บทที่5.อิทธิพลมืด จากมือที่สาม.........

1471 คำ

มือเรียวชะงัก นางหันควับมามองหน้าสามี เสียงนิ่งๆ นั่นสะดุดหูเธอ จนอดไม่ได้ที่จะสงสัย “แปลกนะคะ!! ธรรมดาถ้าเป็นเรื่องดีม่า...คุณจะรู้ก่อนนีชาเสียอีก” ข้าวสวยร้อนๆ ถูกตักเสิร์ฟในจานกระเบื้องเคลือบ นีรนาทมักจะทำอาหารไทยๆ ให้สามีและบุตรชายได้ลองชิม เธอพยายามปลูกจิตสำนึกในตัวลูกๆ เสี้ยวหนึ่งของพวกเขามีเชื้อชาติของไทยแลนด์ปะปนอยู่ และดิมิทรีก็ชื่นชอบที่จะรับประทานรสมือภรรยา อาหารหน้าตาแปลกๆ แต่รสชาติถูกปาก หนุ่มใหญ่แสร้งยกช้อนตักน้ำต้มยำในถ้วยใบใหญ่ มื้อนี้มีอาหารโปรด ‘ต้มยำกุ้ง’ อาหารขึ้นชื่อที่เขาได้ลิ้มรสเป็นประจำ กุ้งตัวโตๆ กับน้ำซุปสุดซี๊ด!! เหมาะสำหรับอากาศหนาวๆ กินเพื่อเรียกเหงื่อมันแซ่บซ่า จนเหงื่อตกเลยทีเดียว “ผมจะไปรู้ได้ยังไงทูนหัว ก็คุณสั่งห้าม!! ไม่ให้ผมยุ่ง โอการ ‘เมีย’ ใครจะกล้าขัด” คำแก้ตัวที่นีรนาทฟังแล้วไม่คิดเชื่อ เพราะเธอกับดิมิทรีอยู่ด้วยกันมายาวนาน นิสัยพื้นฐานของสามี มีหรือที่เธอจะไม่รู้ คนเจ้าเล่ห์อย่างสิงห์เฒ่าดิมิทรี มีหรือจะยอมอยู่เฉยๆ “ทำแบบนั้นได้ก็ดีค่ะ นีชาไม่อยากลำบากใจ เพราะครั้งนี้ นีชาเอาจริง!” เธอพูดเหมือนไม่ใส่ใจ แต่คำพูดทุกคำของนีรนาท ย้ำให้ดิมิทรีรู้ หากเขาแหลมเข้าไปยุ่งเรื่องลูก งานนี้ชายหนุ่มได้นอนหนาวยาว... เงียบสิครับ...รออะไร? ดิมิทรีหุบปากเงียบกริบ แสร้งเอร็ดอร่อยกับอาหารมื้อค่ำเสียเต็มประดา แต่จะให้เขายอมถอย มันเป็นไปไม่ได้เหมือนกัน ทางที่ดีคือการเคลื่อนไหวเงียบๆ ไม่ให้นีรนาทระแคะระคาย ดานิลรอบอมยิ้ม คนภายนอกกริ่งเกรงบิดาสะเหมือนกับว่าท่านเป็นพญาสิงโต แต่พญาสิงห์ตัวเดียวกันนี่แหละ เมื่อเข้าเขต ‘เบนิคอฟ’ สิงหราชผู้น่าเกรงขาม กลับกลายเป็นแมวเหมียวแสนเชื่อง...อยู่ในโอวาทภรรยาและฟังถ้อยคำของนางพญาตัวจริง แบบไม่มีการบิดพลิ้ว!! มื้อค่ำแสนอร่อยจบลงแบบอิ่มหมีพลีมัน ถ้วยจานถูกลำเลียงเก็บเข้าไปทำความสะอาด และนีรนาทก็ลุกขึ้นไปกำกับพร้อมกับจัดหาเครื่องดื่มมาบริการสามีกับบุตรชาย ตามความเคยชิน “แด๊ดไม่ตามดีม่าแล้วใช่ไหมครับ” ดานิลเอียงตัว กระซิบถามบิดาเสียงแผ่วๆ ดิมิทรีปลายตามองประตูห้องครัว ไม่มีเงาร่างของนีรนาท เขาจึงกระซิบตอบบุตรชาย “เรื่อง!! ตามต่อ แด๊ดต้องรีบจัดการ ไม่อย่างนั้นพี่เราเปลืองตัวแย่” เด็กหนุ่มผ่อนลมหายใจยาวๆ พี่สาวก็รั้น ขยันสร้างเรื่อง บิดาก็ดื้อด้าน คอยตามแก้ปัญหาให้ บางครั้งเขาก็เห็นด้วยกับการจับนัชชาวีอบรม และปรับเปลี่ยนการประพฤติตัว...แต่จะห้ามได้เหรอ? เพราะพี่สาวถูกตามใจจนเคยตัว...จากบิดาที่รักลูกยิ่งชีพ เหมือนทุกอย่างราบรื่น ไม่มีเค้าฝน ท้องฟ้าสว่างสดใส และการไปฮันนีมูนจบลงด้วยความสุขฉ่ำ ของอาเธอร์ ชายหนุ่มผู้โชคดีดื่มด่ำกับเรือนกายหอมหวานของนัชชาวี เขาและเธอคลุกอยู่ในห้องพักส่วนตัวและเรียนรู้ร่างกายของกันและกันแบบทุกซอกทุกมุม หญิงสาวละพยศมากกว่าก่อน เพราะเธออ่อนแรงเกินกว่าจะลุกขึ้นมาโวยวาย... ใบหน้าบึ้งตึงหงิกงอ...ไม่สบอารมณ์ แม้ชายหนุ่มข้างตัวจะบริการอย่างดี บางครั้งปลายเท้าแทบไม่แตะพื้นเลยด้วยซ้ำ...แต่เธอก็ไม่ใคร่พอใจ เธอไม่ใช่เครื่องบันเทิงอารมณ์ของเขานะ... “ขอกลับบ้านบ้างไม่ได้เหรอ? อะไรจะตัวติดกันปานนี้ มันน่ารำคาญ!” เสียงบ่นพึม เมื่อสองหนุ่มสาวกำลังเดินออกจากเกรทสนามบิน หลังเหินฟ้ามาจาก ‘มัลดีฟส์’ ดินแดนของคู่รัก และค่ำคืนสุดโรแมนติก หลังพิธีวิวาห์ “รอว่างก่อนจะพาไปเอง” อาเธอร์ตอบแบบเสียไม่ได้ เขาไม่ได้อยากเก็บหล่อนไว้ข้างตัวอย่างเดียว เขาอยากผูกหล่อนติดเอวเลยด้วยซ้ำ หากมันไม่น่าเกลียดเกิน “อะไรอ่ะ!! ถ้านายไม่ว่างฉันมิต้องรอเก้อเหรอ!” หญิงสาวพยายามประท้วง “มันต้องมีวันว่างแหละ อยู่กับพ่อแม่ มาตั้งแต่เกิด ไม่เบื่อหน้ามั้งไง?” ชายหนุ่มสัพยอกกลับ เขารู้ดีหากปล่อยนัชชาวีกลับเข้าสู่อ้อมอกครอบครัว หล่อนจะหาเรื่องไม่ยอมกลับมาหาเขาแน่... “เหอะ!” หล่อนสะบัดหน้าหนี แอบเบ้ปาก และอยากจะกระทืบเท้าร้องกรี๊ดๆ คฤหาสน์มาริน... “กลับกันมาแล้ว เหนื่อยไหมลูก” ทฆัมพรเดินยิ้มแป้นเข้ามาหาสองหนุ่มสาว หลังจากสาวใช้เข้าไปรายงานให้ทราบ “แม่จัดห้องหับไว้รอ...ขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อ เปลี่ยนผ้าเถอะ เดี๋ยวจะได้ลงมาจิบน้ำชา” เวลาบ่ายคล้อย และการเดินทางไกลอาจจะทำให้หนุ่มสาวอ่อนเพลีย “ขอบคุณค่ะ แต่ดีม่าอยากกลับบ้าน” เมื่อขออาเธอร์ไม่ได้ ผู้หญิงสูงวัยตรงหน้า น่าจะเป็นทางเลือกอีกทางของเธอ ทิฆัมพรชายตาแลบุตรชาย เขาทำหน้ายับ และกำลังจะแสดงอาการไม่พอใจ “มาเหนื่อยๆ พักก่อนดีกว่าไหม เรื่องนั้นแม่ไม่ห้าม...ตามใจเราสองคนเลยจ้ะ...” ท่านออกตัวและดูเหมือนจะตรงความต้องการของบุตรชายมากที่สุด “ไปเถอะ!! เหม็นตัวจะแย่ อยากนอนแช่น้ำเย็น ปวดไปทั้งตัว เมื่อยจะแย่” ชายหนุ่มจับบั้นเอวของนัชชาวี เขาออกแรงดันให้เธอเดินไปข้างหน้า แม้จะพยายามขัดขืน แต่ดูเหมือนจะไร้ความหมาย “ผมรักแม่ครับ...แต่ตอนนี้ง่วง...ขอผมพา ‘เมีย’ ไปพักก่อน” สาวใหญ่ยิ้มอ่อนๆ เธอมองหนุ่มสาวไปจนลับตา “ตาบ้า!! ปล่อยฉันนะ ฉันจะกลับบ้าน” นัชชาวีพยายามขืนตัวไว้ เธออยากพัก!! การพักที่หมายถึงอยู่ห่างๆ มนุษย์จอมหื่น อย่างอาเธอร์ มาริน... “เดี๋ยวก็ได้กลับน่า จะพาไปส่งถึงที่ แต่ตอนนี้ อาบน้ำกันดีกว่า เหม็นเหงื่อจะแย่” ชายหนุ่มพูดกลั้วเสียงหัวเราะ หลังประตูหน้าห้องนอนปิดสนิท ไม่มีเสียงอะไรหลุดลอดออกมาอีกเลย... “ออกไปนะ อย่าเข้ามา...” นัชชาวีถอยหลังกรูดๆ โดยมีชายหนุ่มสืบเท้าขยับเข้ามาใกล้ๆ “ร้อนจะแย่...เหนียวตัวด้วย ไปอาบน้ำกัน...” ชายหนุ่มกล่าวเสียงพร่า มือก็ปลดกระดุมเสื้อไปด้วย สายตาของเขาจ้องมองที่นัชชาวีแบบไม่กระพริบตา “ก็อาบไปสิ...ดีม่าไม่ร้อน อยากนอน อยากกลับบ้านด้วย” เธอแย้งเสียงอ่อย มองหาทางหนี แต่ไม่เห็นสักทาง “อาบเถอะน่า...รับรองสนุก” ชายหนุ่มชวน พร้อมกับส่งตาหวาน “ไม่!!” ใบหน้าเล็กๆ ส่ายเดี๊ยะๆ เธอปฏิเสธแบบชัดๆ แต่คนฟังก็ไม่ใส่ใจเหมือนเดิม นัชชาวีกลืนน้ำลายลงคอเอือกๆ กระดุมเสื้อถูกปลดทุกเม็ด แผงอกที่เห็นรำไรๆ ก็ชวนให้เลือดกำดาวกระฉูด เขารู้ว่าตัวเองมีรูปกายเรียกเลือดได้ มันเคยสะกดเธอได้ผล เลยนำมาใช้ นัชชาวีพยายามไม่มอง...แต่เธอห้ามดวงตาตัวเองไม่ได้ สายตาซุกซนคอยจะสอดส่อง และชื่นชมหุ่นทรมานใจของอาเธอร์ ลางแพ้...เธอลอยโฉบมาใกล้ จนต้องรีบหาทางหนีที่ไล่ เธอเพลีย เธอเหนื่อย และไม่อยากได้ความทรมานแสนซ่านใจนั่นอีก “อุ้ย!!” อาเธอร์กระโจนพรวดเดียว ถึงตัวสาวเจ้า เสื้อเขาหลุดออกไปจากร่างกาย เพราะฉะนั้นตอนนี้ร่างกายช่วงบนจึงเปลือยเปล่า เนื้อแท้เบียดอัด เสียดสีจนหญิงสาวหัวหมุน เธอพยายามต้าน แต่ทำไม่ได้อย่างที่ต้องการ เมื่อฟรีโรโมนของชายหนุ่มลอยฟุ้ง!! เธอก็หมดหนทางหนี เพราะสมองหยุดสั่งการ มันอยากจะวางมือบนแผงอกที่มองเห็นและลูบคลำให้สาแก่ใจ มือของเขากำลังขยับพลิ้วไหวอยู่ภายใต้ชุดสวย การเคลื่อนไหวของปลายนิ้วที่ซอกซอนลึกล้ำ “อืมมมม...” เสียงครางระโหยจากคนเล็กทำให้เขามิอาจหักห้ามใจให้หยุดทรมานเธอได้ กรามแกร่งขบกันจนแน่น เมื่อความปรารถนาก่อตัว และลุกโหมรุนแรง จนต้องผลักดันตัวเอง ให้เขาทำในสิ่งที่ตัวเองต้องการ “อูย...ยะ อย่า” ดวงตาของนัชชาวีสั่นระริก!! อัดแน่นไปด้วยไฟพิศวาส อาเธอร์รู้สึกเหมือนกำลังจะตาย เพียงเพราะได้สัมผัสกับความชุ่มชื้น!! จากกึ่งกลางร่างสาว กลีบดอกไม้ฉ่ำน้ำเปียกซึมทะลุเนื้อผ้าบางเบา บ่งบอกให้รู้ว่าขณะนี้นัชชาวีกำลังมีอารมณ์!!! ไม่ใช่น้อย “ดีม่า!!” เสียงแหบโหยกระซิบริมใบหู เขาขยันบดเบียดกายใหญ่ร้อนผ่าว กับเนื้อตัวสั่นระริก

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more