Episode : 2 ผัวหนูรวยค่ะ
2683 คำ
หมับบบบ!!!!
ผมจับแขนของยัยตัวดีที่กำลังจะเดินออกไปก่อนดึงแรงๆจนตัวเธอมาชนกับช่วงหน้าท้องของผม ไอ้สัส บอกเลยตัวหอมฉิบหาย แต่ก็ต้องสลัดความคิดถึงเพราะไอ้คนตัวเล็กข้างหน้านี่แม่งดิ้นแรงๆ จนผมไปชนกับชั้นวางของจนมันหล่นลงมาก่อนเจ้าของร้านจะวิ่งเข้ามาผมเลยปรายตามองเจ้าของร้านเลยทำให้เขาพูดติดๆขัดๆ
"อะเออ ของป้าเสียหายยังไงหนูต้องรับผิดชอบนะลูก"
"คิดเลยครับว่าเท่าไหร่ เดี๋ยวผมรับผิดชอบเอง"
ผมพูดพร้อมกับรั้งเอวของคนที่ตัวเล็กกว่าผมเข้ามาหาตัวแน่นขึ้นกว่าเดิมเธอก็ยังดิ้นอยู่ แม่งตัวยังสูงไม่ถึงหน้าอกผมเลยมั้ง ตอนเด็กๆยายคนตรงหน้านี่รู้จักนมบ้างหรือเปล่าก่อน แต่บอกเลยตัวยายนี่แม่งแน่นทุกจุดจริงๆ
"นี่นาย ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะเว้ย"
ฉันดิ้นพร้อมกับบอกคนตัวสูงที่กอดฉันไว้แน่นแทบจะหายใจไม่ออกอยู่แล้ว แล้วมันบ้าหรือไงหรือมันทำเป็นประจำกันแน่วะกอดคนอื่นเขาไปทั่วแบบนี้อะก่อนจะได้ยินเสียงคนตัวสูงพูดออกมา
"เธอนี่เป็นผู้หญิงแต่พูดไม่เพราะเลยนะ"
"มันหนักหัวนายหรือไงปล่อย"
ผมมองป้าที่ยืนอยู่เหมือนจะทำอะไรไม่ถูกเลยรั้งร่างคนตัวเล็กให้เดินออกมาตรงที่กว้างๆ
"นี่ปล่อยฉันสิวะ อย่าให้ฉันหลุดออกไปนะ"
เธอพูดพร้อมกับจ้องหน้าผม หึ แม่งยิ่งไม่พอใจยิ่งยั่วอารมณ์ผมไปอีกบอกเลย ชอบนักไอ้คนท้าทายเนี่ยโรคจิตอยู่ด้วยผมอะ
"ทำไม จะทำอะไรฉันได้ห๊ะ ตัวก็เล็กผลักก็ปลิวแล้วมั้ง ทั้งร่างกายมีแต่ขากับหน้าอกเธอนี่แหละที่ใหญ่ นอกนั้นนี่นะ"
ฉันที่กำลังดิ้นแต่พอได้ยินคำพูดของคนไอ้บ้านี่เท่านั้นแหละ โอโหมันว่าขาฉันใหญ่หน้าอกฉันอีกอืออ ฉันมองหน้าคนตัวสูงด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจพร้อมกับบอกคนตัวสูงไปอีกรอบด้วยเสียงที่ดังกว่าเดิม
"นี่ปล่อยโอ๊ย! ไม่ปล่อยใช่มั้ย"
"เออดิ จะทำไมห๊ะ ตัวก็สั้นจะทำอะไรฉันได้ หึหึ"
เขาพูดพร้อมกับหัวเราะ รู้จักอิญ่าน้อยไปมั้ง หึ อดทนไม่ไหวแล้วนะทำอะไรไม่ได้เหรอยังงี้มันต้องเจอ
กึกกก!!!!!!
ฉันกัดเข้าที่หน้าอกเขาผ่านเสื้อช็อปที่ทับอยู่กับเสื้อยืดด้านในของเขา แต่มันก็แรงจนทำให้ไอ้คนที่กอดอยู่เจ็บไม่มากก็น้อยแหละวะ เพราะกัดไปแบบเต็มแรงโมโหของฉันตอนนี้ก่อนจะได้ยินเสียงเขาในเวลาต่อมา
"โอ๊ยยยย นี่เธอ ปล่อยฉันนะเว้ยยัยหมาบ้า โอ๊ยย ไม่ปล่อยใช่ไหมห๊ะ"
ผมบอกยัยตัวแสบที่ใช้ปากกัดเขาที่หน้าอกของผมแล้วแม่งกัดแบบเต็มแรงเลยมั้ง ก่อนผมจะใช้มือผลักหัวคนตรงหน้าออกแต่ยัยนี่ก็ยังไม่ปล่อย นึกว่าทำได้คนเดียวหรือไงวะไม่รู้จักผมนดีอีกละ
กึกกกกก!!!!!
ผมก้มหน้าลงไปที่ซอกคอเธอก่อนจะกัดเข้าที่ลำคอขาวๆของยัยตัวแสบตรงหน้าแรงๆ ก่อนที่มือของคนตัวเล็กจะทุบที่หลังผมจนสุดท้ายยอมปล่อยปากที่กัดหน้าอกผมอยู่
"โอ๊ย นี่นายปล่อยนะ"
ผมปล่อยก่อนจะส่งปลายลิ้นไปวนอยู่ตรงรอยที่กัด จนคนตัวเล็กหดคอหนีและจะเงยหน้าขึ้นมามองผมที่กอดเธออยู่พร้อมกับสายตาที่เธอส่งมา ถ้าฆ่าผมได้รับรองผมคงไม่ได้เกิดอีกอะก่อนจะยิ้มที่มุมปากและพูดกับคนตรงหน้าด้วยน้ำเสียงนิ่งๆ
"หึ ฉันไม่ยอมเธอหรอก กัดมาก็กัดกลับเอาดิ"
ฉันมองคนข้างหน้าด้วยสายตาอาฆาตก่อนจะได้ยินเสียงซุบซิบจากคนที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ไม่ไกลมาก เพราะมันก็ห่างกันไม่มากถึงร้านจะใหญ่ก็เถอะ
"นี่มึง นั่นพี่วาโยนี่หว่าพี่ว๊ากเพื่อนสนิทพี่ปริ้นซ์อะกลุ่มเดียวกันนี่หว่า"
"เออดิ แต่ผู้หญิงใครวะ สวยนะมึงปีหนึ่งเหรอวะไม่เคยเห็นหน้า"
"นั่นดิ สรุปพี่เขาคบกันเหรอวะ"
"ทำแบบนี้เมียแล้วปะวะ สร้างรอยที่คอขนาดนั้นอะ ก่อนหน้านี้พี่เขาก็โสดนะมึง+*&$$##@@^**!#&"
ถึงมันจะไกลแต่มันก็ได้ยินบางคนถึงกลับยกมือถือขึ้นมาจะถ่ายรูป ก็ไม่แปลกหรอกเพราะกลุ่มเฮียทั้งกลุ่มแม่งก็เซเลปมออยู่แล้ว ฉันเลยหันมามองหน้าของไอ้คนตัวสูงที่ยังไม่ยอมปล่อยมือทั้งสองข้างที่กอดเอวฉันอยู่และพูดกับเขาด้วยเสียงที่เบาลงเพราะไม่อยากให้ใครได้ยินแค่นี้ก็เสียหายไปเท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้
"ปล่อยคนมองใหญ่ละ อยากเป็นข่าวหรือไง แต่ฉันไม่อยากเป็นข่าวกับนายปวดหัว"
"หึ เอ้า!! ยืนทำอะไรกันจะซื้อของไม่ใช่เหรอ แล้วรูปที่ถ่ายใครเอาไปเผยแพร่ ฉันตามไปจัดการแน่ไม่สนว่าจะเป็นผู้หญิงหรือชายแยกย้ายเร็ว!!!!"
คนตัวสูงที่กอดฉันอยู่ตะโกนใส่พวกที่กำลังซุบซิบจนสลายหายตัวไปหมดแล้วพร้อมกับเขาที่หันหน้ามาพูดกับฉันพร้อมกับดึงแขนฉันให้เดินตามเขาไป
"ส่วนเธอ มานี่"
"นี่จะไปไหน ปล่อย"
คนตัวสูงลากฉันมาที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน พร้อมกับยืนช้อนข้างหลังก่อนจะวางมือกับเคาน์ฺเตอร์ ตอนนี้ฉันก็เลยอยู่ในวงแขนของเขาก่อนที่ป้าเขาอยู่ตรงเคาน์เตอร์จะพูดออกมาด้วยน้ำเสียงเบา มันเบาจนแทบจะไม่ได้ยินเลยด้วยซ้ำ
"เออออ อย่าหาว่าป้าอย่างนั้นอย่างนี้เลยนะ มีปัญหาป้าว่าเคลียร์ที่บ้านไหมลูก คนอื่นเห็นจะมองเราทั้งคู่ไม่ดี"
ป้าร้านขายของพูดจบก่อนจะยิ้มให้ฉันเพราะไม่กล้าสบตากับไอ้คนตัวสูงที่อยู่ข้างหลังฉัน ฉันพอได้ยินแค่นั้นแหละตาแทบจะหลุดออกมาเลยจะบอกว่าป้าเขาเข้าผิดแต่
"เออมะ"
"เมียผมมันงี่เง่าอะครับป้า เคลียร์ที่บ้านก็ยังไม่จบ แล้วสรุปค่าเสียหายเท่าไหร่ครับป้า"
ฉันจะตอบป้าว่ามันไม่ใช่ป้าเข้าใจผิดแต่ไอ้คนข้างหลังกลับบอกว่าฉันเป็นเมีย เมียเหรอหึ้ยแค่คิดก็ขนลุกละปะวะ เป็นเมียกับไอ้บ้านี่ฉันต้องใส่เสื้อเกราะแหละดูอาการละ
"ถอยออกไป ฉันจะไปแล้ว"
"นี่ยืนนิ่งๆ ไม่งั้นฉันจูบเธอโชว์ป้าแน่เอาปะละ"
เขาก้มหน้าลงมากระซิบที่หนูฉัน หึ ไอ้บ้านี่มันพูดจริงทำจริงแน่ แล้วเป็นบ้าอะไรต้องมาวุ่นวายกับฉันวะแม่งแค่เดินมันนิดเดียวใครเขาจะมีตาหลังมองเห็นก่อน แล้วถ้ามีแล้วมันไม่แปลกฉันก็จะไปเพิ่มตาอยู่หรอก
"เออในตะกร้าของหนูผู้หญิงด้วยใช่ไหมลูก ป้าคิดรวมกันเลยนะ"
ป้าเจ้าของร้านที่กำลังเริ่มคิดเงินก็หันมาถามฉันและเขา พร้อมกับถามของในตะกร้าที่ฉันวางไว้บนเคาน์เตอร์
"เออไม่ค่ะ แยกจ่ายค่ะ"
"คิดรวมเลยครับป้า ทั้งหมดนั่นแหละ ใส่ถุงรวมกันไปเลยครับ"
"จ้ะแป๊บหนึ่งนะลูก"
คนตัวสูงผละตัวออกก่อนจะมายืนข้างๆพร้อมกับใช้มือดึงเอวฉันเข้าไปหาตัวเขายุ่งวุ่นวายกับร่างกายฉันทำไมนักหนาวะเกิดมาก็ไม่เคยมีใครโดนตัวเยอะเท่ากับไอ้ผู้ชายข้างๆนี่เลย แล้วแม่งไม่กอดตัวเองเข้าไปวะ มายุ่งกับคนอื่นเขาไปทั่ว
"นี่ปล่อย"
ฉันใช้มือที่ว่างอยู่ไปดึงแขนเขาให้ออกไปเพราะตอนนี้รู้สึกเสียเปรียบไอ้บ้านี่ไปมากแล้ว
"นี่ อยู่นิ่งๆดิ๊ หรือต้องการห๊ะ!! พูดภาษาคนครั้งเดียวไม่รู้เรื่องหรือไง เข้าเรียนมั้งไหมวิชาภาษาไทยอะ นิ่งๆ!!"
"หึ้ย ไอ้บ้า เวรเอ๊ย"
ฉันเลยไม่สนใจไอ้คนตัวสูงอีกต่อไป พร้อมกับยืนดูป้าคิดเงินของที่ซื้อมากับของที่เสียหายก่อนจะเริ่มใส่ถุงพลาสติกให้แต่จู่ๆ ไอ้คนข้างๆก็พูดกับป้าขึ้นมาอีก
"ป้าครับ"
"ห๊ะ มีอะไรลูกแป๊บเดียวลูกป้ากำลังใส่ถุงให้จะเสร็จแล้ว"
"ป้ามีถุงยางปะครับ"
ขวับบบบบ!!!!
หลังจากเขาพูดจบฉันก็หันมองหน้าเขาทันทีอย่างเร็ว แล้วจะซื้อทำไมไม่ไปซื้อเวลาอื่นวะ ไหนจะป้าที่มองมาที่พวกฉันแบบยิ้มกรุ้มกริ่มอีก ฉันอยากจะหายตัวให้แม่งให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย อายจนไม่รู้จะเอาหน้าไปไว้ไหน ต่อไปนี้เข้าร้านนี้ไม่ได้แล้วหนึ่ง ไม่ใช่เพราะอะไรนะอาย ก่อนป้าจะยิ้มและชี้ไปที่ของและพูดกับคนตัวสูงที่อยู่ด้านหลังฉัน
"อ่อ มีลูกมีนั่นไงอยู่ตรงชั้นหน้าพ่อหนุ่มนั่นแหละ"
ฉันมองไปก็เห็นว่ามันอยู่ตรงฝั่งมือขวาเขาอะแหละ แล้วถามเสียงดังเพื่อต้องการอะไรก่อนมองไปก็เห็นแล้วมั้ยวะ ก่อนที่เขาจะหยิบมันมา 4-5 กล่องมาวางบนเคาน์เตอร์หยิบเยอะขนาดนี้แม่งไม่เหมาไปเลยละ
"หึหึ ซื้อซะเยอะเลยนะพ่อหนุ่ม"
"ครับ สงสัยวันนี้ผมต้องง้อเมียทั้งคืน จนกว่าเมียจะหายโกรธนั่นแหละ"
"นี่ ใครเป็นเมียนาย ปล่อย"
"นี่ที่รักทะเลาะทีไรบอกเลิกตลอดเลยนะ ป้าดูซิครับ"
"หึหึ หนุ่มสาวก็แบบนี้แหละหนู ทะเลาะกันบ่อยๆ แต่งงานไปลูกหัวปีท้ายปีแน่ป้ารับรอง"
คือตอนนี้ฉันหน้าแดงจนลมจะออกหูอยู่แล้ว เนี่ยระเบิดตัวเองได้ปะวะไอ้บ้านี่จะทำให้ฉันอายไปถึงไหนวะ
"ทั้งหมดเท่าไหร่ครับ"
"890 ลูก"
ป้าบอกก่อนที่คนตัวสูงจะเปิดกระเป๋าคาดอกของแบรนด์ดังออกก่อนจะส่งกระเป๋าเงินใบเล็กมาตรงหน้าฉันพร้อมกับฉันที่ทำหน้างงๆและถามเขาออกไป
"อะไร"
"เปิดกระเป๋าเอาเงินให้ป้าเขาดิ ถามอะไรไม่คิดอีกละ"
"นี่!!! สองครั้งแล้วนะเว้ย"
"ใจเย็นๆกันลูก ค่อยๆคุยกัน"
ฉันมองคนตัวสูงที่ตอนนี้มันยักคิ้วกวนๆส่งมาให้พร้อมกับบอกคนตัวสูงให้หยิบเอง เอาจริงๆแค่เปิดแล้วหยิบเงินให้ป้าเองมันยุ่งยากตรงไหนก่อนวะ หัวจะปวดเอานะแก มือไม่มีแล้วมั้ง
"นายก็ปล่อยมือจากเอวฉันแล้วหยิบเองดิ"
"ไม่!! ถ้าปล่อยเธอก็วิ่งหนีดิ อย่าคิดว่ารู้ไม่ทัน"
ฉันมองค้อนก่อนจะเปิดกระเป๋าตัวเองจะเอามาจ่ายจะได้จบๆไปแล้วก็ไม่ต้องมาเถียงกับไอ้คนบ้าๆอย่างเขาด้วย
ฟรึ่บบ!!!!!!
คนตัวสูงมากระชากกระเป๋าเงินที่ฉันกำลังจะเปิดออกก่อนจะไปยัดใส่ไว้ในกระเป๋าคาดอกของเขา
"หูตึงไง หรือไม่มีหูเหมือนโดเรม่อน ฉันบอกให้เปิดกระเป๋าฉันแล้วหยิบเงินให้ป้า"
"นี่!! สั่งๆฉันไม่ใช่รุ่นน้องนายเว้ย"
"เออ!! ไม่ใช่รุ่นน้องหรอกแต่เป็นเมีย เร็วๆดิ๊ จะยืนช่วยป้าเขาคิดเงินอยู่ตรงนี้ทั้งวันหรือไง"
"ใครเมียนาย สมองเลอะเลือนเหรอ"
"เธอนั่นแหละ สมองเสื่อมเหรอลืมผัวตัวเองอะ"
ฉันยืนมือกระชากกระเป๋าของคนตัวสูงมาก่อนจะเปิดมันออกแล้วหยิบแบงก์พันส่งให้ป้าสองใบใจจริงๆแม่งอยากจะเอาให้ป้าไปทั้งหมดนั่นแหละหมั่นไส้
"ไม่ต้องทอนนะคะป้าผัวหนูเขารวย"
ฉันพูดกับป้าพร้อมกับยิ้มเบาๆก่อนจะหันมาหยักคิ้วให้คนตรงหน้าคิดว่ามันทำได้คนเดียวหรือไง หึ ฉันเขากลับมองหน้าฉันนิ่งๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันมีความรู้สึกบ้างไหมก่อน ฉันคุยอยู่กับมนุษย์หรือเปล่าวะเนี่ย
"หึ ไปเสร็จแล้วก็ไป"
พูดจบคนตัวสูงก็หยิบถุงของที่มันใหญ่มากๆสองถุง ก่อนจะใช้มืออีกข้างมาดึงมือฉันให้เดินตามเขาไปก่อนที่จะมีคนแถวนั้นตามมองมาด้วยความสงสัยแล้วก็อยากรู้แหละมั้ง เพราะถ้าเป็นฉันก็คงจะมองเหมือนกันนั่นแหละแต่ตอนนี้ฉันงงว่าเขาจะพาฉันไปไหนอีกก่อน ฉันเลยยื้อแขนตัวเองไว้ก่อนถามเขาออกไป
"นี่นายจะพาฉันไปไหน ปล่อย"
"เออ เดินมาเฉยๆเถอะ จะโวยวายทำไมนักหนาวะ เดินตามมาจะตายหรือไงห๊ะ!!!"
"นี่ อย่าเสียงกับฉันนะ ปล่อย"
เขาลากฉันมาลานจอดรถวิศวกรรมทำไมวะ จนมาหยุดอยู่ที่รถเขาหื้มรถเขาแพงพอตัวเลยนะอย่างว่าแหละเป็นนักแข่งรถถ้าธรรมดาก็เป็นไปไม่ได้มั้งปิดปีกนี่ก็คือบินได้แล้วมั้ง เพราะเงินเดิมพันในแต่ละครั้งแม่งเยอะมากๆ แล้วเขาก็ยังเป็นคนจัดงานอีก
"นี่ ยืนนิ่งๆ ถ้าคิดหนีฉันจับเธอได้ฉันจับเธอกดบนรถแน่!!!"
ผมหันมาบอกกับยายตัวแสบแม่งตัวก็แค่เนี่ยไม่รู้ไปเอวเรี่ยวแรงมาจากไหนเยอะแยะ ก่อนจะเห็นเธอพยักหน้าเป็นเชิงรับรู้
"หื้ม เออปล่อยแขนได้ละ"
"หึหึ ให้มันเชื่องแบบนี้มั่ง"
นี่ใช้คำว่าเชื่องกับฉันเหรอวะเนี่ยไม่ใช่น้องหมาหรือสัตว์โลกที่น่ารักนะ เขาปล่อยมือก่อนจะเปิดประตูรถและเห็นเหมือนหาอะไรสักอย่างก่อนจะปิดประตูรถมาแล้วมองมาที่ฉันนิ่งๆ ฉันเลยถอนหายใจแล้วถามเขาออกไป แม่งนิ่งขนาดนี้ไม่ใช่ด่าฉันในใจหรอกนะ
"มองทำไม!"
"เดินมานี่ดิ๊!!"
"ทำไมฉันต้องเดินไปหานายด้วย นายก็มีขาเดินมาเองดิ หรือขาขาดเมื่อกี้ก็ยังเห็นมีอยู่นะ"
"ทำไมชอบทำให้หัวเสียวะ เดินเข้ามาจะตาย"
หมับบบบ!!!!
คนตัวสูงออกแรงดึงเเขนให้มาหยุดอยู่ตรงหน้าเขาเป็นอะไรอีกวะก่อนจะใช้มือปัดผมยาวที่ปิดคอฉันอยู่ให้ไปข้างหลังฉันเลยโวยวายขึ้นมาและถามเขาออกไปอย่างรวดเร็ว
"นี่จะทำอะไร!!!"
"ยืนเฉยๆ!! อยู่นิ่งๆ!! ไม่งั้นเตรียมถูกฉันจับเธอกดบนรถได้เลย อย่าต้องให้พูดอีกรอบนะ"
คำก็จับกดสองคำก็จับกดกลุ่มอิเฮียปริ้นซ์นี่คงจะมีพี่องศาคนเดียวมั้งที่สมประกอบ นอกนั้นแม่งหื่นทุกคนเลยดูอาการละคนตัวเลื่อนมือมาจำที่ลำคอก่อนจะดึงฉันเข้าไปหาก่อนจะก้มหน้าลงมานิดหนึ่ง
"นี่นายปล่อย!!"
"อยู่นิ่งๆ จะแปะพลาสเตอร์ให้ที่รอย หรือจะเดินไปให้เพื่อนเธอเห็นแบบนี้ อืม ฉันว่าไม่ต้องแปะแม่งละ"
ผมพูดพร้อมกับมองหน้าคนตัวเล็กข้างหน้าคิดไปคิดมาถ้าผู้ชายคนอื่นเห็นก็ดีจะได้ไม่มีใครมายุ่ง
"ตลกละ เอาพลาสเตอร์มา เดี๋ยวแปะเอง"
"จะแปะให้อยู่เฉยๆ ดิ้นอีกทีฉันจะให้เธอเดินไปแบบนี้แหละ"
"เออเร็วๆ เพื่อนรอบ"
- ผู้เขียน
