บทที่6.ข้อต่อรองสำหรับการหย่าร้าง!!
1532 คำ
นัชชาวีครางสะท้าน เนื้อตัวกระสันซ่านแค่ได้รับแตะต้องแบบหวามๆ เธอปรือเปลือกตาขึ้นมอง สบสายตาหวานเยิ้มของอาเธอร์ แล้วจึงรีบเบือนหลบไม่อาจต่อตาที่เหมือนมีเปลวไฟลุกโพลงอยู่ข้างในนั้นได้
‘อยากทำอะไรทำเลย เธออยากพัก หากเขามัวโอ้เอ้ เธอคงได้ขาดใจตาย เป็นศพแน่ๆ’
หญิงสาวคิดในใจ ไม่ได้ปริปากพูดออกมา เธอกำลังเสียดเสียว เพราะปลายนิ้วแข็งร้อนลุกล้ำพื้นที่ส่วนตัวและกำลังทำให้เธอเคลิ้มฝัน
กว่าจะสิ้นสุดลง...นัชชาวีจำไม่ได้ อาเธอร์ยอมปล่อยให้เธอได้พักตอนไหน? รู้แค่ว่าเธอเหนื่อย เหนื่อยแทบขาดใจ
มาริน...
หัวหอกสุดแกร่งกลับมาประจำตำแหน่งเดิม หลังจากหนีหน้าไปเที่ยวพักสมอง พร้อมกับภรรยาสาวสุดโสภา ใบหน้าเรียบๆ แต่กลับมีรอยยิ้มในดวงตา อาเธอร์อารมณ์ดีเสียจนไม่ว่าใครก็มองออก ไม่แปลกหรอกก็เขาเพิ่งแต่งงาน กำลังอยู่ในช่วงข้าวใหม่ปลามัน...
“ท่านครับ...คุณดิมิทรีมาขอพบ” ความสุขที่ได้รับมากว่า10 วันแทบจะไม่มีความหมาย เมื่อขาใหญ่ลงทุน บุกเข้ามาพบเขาด้วยตัวเอง ‘พ่อตา’
“เชิญเข้ามาสิ...แล้วขอเวลาส่วนตัวให้ผมหน่อย หากไม่ตาม...ใครก็ห้ามเข้า!!”
ชายหนุ่มเปิดปากอนุญาต เขาเสือกแฟ้มงานตรงหน้าออกห่างๆ พร้อมกับเตรียมตัวเผชิญหน้ากับราชสีห์ตัวใหญ่ เจ้าป่าผู้ทรงพลังและพร้อมที่จะประหัตประหาร
“สวัสดีครับ...คุณพ่อมีธุระอะไรให้ผมรับใช้หรือเปล่า?”
ชายหนุ่มรีบทักทายน้ำเสียงนอบน้อม แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะยอมอ่อนข้อให้
“นั่งได้เลย เรื่องนี้ยาว” ดิมิทรีรับการทำความคารพแบบเสียไม่ได้ เขาเดินไปทิ้งตัวนั่งบนเก้าอี้หน้าโต๊ะทำงานของลูกเขย พร้อมกับยกมือขึ้นประสานกัน ยกปลายเท้าขึ้นไขว้กัน กระดิกไปมาอย่างกวนอารมณ์
“ครับ” หัวหอกมารินรับคำ เขาทรุดนั่งพร้อมกับรอฟัง
“ฉันมาเรื่อง ‘ดีม่า’ !!” ดิมิทรีเปิดตัวแบบไม่อ้อม “นายกับลูกสาวฉันไม่ได้ ‘รัก’ กัน ป่วยการจะยื้อ ช่วงนี้อาจจะใหม่เกินไป ดีม่าคงถูกสื่อโจมตีตายห่า หากจะต้องหย่าร้าง...ปล่อยเวลาออกไปอีกหน่อยก็ได้ ฉันรอได้... พอเรื่องซาแล้วค่อยหย่ากันให้เรียบร้อย ลูกฉันคนเดียว...ฉันดูแลเอง” ใบหย่า เอกสารที่ดิมิทรีเสือกไว้ตรงหน้า พร้อมกับดวงตาวาววับที่จ้องมองเขา
อาเธอร์หัวใจโหวง มันรู้สึกวูบๆ เหมือนหัวใจหล่นหาย...
ริมฝีปากชายหนุ่มเม้มเป็นเส้นตรง ไม่มีใครรู้ว่าอาเธอร์คิดอะไร? หากดิมิทรีคือจอมเจ้าเล่ห์ อาเธอร์ก็คือโจโฉกลับชาติมาเกิด มารอดูกันว่า พ่อตาสุดเหี้ยม กับลูกเขยสุดดื้อ ใครจะชนะ!!
อาเธอร์จะยอมหย่าไหม? มีแค่ตัวเขาเองที่รู้...
“คืนสิ่งที่ฉันสูญเสียไปก่อนหน้านี้มา...แล้วฉันจะเซ็นใบหย่าให้” นัชชาวีเชิดปลายคางขึ้น เธอแหล่มองอาเธอร์ด้วยสายตาวาววับ!! แล้วเธอจะเรียกร้องแบบนี้ทำไม? หญิงสาวเริ่มไม่เข้าใจตัวเองเลย... สิ่งที่เธอเสียไป มันเรียกคืนได้ที่ไหนกันล่ะ นัชชาวีแค่รู้สึกโหวงๆ เขากำลังต่อรองเพื่อถอยห่างจากเธอ และเธอไม่มีวันยอมให้เขาเห็นความพ่ายแพ้
ชายหนุ่มส่ายใบหน้า...หล่อนพูดเสียงดังขึ้นหลังจากเขาเลื่อนหนังสือหย่าให้เธอดู
เขาอยากหย่าที่ไหนเล่า!!...เขาถูกบิดาของเธอบีบมาต่างหาก ผู้ชายที่แสนเย็นชาคนนั้น รักบุตรสาวยิ่งชีพ ท่านไม่ต้องการให้บุตรสาวต้องทนอึดอัดกับข่าวลือแย่ๆ แถมคู่สมรสยังไม่ลงรอยกัน ต่างคนต่างแข็งใส่กันไม่มีใครยอมอ่อนข้อ... ท่านเลยขอร้องแกมบังคับ การแยกทางกัน เป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเวลานี้...เขามีทางเลือกที่ไหนกันล่ะ!!
“คุณจะเอายังไงก็บอกมาสิ...ไอ้ที่เสียไปน่ะ คุณเลยคนเดียวเมื่อไรล่ะดีม่า!! ผมเองก็เสียหายไม่ต่างกับคุณหรอก” อาเธอร์ย้อนแย้งเสียงเข้ม เขาเหนื่อยใจกับความเยอะของนัชชาวี ผู้หญิงคนนี้เรื่องมากฉิบหาย!! แต่ทำไมเขาถึงปล่อยเธอไม่ได้ล่ะ? เกิดคำถามเล็กๆ ในหัวสมอง ซึ่งอาเธอร์ไม่กล้าควานหาคำตอบ...เพราะกลัวสิ่งที่เขาจะรู้
“คุณเป็นสุภาพบุรุษนะอาเธอร์ คุณน่าจะรู้ว่าควรแก้ปัญหาแบบไหน? ฉันรู้!! ว่าระหว่างเรามันมาไกลเกินแก้ แต่ฉันไม่อยากตกอยู่ในสภาพนี้อีกแล้ว...ฉันสุดทน ส่วนคุณ!! จะไปที่ไหนก็ไป”
หญิงสาวพูดเหมือนเห็นแก้ได้ เธอโยนปัญหาให้เขาแบกรับคนเดียว ทั้งที่เป็นคนก่อเหตุร่วมกัน
ชายหนุ่มกัดฟันกรอดๆ พร้อมกันพูดเสียงแผ่วๆ ลอดไรฟันออกมา
“ไม่ดูจะเห็นแก่ตัวไปหน่อยเหรอคนสวย...ผมคิดว่าเวลาจะช่วยให้ดีขึ้น หากคุณมีความอดทนพอนะดีม่า!”
“ฉันจะทวนให้ฟังอีกครั้งนะคะ... ฉันไม่มีส่วนกับเรื่องราวที่เกิดขึ้นนี่เลย...ฉันเมา!! เป็นคุณที่แส่สร้างมันขึ้นมาจนเป็นเรื่อง ฉันไม่เกี่ยว!! ฉันจะบอกอะไรให้นะ...หากฉันไม่เมา มีหรือเศษสวะอย่างคุณจะได้เฉียดใกล้ฉันไหม?”
นัชชาวีตวาดแหว!! ดวงตาสีเขียวมรกตเป็นประกายวาววับอย่างคนถือดี
ส่วนเขา ได้แต่กำหมัดแน่น...นึกในใจด้วยความทระนงเช่นกัน เขาจะสยบหล่อนให้ได้...จะไม่สนคำขอร้อง...กึ่งบังคับของดิมิทรีบิดาของเธออีกแล้ว!! เขาจะเปลี่ยนผู้หญิงจองหองให้อ่อนราบคาบ และศิโรราบหล่อนให้อยู่ใต้อาณัติของเขาแต่เพียงผู้เดียว ...ให้มันรู้ไปสิ ว่าสายเลือด ‘มาริน’ อย่างเขาจะทำไม่ได้ หล่อนเป็น ‘เมีย’ เขา จะมาเชิดหน้าใส่ ทำท่าทางกำแหงใส่แบบนี้ มันไม่สมควร
ก่อนหน้าที่จะแต่งงานกับเธอ เขากำลังสนุกกับการบริหารงานในฐานะท่านประธานของ ‘มาริน’ หลังจากจบปริญญาตรี มันอาจจะเด็กไปสำหรับอาเธอร์ แต่สายเลือดมารินเข้มข้นเสมอแม้จะอายุน้อยนิด อาเธอร์แกร่งมากกว่าที่ทุกคนเห็น เขาไม่ใช่ไอ้หน้าอ่อนที่ใครจะมาหยามได้ง่ายๆ ชายหนุ่มมีคนถือหางมากมาย ไม่ว่าจะบิดา วิคเตอร์ มารดา ทิฆัมพร หรือแม้แต่พี่สาวสุดสวยที่อาร์ตติสสุดๆ วิคตอเลีย
หากให้วิคตอเลียมาบริหารงานแทนในฐานะบุตรสาวคนโต หล่อนก็คงทำได้ดีไม่แพ้ตัวเขา แต่...วิคตอเลียไม่สนใจ เธอชอบผจญภัยและท่องเที่ยวไปตามที่ต่างๆ เพื่อทำงานศิลปะที่เธอชอบ อาเธอร์เลยต้องแบกภาระไว้บนสองบ่าคนเดียว เพื่อนรุ่นเดียวกันกำลังสนุกสนานกับการเรียนและการสะสมตุ๊กตาข้างตัว...แต่อาเธอร์ต้องคร่ำเคร่งอยู่กับผลประกอบการที่มีเยอะเสียจนทำแทบไม่ทัน...เขาชอบ!! เลยไม่เคยบ่นให้ใครฟัง สนุกกับเกมธุรกิจ...จนกระทั่งมาประสบเหตุ ตกกะได พลอยโจน ต้องสมรสกับนัชชาวีแบบไม่มีทางเลือก...
แถมเจ้าหล่อนยังเยอะ!!
แก่กว่าเขาไม่กี่เดือน ทำยักท่า ทำเหมือนกับว่าตัวเองอายุมากว่านักหนา
หยิ่งก็เท่านั้น ยะโสก็เท่านั้น ไม่รู้จะเยอะไปไหน เสียตัวให้เขาแล้วแท้ๆ ทำเป็นเล่นตัว!
เขาฮึดสู้!! จะไม่ยอมให้ผู้หญิงมีปมคนนี้สบประมาท และท้าแหยงๆ แบบนี้
“เศษสวะ!! คุณเปรียบผมเป็นเศษสวะ...อย่างนี้ผู้ชายทั้งโลก ก็คงเป็นอาจมในสายตาคุณงั้นสิ!”
อาเธอร์พูดเสียงสูง หล่อนเอาอะไรคิด? ‘มาริน’ อย่างเขาเป็นเศษสวะ ผู้ชายทั้งโลกคงไม่มีดีในสายตาผู้หญิงแสนเย่อหยิ่งคนนี้
“ใช่...ไม่มีผู้ชายคนไหนดีเท่าแด๊ดฉัน...แด๊ดเพอร์เฟคเสียจนพวกผู้ชายทุกคนในโลกกลายเป็นสิ่งของไร้ค่า”
สาวเจ้าพูดด้วยความมั่นใจ ไม่มีผู้ชายคนไหนล้ำเลิศเท่ากับบิดา ดิมิทรีคือสุดยอดซุปเปอร์แด๊ด เธอยกให้ท่านเป็นที่หนึ่ง แบบหาใครมาเทียบไม่ได้
อาเธอร์หยัดกายขึ้นยืน วิธีสนุกๆ ในการปราบ ‘เมีย’ แสนพยศ คือการโยนหล่อนขึ้นไปบนเตียงและปิดปากหล่อน โถมใส่หล่อนด้วยร่างกายและพละกำลัง ชายหนุ่มเหยียดยิ้ม ไม่สนใจทีท่าตะบึงตะบอน หล่อนอยากหย่า!! แต่เขาไม่แล้ว...เขาจะผลิตทายาท ‘มาริน’ ให้หล่อนเลี้ยงสักโหล จะได้ไม่มีเวลามาอวดดีใส่ เอาเวลาที่เหลือไปสนใจเลี้ยงลูกที่จะเกิดมาในอนาคตดีกว่า
เหมือนอาเธอร์จะไม่สนใจฟังเธอพูด! เขาเดินเอื่อยๆ เข้ามาหาและนัชชาวีก็ตั้งท่ารับ เธอถอยหลังสองก้าว เมื่อคะเนแล้วว่าผู้ชายอ่อนวัยกว่าเธอคงไม่หยุดแน่...
- ผู้เขียน
