EP : 6
1166 คำ
(พี่ว่าเราสองคน...หาเวลาว่างไปกินข้าวกันดีไหม)
“...”
(เราว่าไง)
“ก็...ค่ะ ได้ค่ะ” จะว่าไงล่ะนอกจากยินดี...มาก~ >/////////-วันต่อมา-
“ทำไมวันนี้มึงยิ้มทั้งวันเลยวะปี”
“เสือกค่ะ” ฉันหันไปตอบไอ้ฟิวส์ในขณะที่อชิแค่เหลือบตามองฉันกับมันคุยกันตามสไตล์
“ก็อยากรู้นี่หว่าว่าอะไรทำให้คุณปีใหม่ของพวกกูยิ้มขนาดนี้ มึงรู้ไหมวะไอ้อชิ”
“ไม่” ทำไมต้องเสียงแข็งมันไปกินรังแตนที่ไหนมาเนี่ย
“ไม่มีอะไรหรอกแค่อารมณ์ดีเฉย ๆ มึงจะให้หน้าบึ้งถึงดูปกติรึไงไอ้ฟิวส์”
“หึ ๆๆ ก็ดีนะถ้าเป็นแบบนั้น มึงด่าสนุกดีว่ะ”
“ไอ้โรคจิต” ฉันค้อนใส่มันก่อนที่พวกเราจะชวนกันไปหาอะไรกินแถวมหาลัย
“ร้านไหนดีวะปี”
“ไม่รู้อ่ะมึงกับไอ้ชิเลือกเลย”
“กูไม่เลือก งั้นมึงเลือกเลยไอ้ชิ”
ตื๊ดดดดด ตื๊ดดดด
...พี่เซนส์
“...” กำลังวุ่นวายเรื่องเลือกร้านอาหารกับพวกมันอยู่เสียงโทรศัพท์ฉันก็ดังขึ้นและคนที่โทรมาก็ทำฉันแทบอยากจะกรี๊ดออกมาด้วยความดีใจ ดีนะที่กลั้นเอาไว้ได้แต่ก็ยังยิ้มกว้างออกมาอยู่ดี
ติ๊ด!
“ค่ะ” ฉันนั่งอยู่ข้างหลังรถเลยกดรับสายเงียบ ๆ แต่ก็ทำให้ไอ้เพื่อนสองคนข้างหน้าเงียบเสียงไปทั้งคู่
(ทำไรครับ) เสียงหล่อแล้วก็พูดเพราะกว่าทุกครั้งที่เจอกัน เจอแบบนี้ก็ยิ้มหนักกว่าเดิมสิคะ -///-
“กำลังจะไปหาอะไรกินกับเพื่อนค่ะ”
(พี่ช้าไปเหรอ)
“คะ?” คืออะไร?
(พี่ว่าจะชวนเราไปกินข้าวแต่ท่าทางจะช้าไป) น้ำเสียงพี่เขาอารมณ์ดีมากแต่ฉันนี่สิที่กำลังเสียดาย ทำไมโทรมาช้าล่ะคะพี่เซนส์ -_-!
“คือ...” ยังไงดีนะ อยากจะบอกว่าไปได้แต่กลัวว่ามันจะดูเปิดทางจนเกินงาม
(เราแค่จะกินอะไรเบา ๆ กับเพื่อนหรือว่ากินหนักเลย ถ้ายังไม่ได้กินหนักตอนค่ำพี่ขอไปรับที่หอดีไหม)
“...จะไปกินขนมกันน่ะค่ะ ไม่ได้กินอะไรหนักหรอก” พี่เซนส์ช่วยเพื่อให้ฉันตอบรับเขาได้แบบไม่เก้อเขินรึเปล่านะ แต่ก็ดีแล้วจะได้ตกลงได้ง่าย
(โอเคครับ ถ้างั้นตอนค่ำพี่ไปรับนะ ไม่เกินสองทุ่มได้ใช่ไหม)
“ค่ะ ถึงแล้วโทรมานะคะ” ฉันแทบกรี๊ดแต่กรี๊ดไม่ได้ต้องเก็บอาการไว้เพื่อไม่ให้เขารู้และไม่ให้เพื่อนสองคนรู้เพราะอีกคนมันกวนตีนมากส่วนอีกคนก็...ไม่รู้ว่าคิดอะไรกันแน่
“เป็นไรวะ” ไอ้ฟิวส์เป็นคนถามขึ้น
“ไม่มีอะไร ตกลงพวกมึงเลือกร้านได้ยัง”
“ยังเลย มึงจะเลือกไหมล่ะ”
“เอาร้านข้างหน้าก็ได้ มึงเลี้ยวเข้าไปจอดเลยไอ้ฟิวส์”
“ร้านไอติม?”
“อือ”
“ไอ้บ้า มึงบอกเองว่าหิวข้าวกูกับไอ้ชิถึงพามากินอยู่ ๆ จะให้เลี้ยวเข้าร้านไอติมนี่นะ” ไอ้ฟิวส์วีนใส่ทันทีถึงจะไม่ได้จริงจังมากก็ตาม
“ก็...ไม่หิวแล้ว งั้นพวกมึงเลือกเลย ร้านไหนก็ได้เดี๋ยวไปนั่งเป็นเพื่อน”
“เป็นไร?” อชิที่นั่งเงียบไม่ค่อยพูดหันมามองฉันด้วยสายตาไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
“ไม่ได้เป็นไร”
“ไม่จริง เมื่อกี้มึงบ่นเองว่าหิว” อชิอารมณ์ไม่ดีใส่
“พอดีเดี๋ยวพี่มารับไปกินข้าวน่ะเลยยังไม่อยากกินหนัก”
“เจ้เธอ?”
“เปล่า” ฉันส่ายหน้าปฏิเสธแต่อชิก็ยังมองหน้า
“พี่ไหนวะ พี่หรือผู้ชาย?”
“พี่” ฉันตอบแค่นี้เพราะเริ่มไม่สบอารมณ์เหมือนกันอชิเลยยอมหันกลับไป
“โอเค ถ้างั้นกินไรง่าย ๆ ก็ได้ ร้านนี้แหละไอ้ฟิวส์”
“แล้วมึงไม่หิวข้าวแล้วเหรอวะไอ้ชิ”
“ไม่เป็นไร พาปีกินไอติมก่อนแล้วเดี๋ยวมึงกับกูค่อยไปหาอะไรกิน” ฉันนั่งฟังพร้อมกับที่ไอ้ฟิวส์เลี้ยวรถเข้าร้านที่ฉันบอกตอนแรกพอดี
ก็คงไม่มีไรหรอกมั้ง เพื่อนมันอาจจะเซ็งที่ต้องกินไอติมเฉย ๆ ก็ได้ อย่าคิดมากเลยปีใหม่ ถ้าอชิจะเข้าใจถูกว่าไปกับผู้ชายโดยที่ไม่ต้องพูดอะไรให้มากความมันก็อาจจะดีก็ได้เพราะแกก็ไม่เคยอยากให้เพื่อนรู้สึกอะไรไปไกลกว่าเป็นเพื่อนกันอยู่แล้ว
-เวลาต่อมา-
ว่าจะแต่งตัวให้จัดเต็มนะแต่ไม่เอาดีกว่า ชุดนักศึกษาเหมือนเดิมก็ดูน่าทะนุถนอมดี
“สวัสดีค่ะพี่เซนส์” ฉันยกมือไหว้คนที่ลงจากรถมารับฉันที่เดินออกมาจากประตูหอพัก
“ครับผม ไปชุดนี้เหรอ?” พี่เขายิ้มให้แล้วสำรวจชุดฉันด้วยสายตา...ไม่รู้สิ อ่านไม่ออกแต่คำถามทำฉันเสียความมั่นใจนิดหน่อย
“ขอโทษนะคะพี่เซนส์พอดีปีเพิ่งถึงหอได้ไม่นานเลยไม่มีเวลาเปลี่ยนชุด พี่เซนส์จะพาไปที่ไหนคะรอปีแป๊บได้ไหมขอขึ้นไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแป๊บเดียว” ความจริงถึงนานแล้วล้างหน้าแต่งหน้าใหม่แล้วด้วยซ้ำ แต่บอกแล้วไงว่าอยากใส่ชุดนี้มันดูสวยน่ารักน่าทะนุถนอมดี
“ไม่เป็นไรไม่ต้องเปลี่ยนหรอก พี่แค่ถามเฉย ๆ” รอยยิ้มเหมือนไม่มีอะไรน่ากังวลแต่โดนทักแต่แรกแล้วก็เลยเสียความมั่นใจ
“ปีเปลี่ยนได้นะคะพี่เซนส์เดี๋ยวไม่ถูกกาลเทศะรึเปล่า ปีคิดว่าจะกินอะไรง่าย ๆ น่ะค่ะก็เลยไม่ได้เปลี่ยนชุด” ไม่อยากให้เขาคิดว่าฉันตื่นเต้นมากมายกับการได้ไปกินข้าวกันสองต่อสองด้วยไงเลยไม่แต่งตัว
“ไม่เป็นไรจริง ๆ พี่แค่คิดว่าสาว ๆ เขาน่าจะแต่งตัวจัดเต็มกัน ไม่คิดว่าเราจะมาแปลกใส่ชุดนักศึกษาไปเดทกับพี่”
“คะ? ไป...ไปเดท?” เหวอสิได้ยินคำนี้
“อื้ม ไปเดท ทำไมเหรอ” โหพี่เซนส์จะพยักหน้ารับยิ้มแค่นิดหน่อยทำท่าทางสบาย ๆ แบบนี้ไม่ได้นะคะ
“คือ...”
“หึ ๆๆ ทำไมต้องทำหน้างง นี่เราคิดว่าพี่ชวนเราไปกินข้าวสองต่อสองเพราะเหตุผลอะไร อย่าบอกนะครับว่าไม่รู้ว่าพี่ชวนเพราะอยากเดทกับเรา”
- ผู้เขียน
