บทที่5.อิทธิพลมืด จากมือที่สาม..

1547 คำ
   บทที่5.อิทธิพลมืด จากมือที่สาม           บทสรุปคือเป็นไปตามกำหนดเดิม...และนัชชาวีเลี่ยงไม่ได้ด้วย เธอหน้าบึ้งตลอดทาง ระหว่างที่รถยนต์คันหรูของอาเธอร์เคลื่อนที่ตรงไปยังโรงแรมห้าดาวที่เธอนอนพักมาทั้งคืน เพื่อเก็บสัมภาระสำหรับการเดินทางไปท่องเที่ยว แต่คนดื้อด้านอย่างนัชชาวีหรือจะยอมง่ายๆ เธอนิ่งไม่ใช่ยอม แต่กำลังคิดหาทางหลบต่างหาก           และชายหนุ่มรู้ทัน เขาจับตามองเธอแบบไม่ให้คาดสายตา โดยที่หญิงสาวไม่รู้ตัว เธอลำพองว่าเขาไม่มีทางสมหวังแน่!! เพราะหากมีช่องเธอจะหนี...           เธอถูกกุมมือไว้ ชายหนุ่มจับจูงไม่ยอมปล่อย แม้แต่ทำธุระส่วนตัว อาเธอร์ยังตามไปเฝ้า จนนัชชาวีกระดิกตัวไม่ได้           “จะบ้าเหรอ? ฉันไม่ใช่นักโทษนะ” หญิงสาวโวย เมื่อเดินออกมาเพื่อหลบ แต่กลับปะทะกับอาเธอร์ที่ยืนคุมเชิงอยู่           ชายหนุ่มไหวไหล่! เขาไม่ตอบ แต่เดินตามหล่อนทุกฝีก้าว           “เอะ!” ความอดทนสิ้นสุดลง หญิงสาวหมุนตัวกลับมาตวาดแหว           “ถ้าไม่อยากถูกฉัน ‘เมกเลิฟ’ ในห้องน้ำสาธารนะของโรงแรม รีบกลับเข้าห้องให้เร็วที่สุดดีม่า” ชายหนุ่มกัดฟันพูด หน้าตาขึงขังจนนัชชาวีสะท้าน เขาไม่ใช่ดานิลน้องชายที่ยอมทำตามคำอ้อนของเธอ อาเธอร์ไม่ใช่ดิมิทรีบิดาที่จะยอมตามใจเธอแบบทูนหัว           “ชิ!” เจอไม้นี้ สิ่งที่เธอควรทำคือรีบทำตามคำสั่งเขา เธอไม่อยากเป็นข่าวฉาว ขึ้นหน้ากลางก็อตซิป เรื่องเสียงครางดังลั่น เพราะเขาขี้แกล้งมหาวายร้าย... ความทรงจำยามอยู่ในห้วงหวาม เธอปล่อยเต็มแม็กไม่มีการออมเสียง เพราะฉะนั้น ห้องสวีทส่วนตัว คือสถานที่ที่เธอปลอดภัยที่สุด หากยังไม่อยากอายขายขี้หน้าชาวประชา... คฤหาสน์เบนิคอฟ...           “ว่าไงดานิล? ไอ้หมอนั่นดูแลพี่เราดีไหม?” เมื่อบุตรชายผ่านเข้ามาในสายตา ดิมิทรีรีบฉกตัวเขาหลบข้างเหลี่ยมเสา เพื่อไม่ให้ภรรยาคนสวยรู้เรื่องที่เขาสองคนกำลังดำเนินการกันอยู่แบบลับๆ           หนุ่มวัย17ปี กำลังเป็นนักศึกษา เขาหลบเลี่ยงสายตามารดาได้ โดยอ้างเรื่องการเรียนเพื่อไปคอยสอดส่องพี่สาว หลังผ่านพิธีวิวาห์ไปกับคนตระกูล ‘มาริน’           ดานิลรู้ดีว่านัชชาวีเรื่องมาก และเยอะขนาดไหน แต่เขาเป็นน้อง แถมเป็นผู้ชายเลยแพ้ภัยเสียงหวาน แววตาออดอ้อนของนัชชาวีเป็นประจำ แต่...อาเธอร์ไม่ ชายหนุ่มผู้นั้นดูเหมือนจะกำกับพี่สาวของเขาได้ นัชชาวีดูหงอไปเลยหากมีอาเธอร์คอยควบคุม เขาเห็นด้วยที่ผู้เป็นพี่เขยกำหลาบเธอเสียบ้าง...แต่บอกตามตรงไป บิดาคงไม่ชอบใจ เมื่อท่านรักและเทิดทูนพี่สาวของเขาดุจไข่ทองคำในหิน           “ก็ปกติครับ ผมไม่เคยเห็นดีม่าสงบเสงี่ยมแบบนี้เลย...พี่อาเธอร์นี่แน่นอนจริงๆ เข้มสมกับเป็นหัวหอกมาริน!!”           ชายหนุ่มตอบพร้อมกับยิ้มแหยๆ เพราะบิดาตาลุกวาบ ท่านเองก็ไม่เคยเห็นนัชชาวีจะสงบเสงี่ยม บุตรสาวของเขาต้องโดนข่มขู่แน่ๆ ไอ้คนจำพวกนั้นชอบใช้อิทธิพลมืดข่มขู่ จนบุตรสาวของท่านต้องยอมหงอให้ เขาไม่มีวันยอม!! ดิมิทรีชอบช่วงเวลาที่นัชชาวีร่าเริงมากกว่า บุตรสาวของท่านมีรอยยิ้มสดใส...ดวงตาเป็นประกาย ไม่ใช่ผู้หญิงที่ยอมเดินเป็นช้างเท้าหลัง           “ตามต่อล่ะ...แด๊ดจะหาวิธีช่วยดีม่าเอง” เสียงของดิมิทรีเคร่งเครียด เขาไม่มีวันยอมให้บุตรสาวต้องทุกข์ระทม           ออกตัวแรงก็ไม่ได้ นีรนาทคอยจ้องอยู่ งานนี้ต้องทำแบบลับๆ ไม่ให้เมียจับได้ ไม่อย่างนั้นเขาเองนั่นแหละที่จะไม่ปลอดภัย           “เห้อ!!”           “เอ?...ได้ยินเสียงรถแว่วๆ ดานิลกลับมาหรือยังล่ะจ้ะ” เสียงภรรยาร้องถามสาวใช้ ดิมิทรีจึงต้องรีบชิ่ง...หลบฉาก รีบผลักให้ดานิลออกไปเผชิญหน้าภรรยา ส่วนตัวเองรีบเร้นหลบเข้าห้องทำงาน           “แม่ครับ...ผมอยู่นี่” เด็กหนุ่มร้องเรียกมารดาเสียงอ่อย หลังบิดาหายลับเข้าไปในห้องทำงาน           “อ้าว!! อยู่นี่เอง เห็นแด๊ดเราไหมล่ะ? ไม่รู้ไปสุ่มวางแผนอะไรหรือเปล่า...ชอบยุ่งกับเรื่องของลูกเสียจริง อย่าให้รู้นะ?”           นีรนาทแสร้งข่มขู่สามีผ่านบุตรชาย นางเห็นพ่อลูกคู่นี้ ชอบหลบมุมซุบซิบกันบ่อยๆ           “แม่...ไม่สงสารดีม่าเหรอครับ?” ดานิลอดใจไม่ไหว เลยหลุดถามมารดาออกไป เห็นๆ กันอยู่ว่ามันเกิดบนความไม่เต็มใจของพี่สาว มารดาทำไมถึงเสือกไสให้นัชชาวีออกไปเผชิญหน้ากับความอึดอัด โดยไม่คิดจะยื่นมือเข้าช่วยหรือปกป้องในฐานะแม่!           นางถอนใจเฮือก มีแม่คนไหนไม่รักลูกบ้างล่ะ...เพราะนางรักนัชชาวีน่ะสิ จึงต้องหาสิ่งที่ดีให้บุตรสาว ข่าวฉาวๆ เคยทำให้คนดีๆ คนหนึ่งไม่มีที่ยืน นางไม่ต้องการให้บุตรสาวต้องเผชิญหน้ากับความกดดันเช่นนั้น “มันอาจจะเร็วไปสำหรับดีม่า...แต่ลูกผู้หญิงน่ะ หากมีข่าวฉาวกับผู้ชาย มีแต่เสียกับเสีย อีกอย่าง ‘มาริน’ เป็นสุภาพบุรุษพอ เขาให้เกียรติและรีบที่จะแก้ไข แม่คิดว่าทางนี้ดีที่สุดสำหรับดีม่า” แม้จะยังไม่เข้าใจมากนัก แต่ดานิลก็เชื่อว่าสิ่งที่มารดาทำลงไปเพื่อความสุขของนัชชาวีโดยเฉพาะ           “แต่ผมเกรงว่า ฝั่งนั่นจะทนฤทธิ์ของดีม่าไม่ไหวน่ะสิครับ!!” เขาพูดกลั้วเสียงหัวเราะ เห็นกันมาตั้งแต่เด็กจนโต พฤติกรรมของนัชชาวีเป็นเช่นไรเขารู้เช่นเห็นชาติ เธอน่ารักเวลาสมปรารถนา และเหวี่ยงสุดฤทธิ์เวลาถูกขัดใจ...ทุกคนลงให้เพราะ ‘รัก’ แต่ฝั่งนั้นล่ะ เขาจะยอมลงให้พี่สาวของเขาหรือไม่?           “นั่นก็ขึ้นอยู่ว่า ดีม่าเองแหละจะแก้เกมของอาเธอร์ได้ไหม? เขาไม่ใช่ขี้ไก่ แม่พอมองออก” ชายหนุ่มผู้นั้นไม่ใช่ลูกไล่ของบุตรสาวนางแน่ เขาฉลาดพอตัว ไม่อย่างนั้นจอมเจ้าเล่ห์อย่างวิคเตอร์ จะยอมยกอำนาจที่ตัวเองครองให้บุตรชายตั้งแต่เขาวัยเท่านี้เหรอ การควบคุมคนหมู่มาก ต้องมีทั้งอำนาจและบารมี นีรนาทมองเห็นทั้งสองสิ่งในตัวหนุ่มน้อยคนนั้น นางเชื่อว่าอาเธอร์คงสามารถกำหลาบความแง่งอนของนัชชาวีได้ในที่สุด รอยพึงใจในหน่วยตาคู่นั้น ย้ำให้นางเชื่อ...           สองคนที่ ‘รัก’ และหวังดีกับหญิงสาว มองตามความเป็นจริง แต่อีกหนึ่งคนกลับมีสายตาไม่เที่ยงธรรม เมื่อความรักเป็นตัวทำให้ดิมิทรีเอนเอียงให้กับบุตรสาว เขาไม่เชื่อว่าจะมีผู้ชายคนไหน สามารถดูแลนัชชาวีได้เท่าตัวเอง เพราะฉะนั้นต้องรีบแยก สองคนนั่นออกจากกันโดยเร็ว           “ไอ้หมอนั่นมันพาดีม่าไปฮันนีมูนที่ไหน?” ดิมิทรีแม้จะถูกปรามจากภรรยาสุดรัก แต่เขาก็ไม่วายสอดมือเข้าไปยุ่งเกี่ยว เมื่อเห็นๆ ว่าบุตรสาวไม่เต็มใจ ไม่มีความรักในชีวิตสมรส แล้วนัชชาวีจะมีความสุขได้อย่างไร น้ำตาของบุตรสาวมีค่ามากกว่าจะเสียให้กับการเหยียบย่ำ ทำร้ายจิตใจ เพราะฉะนั้นงานนี้ต้องเร่งทำ แบบไม่ให้เมียจับได้           “ครับ” ถึงดิมิทรีจะยอมถอดเขี้ยว ถอดเล็บ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชายหนุ่มจะปราศจากพิษภัย...           ดวงตาสีมรกตเปล่งแสงวาววับ!! เขาต้องรีบฉกบุตรสาวกลับมาอยู่ในอ้อมอกเหมือนเดิม...           “คุณคะ ทานข้าวค่ะ” นีรนาทเดินมาตามเมื่อเห็นว่าสามีหายเงียบเข้าไปอยู่ในห้องทำงานจนถึงเวลามื้อเย็น           หนุ่มใหญ่ยอมรามือจากงานที่ทำ เขายิ้มหวานหยดให้ภรรยาคนสวย ผุดลุกจากที่นั่งเดินมาสวมกอดภรรยาคู่ทุกข์           “เพลินไปนิด...ไปเถอะ...เดี๋ยวดานิลคอยนาน ไอ้ลูกชายยิ่งกินเก่งอยู่ด้วย” เขาเลี่ยงที่จะเอ่ยถึงนัชชาวี เพื่อไม่ให้นีรนาทติดใจ แต่นั่นเขาคิดผิด!! เพราะคนที่รักลูกสาวออกหน้าที่สุดคือดิมิทรี การที่เขาพยายามไม่พูดถึงเลยนี่สิแปลก?           สาวใหญ่ขมวดคิ้ว “ป่านนี้ดีม่าคงกำลังมีความสุขอยู่ริมหาด กับสามี...เห้อ! หมดห่วงไปคน เหลือแค่ดานิลล่ะที่นี้ ขออย่าให้มีเรื่องฉาวๆ เกิดขึ้นอีกเลย” นางรำพันเสียงแผ่ว พยายามจับสังเกตใบหน้าเรียบกริบของสามี           ดิมิทรีข่มใจแทบแย่ เขาพยายามจะไม่เถียงกับนีรนาท เขาไม่เชื่อหรอกว่านัชชาวีกำลังมีความสุข เขาจะทำทุกทางให้บุตรสาวกลับมาอยู่ใต้ปีกตัวเองเหมือนเดิม มันไม่มีวันสายไป หากเขาไม่ท้อถอย...           “สองคนนั่นไปฮันนีมูนกันที่ไหนล่ะ?”           ดิมิทรีแสร้งถาม เขาทำเหมือนกับว่าไม่รู้สักนิดว่าเวลานี้นัชชาวีอยู่แห่งหน ตำบลใด?
อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม