นิรดาฝืนความปวดร้าว เธอลุกขึ้นเกือบคลานเข้าไปอาบน้ำ มีสายตาปนความสงสัยของเพื่อนร่วมห้องมองตามไป เมื่อหน้าตาของนิรดาดูซีดเซียว อิดโรย
“เธอเป็นอะไรไปนิดา?” เจิ่นมุยหวาเอ่ยถาม หลังจากเพื่อนร่วมห้องออกมาจากห้องน้ำ
“ปวดหัวนิดหน่อยค่ะ” หญิงสาวตอบแบบขอไปที
“อืม...เมื่อคืนเธอคงตากน้ำค้างล่ะสิ เลยทำให้ไม่สบาย ฉันคิดว่าเธอจะไม่กลับมานอนที่ห้องเสียอีก รอจนเผลอหลับไปตอนไหนไม่รู้” สาวเวียดนามบ่นพึม เธอเผลอหลับจนลืมจับผิดนิรดา เพื่อนร่วมห้องของเธอหายหน้าไปทั้งคืน หล่อนกลับมาตอนที่ตนเองหลับไปแล้ว
“นิดามีเรื่องกลุ้มใจค่ะ เลยเผลอคิดอะไรเรื่อยเปื่อย” หญิงสาวรีบแก้ตัว เธอฉวยหวีที่วางหน้ากระจกขึ้นมาแปรงผมเงียบๆ
“ไม่สบายยังจะสระผมอีก” สาวเวียดนามอดไม่ได้ที่จะตำหนิ เมื่อผมของนิรดาเปียกชุ่ม ทั้งที่ร่างกายหล่อนไม่ปกติ
“นิดาว่าจะไปข้างนอก” หญิงสาวเปรยเสียงแผ่ว เธอต้องนำเงินที่ได้รับมา โอนให้เพชรชมพู ก่อนที่จ
