมทำเกี่ยวกับอสังหาริมทรัพย์ ส่วนตอนนี้ผมเปิดผับพวกผมเปิดผับกันหมดเลยสไตล์เดียวกันแต่อยู่คนละย่านคุมของใครของมันถ้าว่างก็นัดไปว่าจะไปผับใคร แล้วผมก็แข่งรถบ่อยที่สนามไอ้ปริ้นซ์จัดงานปีละสองครั้งฮั้วกับมันจัดตลอด ผมชอบความเร็วไงแล้วก็ชอบรถอะไรแบบนี้ พวกเพื่อนผมมันก็ขับนะแต่แม่งไม่ค่อยลงแข่งตอนนี้ผมเดินมาที่คณะก่อนจะมาหยุดอยู่ตรงไอ้องศา เพราะวันนี้นัดน้องมาทำกิจกรรมรับน้องนั่นแหละแต่พวกผมไม่ได้ทำกิจกรรมที่มันโหดร้ายเกินไปเพราะผมเคยเป็นรุ่นน้องกันมาก่อนเลยพอจะเข้าใจอยู่บ้าง “แหม่ ไอ้สัสโยกว่าจะมานะมึง กูคิดว่าต้องอัญเชิญ” “หึ ไอ้สัส กูตื่นมาทันก็บุญละเชี้ยปริ้นซ์อะยังไม่มา มันนี่จะสายจนจบเลยไหมวะ” “หึหึ ไอ้โย เชี้ยปริ้นซ์แม่งมานานละ นั่งอยู่ที่โต๊ะกับเอญ่า” ผมขมวดคิ้วก่อนจะมองไปที่ไอ้องศามาแล้วมันก็เสือกไม่มานั่งอยู่กับเพื่อนด้วยนะ แล้วไปนั่งอยู่กับใครวะชื่อแม่งผู้หญิงหรือเด็กใหม่มันก่อนจะถามไอ้องศา “เอญ่าใครวะ” “น้องสาวเพื่อนรุ่นพี่มึงไง เฮียริคอะที่มันแข่งรถกับมึงบ่อยๆไงที่เจอสนามเชี้ยปริ้นซ์อะ อ้าวมึงไม่เคยเห็นน้องเขาเหรอวะ” ผมส่ายหัวก่อนจะมองหน้าไอ้องศาพร้อมกับตอบออกไปด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ “เหอะ กูไปทีไรเห็นแต่เฮียมันคนเดียว หรือไม่ได้สนใจก็ไม่รู้วะถ้าเห็นหน้าคงจำได้มั้ง พูดชื่อมากูก็ไม่รู้จักหรอก” “ไอ้สัส มึงไม่สนใจสิ่งรอบข้างมากกว่ากูว่า หึหึ นั่นไงน้องเขานั่งอยู่นู้นอะมองไปกูเห็นละครับเพื่อนเชี้ย เป็นคนดังด้วยนะกูเห็นรูปอยู่ในเพจมอเต็มเลยกะเพื่อนเขาอีกคนหนึ่งอะที่คล้ายๆกันแฝดหรือเปล่าไม่รู้” ไอ้เตอร์ชี้นิ้วไปยังโต๊ะที่ไอ้ปริ้นซ์นั่งอยู่ และมองผู้หญิงที่ไอ้ปริ้นซ์นั่งคุยด้วยไอ้ปริ้นซ์แม่งสนใจเหรอวะ ก็สวยดีนะผิวขาวตัวเล็กแต่ดูมีน้ำมีนวลไม่ผอมแห้ง แต่พอยิ้มเท่านั้นแหละแม่งโครตน่ารักเลยน่ารักมากกว่าทำหน้านิ่งๆ พอหน้านิ่งแม่งออกจะเหมือนหยิ่งๆ ผมมองอยู่พักหนึ่งเคยเห็นผ่านตาครั้งเดียวมั้งปกติก็ไม่เคยเห็นจะไปสนามแข่งกับพี่ชายเท่าไรผมมองอยู่นานจนไอ้ซัตเตอร์ที่อยู่ข้างๆเลยพูดขึ้นมา “แหม่ๆ ไอ้เชี้ยโยมองขนาดนี้ไปขอนั่งแจมด้วยเลยไป” ผมรีบละสายตาเพราะก็รู้สึกว่ามองยายนั่นนานเกินไปจริงๆก่อนจะหันมาตอบไอ้เตอร์ที่ยักคิ้วกวนๆส่งมาให้ผมอยู่แม่งหน้าตาแม่งหน้าทีบจริงๆ “กูมองอะไร มองเชี้ยปริ้นซ์ มันอะเฮดว๊ากแม่งยังไม่มาเลยเนี้ย” “หึสายตามึงนี่ไม่เคยเก็บมิดเลยนะไอ้โย มึงแน่ใจนะว่ามองเชี้ยปริ้นซ์อะ แล้วเป็นไงขาวไหมอวบๆปะวะ เชี้ยปริ้นซ์นี่ดูสวยเนาะกูว่า” ผมส่ายหัวก่อนจะมองนิ่งๆมาที่ไอ้เตอร์เพราะรู้ละว่ามันพูดไม่ได้หมายถึงเชี้ยปริ้นซ์ไง “กวนตีนไอ้เชี้ยเตอร์” “อ้าว นั่นเชี้ยปริ้นซ์วิ่งไปไหนกับน้องเขาวะ” ผมมองไปตามที่ไอ้เตอร์พูดขึ้นเห็นผู้หญิงคนนั้นจับมือไอ้ปริ้นซ์ก่อนจะวิ่งไป แม่งเห็นแล้วโมโหจับมือเชี้ยปริ้นซ์เพื่อไรวะแม่งชอบกันหรือไง แล้วเป็นผู้หญิงเสือกจับมือผู้ชายก่อนด้วยนะแม่ง “เชี้ย!! ถ้าแม่งมีเรื่องขึ้นมาละวะ ไม่งั้นไอ้ปริ้นซ์จะวิ่งเพื่อ” “เออวะ กูว่าพวกเรารีบวิ่งตามมันไปเถอะ เผื่อแม่งมีเรื่องจริงๆ มันยิ่งนิ่งๆอยู่ ไม่ค่อยจะพูดเชี้ยไรด้วย กลัวดอกพิกุลร่วงมั้งไอ้สัส” “ฮ่าๆ สัสโยปากมึงนี่กูยอมไอ้สัส” ผมพูดกับเพื่อนสามคนที่มองตามไอ้ปริ้นซ์ไปก่อนจะรีบวิ่งตามมันไป จนมาถึงที่จอดรถแล้วก็ไม่ใช่ที่จอดแถวคณะด้วยนะถ้าดูไม่ผิดแม่งแถวคณะบริหาร “แม่งมาทำอะไรที่จอดรถวะ” วิ่งไปก็พูดไปจนมาถึงพวกผมก็หยุดดูเหตุการณ์ตรงหน้าเชี้ยปริ้นซ์แม่งกอดใครวะ แต่หน้าแอบคล้ายผู้หญิงที่ชื่อเอญ่าเหมือนกันนะ ตอนนี้ผมเห็นเธอยืนมองเหตุการณ์ตรงหน้าหรือผู้หญิงคนที่ไอ้ปริ้นซ์กอดจะเมียมัน หึ งั้นยัยนั่นก็โสดดิ ผมก็ไม่ได้มองจ้องเธอมากแต่พอได้มองเธอใกล้ๆ แม่งโครตสวย หุ่นนี่แม่งโครตเอ็กซ์เลยถ้าไม่เสริมมาคือแม่ให้แม่เยอะอะดูอาการแล้ว ผมกอดอกและมองคนตัวเล็กนิ่งๆ เอญ่า สวัสดีฉันเอญ่าเพื่อนสนิทของเมเปิ้ลกัสและก็ซัมเมอร์ที่ทุกคนพอจะรู้กันมาอยู่แล้วใช่ไหม หรือถ้าใครยังไม่รู้จัก คือพวกฉัน 4 คนอะเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่มัธยมแล้ว และตอนนั้นก็มีอิลี่ด้วยนี่แหละแต่มันแอบคบกับแฟนอิเปิ้ลพวกฉันเลยแบนออกจากลุ่มไป และฉันกับไอ้เปิ้ลก็เป็นญาติกันกับมันนี่คือสนิทมากสนิทจนคนคิดว่าเป็นแฟนกันอะเพราะฉันมันจะออกแบบสวยแรงๆ กับไอ้เปิ้ลมันสวยหวานๆ ถึงจะหวานแต่การตบมันนั้นสุดมาก ตอนนี้อิสวยอิสวยคือฉายาอิเปิ้ลตบกับลิลลี่เลยให้พี่ปริ้นซ์มาช่วยแยกถ้าฉันแยกมันโกรธสามวันสามคืนแน่แต่ตอนนี้อิลี่ก็ไปแล้วไงแต่อิเฮียแม่งยังไม่ปล่อยอิสวยเลยจ๊ะเอาละมีพี่เขยก็วันนี้แหละ ฉันหันไปมองพวกพี่องศาอ่อฉันรู้จักแล้วก็สนิทกับพี่ศาเพราะพี่เขานิสัยดีแล้วก็คอยดูแลเหมือนพี่ขายฉันอีกคนตั้งแต่เด็กแล้วมั้งเพราะบ้านใหญ่อะอยู่ระแวกเดียวกันเลยรู้จักกันมานาน แล้วฉันเนี่ยมีพี่ผู้ชายที่รู้จักแล้วก็สนิทกันเยอะมากนิสัยเลยแมนๆนิดหน่อยแต่ทำอาหารและขนมเป็นนะจ๊ะเธอ ฉันมองพี่ศาและเพื่อนพี่เขาก่อนสะดุดกับสายตาดุดุนิ่งที่จ้องมทางฉันนายนั่นที่ชอบจัดงานแข่งรถกับพี่ปริ้นซ์บ่อยๆเฮียฉันก็รู้จักเขาแหละแต่ฉันไม่ได้รู้จักเจอที่สนามแข่งแค่ครั้งเดียวเองมั้งฉันเลยเบนสายตาไปทางเมเปิ้ลกับพี่ปริ้นซ์ "เฮ้ยไอ้ปริ้นซ์!!! มีเรื่องไรวะเห็นมึงวิ่งมาจะเรียกมึงก็เรียกไม่ทัน!" ไอ้คนตัวสูงๆยืนเท้าเอวมองมาด้วยสายตาดุดุพร้อมกับถามออกมาเสียงค่อนข้างดังมันไม่ค่อนข้างหรอกแม่มันดังเลยแหละทุกคนแม่งสะดุ้งกันหมด "เออนั่นดิ พวกกูเลยหยุดว๊ากน้องแล้วรีบวิ่งมา เห็นมึงดูรีบๆนึกว่ามีเรื่อง" พี่มาวินถามขึ้นมาอีกในนี้ฉันสนิทกับพี่องศาแล้วพี่มาวินสุดแล้วเพราะไปหาพี่ชายฉันบ่อยที่บ้านใหญ่ตั้งแต่ก่อนฉันจะย้ายมาอยู่คอนโดนั่นแหละ "สวัสดีครับพี่ชื่อองศานะครับสรุปคือจะตอบไม่ตอบหรือที่วิ่งมาเนี้ย" "มาเคลียกับเมียเหรอวะแหม่ๆ มึงนี่มีแล้วปิดตลอดน้องเค้าดังด้วยนี่หว่า เห็นเพจมหาลัยเปิดวาป เป็นเหมือนเพื่อนหรือแฝดกะน้องคนนั้นปะ เห็นคู่กันตลอดในเพจ" พี่อีกคนหนึ่งพูดขึ้นมาคนนี้ก็ไม่ค่อยเห็นหน้าเหมือนกันแต่ดูอารมณ์ดีกว่านายนั่นแน่นอนแล้ว คือทุกคนในกลุ่มดูเฟรนลี่หมดแหละยกเว้นนายนั่นคนเดียวไม่รู้แม่งจะนิ่งไปไหน "หึ" "สรุปเรื่องเป็นไงเอญ่า" ผู้ชายที่ชื่อองศาถามขึ้นแต่ไอ้เปิ้ลมันตอบแบบเร็วๆออกไปก่อนก็เพิ่งเคยเห็นผู้ชายที่ทำให้มันยอมนี่แหละ "นี่ไม่มีอะไรทั้งนั้นอะ พวกพี่เข้าใจผิดแล้วฉันมีเรื่องนิดหน่อย แล้วบอกให้เพื่อนพี่ปล่อยฉันด้วย" "อ๊ะว่าไงครับคุณปริ้นซ์น้องเค้าบอกให้พวกกูช่วยเค้าออกจากกอดของมึงวะ" พี่องศาพูดกับเฮียแล้วก็เมเปิ้ลเฮียก็ยังไม่ปล่อยไอ้เปิ้ลเลยเพื่อนฉันจะตายอยู่แล้วมั้ง "คือต้องการตีนกู ไม่ยุ่งดิไม่มีไรละพวกมึงกลับไปรอกูที่คณะเดี๋ยวกูตามไป" "แหม่ไอ้สัส เคพวกกูไปรอละอย่านานอ่อทีหลังปัญหาครอบครัวก็เคลียร์กันที่บ้านจะได้จบที่บ้านไม่มาคาราคาซังที่มอไปละนะครับคนสวย" พอพี่องศาพูดจบพวกพี่เขาก็เหมือนจะเดินออกไป แต่ไอ้คนที่ยืนเก็กอยู่คิดดูมันยังเก็กไม่เลิกเลยเนี่ย คิดว่าหล่อมั้งฉันเผลอมองไปสบตาพอดีไอ้คนตัวสูงก็ส่งสายตาแบบไม่พอใจมาให้อีก คือกูผิดอะไรก่อนเนาะ ไอ้บ้านิฉันเลยหันหน้ามองไปที่อื่นก่อนเขาจะเดินออกไปกับเพื่อนเขา ฉันมองมาที่เมเปิ้ลและเฮียปริ้นซ์ที่กำลังเถียงกันอยู่จนตอนนี้เฮียปล่อยอิเปิ้ลเรียบร้อยแล้ว เปิ้ลมันเลยเดินมาอ้อนฉันเพราะมันรู้ไงว่าฉันก็ไม่ค่อยพอใจที่มันไปตบลิลลี่ ถ้าพี่ชายมันรู้เรียกตัวกลับแน่ฉันรักกันเหมือนพี่น้องเพราะเป็นลูกพี่ลูกน้องกันอายุเท่ากันเลยทำให้สนิทมากตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้นี่แหละ "โอ้ยญ่า ดูดิแขนเค้านะเจ็บไปหมดเลยดูดิ" ฉันมองหน้าเปิ้ลแบบงอลๆไม่ได้ตอบจนไอ้เมอร์กับปีกัสตอบออกมาก่อน 'อิสวยไม่ต้องเลย" ซัมเมอร์พูดพร้อมกับหัวเราะออกมาโดยมีไอ้กัสสมทบกับคำพูดไอ้เมอร์ แล้วไอ้มี่โกรธเนี่ยไม่ได้โกรธที่มันมีเรื่องหรอกแต่โกรธที่มันไม่ระวังและกลัวมันจะถูกพี่ชายมันเรียกตัวกลับไปเรียนที่ต่างประเทศ "ใช่ค่ะชะนี พวกกูอยู่กะมึงจนรู้นิสัยเหอะ" "หึ" อยู่ๆเฮียมันก็หัวเราะออกมาพร้อมกับมองหน้าฉันกับเมเปิ้ล "ญ่าอย่าลืมสัญญาด้วยคืนนี้เจอกันที่ผับเดิมส่วนเธอ" เฮียพูดกับฉันก่อนจะก้มหน้าไปข้างหูของไอ้เปิ้ลแต่เพราะฉันกับไอ้เปิ้ลยืนแทบจะสิงกันเลยได้ยินไปด้วย "อย่าไปกัดใครเค้าอีกละไอ้เด็กบ้า" เฮียมันพูดพร้อมยิ้มมุมปากแล้วเดินออกไป และหันมาหาไอ้เมอร์และไอ้กัสที่ยังยืนอยู่กับพวกฉัน "อ๋อ! น้องสองคนที่อยู่คณะพี่รีบเดินไปให้ถึงก่อนที่พี่จะถึงไม่งั้นทำโทษ!!" พ่อเฮียมันพูดจบเท่านั้นแหละ ไอ้สองคนตอนแรกยืนอยู่นิ่งๆ ก็ตกใจขึ้นมาทันทีเพราะคณะมันอะทำโทษหนักเอาเรื่องอยู่เด้อ "ว้าย!! กูสองคนไปก่อนนะชะนีทั้งสอง" "เออๆ เจอกันตอนเที่ยง" ฉันพูดจบปีกัสดึงแขนซัมเมอร์แล้วพากันวิ่งไปฉัน เลยมองไปที่อิสวยก่อนที่จะเห็นว่ามันมองมาอยู่แล้วเลยพูดกับมันด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง "มึงนะมึงสวย ไปทำแผลเลย ดูเนื้อตัวซิเนี่ย น่าตีจริงๆเลย" ฉันพูดพร้อมกับมองหน้าไปหาไอ้สวยที่มองตามาปริบๆเฮ่อ ใจอ่อนให้มันอีกก่อนจะพามันเดินมาที่โต๊ะนั่งใต้ต้นไม้ดีนะที่ตอนนี้ลมมันเย็นแดดก็ไม่ค่อยมีเพราะต้นไม้เยอะ ไอ้ที่มีเยอะกว่าก็ใบไม้น้อยๆที่ตกลงมาบนโต๊ะนี่แหละก่อนจะพูดกับไอ้เปิ้ลที่ทำหน้าอ้อนๆ "สวยมึงอยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวกูไปซื้อยาที่ร้านค้าหน้ามอแปปเดียว" "จ้าแม่" "อย่าไปไหนอีกนะ กลับมาไม่เจอ เจอกันแน่สวย" ฉันพูดพร้อมกับหยิบกระเป๋าเงินในกระเป๋าสะพายออกมาถ้าไม่กำชับมันเดี๋ยวมันก็เดินไปเดินมายิ่งดื้ออยู่ เฮ่อ แทบจะไม่ใช่เพื่อนคนหนึ่งของมันแล้วแทบจะเป็นแม่มันอยู่แล้วอะ ฉันพูดจบก็เดินมาร้านค้าหน้ามอใหญ่สุดละมีทุกอย่างครบ ที่สำคัญมีแอร์นี่แหละดีตรงนี้ ที่สำคัญฉันกับไอ้เปิ้ลไม่ต้องรีบมากด้วย เพราะไม่มีเรียนแต่ที่มาเพราะไม่อยากอยู่ที่คอนโดคนเดียวเลยชวนกันมานี่แหละ "เฮ่อ ร้อนก็ร้อน ดีที่ในนี้มีแอร์ ดีนะยังไม่เที่ยงคนเลยไม่เยอะ" ฉันพูดขึ้นพร้อมกับหยิบตะกร้า เพราะนอกจากซื้อยาแล้วก็ต้องน้ำกับขนมแหละ เพราะกว่าจะเที่ยงวันนี้ไม่มีเรียนด้วยรอไอ้เมอร์กับปีกัสพอดี "โอ๊ะ!! ขอโทษค่ะๆ" "ตาบอดหรือไงเดินชนมาได้!!" ฉันถอยหลังไปชนน่าจะเป็นผู้ชายแหละแต่ถอยออกมานิดเดียวเองนะแสดงว่าก็ยืนใกล้ฉันมากปะวะแล้วจะมาว่าฉันอีกไอ้บ้านี่ ฉันหันหลังพร้อมกับเงยหน้ามองเท่านั้นแหละ ไอ้หน้าโหดที่เหมือนไม่มีใครทำบุญไปให้นั่นแหละเพื่อนพี่ศา แต่เขาก็ตัวสูงกว่ามากเพราะในกลุ่มเขาดูสูงที่สุดอะถ้าประเมินจากสายตาอย่างน้อย 190 ไม่เกินนี้แน่ๆ ฉันเลยต้องเงยหน้าคุย ชาติที่แล้วกินยีราฟมามั้งพอมาเกิดเลยได้ส่วนสูงมาซะ ส่วนฉันกินแต่ต้นมะเขือหรือเปล่าก่อน ฉันถอนหายใจพร้อมกับพูดกับคนตัวสูงตรงหน้าด้วยน้ำเสียงที่ไม่พอใจเหมือนกัน "นี่!! แล้วนายจะมายืนใกล้ขนาดนี้ทำไม" "นี่! นอกจากตาบอดสมองก็ไม่ทำงานหรือไง! เธอเห็นปะว่าซอยมันเล็กแค่นี้จะให้เดินห่างขนาดไหน!" "นี่นาย!!! เกินไปแล้วนะเว้ย!!!" ฉันพูดพร้อมกับกำมือเข้าหากัน แม่งว่าฉันสมองไม่สั่งการไอ้บ้าเอ้ย คือมันกำลังบอกฉันโง่อยู่อะแกอือหื้อพร้อมกับคนตัวสูงที่มองของในตะกร้าที่ฉันถือก่อนจะพูดขึ้นมาอีก "หึหึ กินแต่แบบนี้สินะ ไปกินอะไรที่มีประโยชน์พวกข้าวนู่นนะ ไปจะได้ไปบำรุงสมอง" “นาย ไอ้บ้า" เพล้งงงง!!!!!! ฉันพลักอกคนตัวสูงจนเขาเซไปข้างหลังจนเขาชนกับชั้นที่วางของ พวกบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปแล้วก็ขนมจนมันหล่นลงมาหลายอัน คนในร้านค้าที่มันก็ไม่ได้เยอะแต่ก็มีประปรายหันมามองที่ฉันและเขากันเป็นตาเดียวก่อนจะได้ยินเขาพูดออกมาด้วยน้ำเสียงโมโห "นี่เธอ!! ยัยผู้หญิงนิสัยเสีย" ฉันยิ้มที่มุมปากด้วยสีหน้าและแววตา แบบศึกนี้ฉันชนะก่อนจะตอบคนตัวสูงกลับไป “ไอ้ผู้ชายปากเสียสะสมสุขนัขหรือเปล่าก่อนในปากอะ แล้วสมน้ำหน้าเก็บขึ้นมาด้วยนะ บรัยย" หมับบบบ!!!!!