คอนโดพระราม
พระรามเดินลงไปรอน้องในชุดสบายที่ห้องรับแขกข้างล่างของคนโด ใจเค้าเป็นกังวลอย่างบอกไม่ถูก ขาแกร่งเดินวนไปเวียนอย่างรอคอย ใบหน้าเศร้าของไอรดาที่เปื้อนไปด้วยหยาดน้ำตาจากการร้องไห้ เรื่องต้องหนักและแย่มากขนาดไหนถึงทำให้น้องร้องไห้ได้ขนาดนี้
ไอรดาเดินลงมาจากรถเมื่อเครื่องยนต์จอดสนิทที่ลานจอดของคอนโด เรี่ยวแรงที่เดินแทบไม่มีพระรามรีบปรี่เข้ามาโอบกอดนั่นยิ่งทำให้ไอรดาสะอื้นจนตัวสั่น พระรามพาน้องขึ้นไปยังห้องของตัวเองชั้นบนสุดที่มีห้องเค้าแค่ห้องเดียว มีสระว่ายน้ำมีสวนย่อมขนาดเล็กสำหรับเจ้าของคนโดนี้ที่ชื่อราม
"เป็นอะไรทำไมถึงร้องไห้ขนาดนี้บอกพี่"ไอรดาที่นั่งอยู่บนที่นอนขาทั้งสองห้อยลงที่ปลายเตียงโดยมีพระรามนั่งคุกเข่าตรงหน้าเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความรู้สึกที่ห่วงและหน่วงใจเป็นที่สุด
"พี่ราม ฮึก หนูด้านขอโทษ เราเลิกคบกันนะคะหนูด้า ฮึก ไม่ได้รักพี่ราม"พระรามอึ้งไปในประโยคที่ได้ยินเมื่อสักครู่ แต่ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่าน้องคงล้อเล่น
"พะ…พี่ไม่เล่นแบบนี้นะหนูด้า"ตาคมของพระรามแดงขึ้นอย่างเจ็บปวด
"ฮึก หนูด้าไม่ได้ล้อเล่นค่ะ หนูด้าคิดมาสักพักแล้วว่าทั้งหมดที่มันเกิดขึ้นหนูด้าไม่ได้รักพี่ราม หนูด้าแค่อยากลองอยากรู้เรื่องเซ็กส์เท่านั้น จริงๆแล้วในหัวใจไม่เคยรู้สึกรักพี่รามเลย"ร่างบางยืนยันอย่างเจ็บปวดคำว่าไม่ได้รักไม่มีอยู่จริงในหัวใจของไอรดา ถ้าหัวใจเธอพูดได้คงจะมีแต่คำว่ารักพระราม พระรามที่รักของหนูด้า
"พี่ไม่เลิกนะหนูด้า พี่ทำผิดอะไรบกพร่องตรงไหนหนูด้าบอกพี่รามสิครับพี่รามพร้อมจะปรับปรุงตัว บอกพี่นะครับแต่พี่ไม่เลิก ฮึก ไม่เลิกเด็ดขาด"พระรามอ้อนวอนร้องขอคลานเข่าซบที่ตักบางด้วยใจที่กำลังสาหัส
ภายในห้องอบอวลไปด้วยกลิ่นอายความเสียใจ น้ำตามากมายของคนทั้งสองหลั่งไหลอย่างห้ามไม่อยู่ อีกคนต้องบอกเลิกทั้งที่ใจยังรักแต่เพื่อรักษาชีวิตของคนพี่เอาไว้เพราะกลัวอันตรายจะมาถึง ไอรดารู้ดีว่าคุณพ่อเธอทำแน่ๆ อีกคนที่รักจนหมดหัวใจพยายามอ้อนวอนพร้อมที่จะปรับปรุงตัวและไม่ยอมเลิกท่าเดียว
ใบหน้าสากซบลงที่ขาทั้งสองข้างร้องไห้พรั่งพรูเมื่อน้องไม่มีคำตอบให้ แขนแกร่งรวบกอดขาน้องไว้อย่างนึกกลัวว่าเธอจะหายไป
"ทำไมถึงเป็นแบบนี้ครับ ทั้งที่ผ่านมาเราก็รักกันดีมีความสุขด้วยกัน ไหนเคยสัญญาจะสร้างครอบครัวด้วยกันไงครับ ทำไมถึงมาบอกเลิกกันง่ายๆแบบนี้ละ"เสียงอ่อนนุ่มที่เปี่ยมไปด้วยคำตัดพ้อของคนที่เธอรัก ไอรดารับรู้ได้เป็นอย่างดีว่าร่างแกร่งตรงหน้ากำลังรู้สึกแย่แค่ไหนเพราะตอนนี้เธอก็รู้สึกแบบนั้นเช่นเดียวกัน
"หนูด้าเจอคนที่ถูกใจกว่าพี่รามและหนูด้าตัดสินใจแล้วว่าคนคนนั้นคือพ่อของลูกของหนูด้า เรามีอะไรกันแล้วค่ะ"ไอรดากลั้นใจตอบยกเหตุให้คนพี่ฟังแต่หารู้ไม่ว่านี้คือหายนะ เมื่อได้ฟังพระรามถึงกลับโกรธจนตัวสั่นใบหน้าแดงก่ำเหมือนคนกำลังควบคุมตัวเองไม่อยู่ ในใจคิดไปต่างๆนาๆว่าตัวเองกำลังโดนสวมเขา โดนย่ำยีหัวใจทั้งๆที่มอบให้น้องไปทั้งดวง โดนบอกเลิกโดยที่เค้าไม่ได้ทำอะไรผิด ทั้งที่เค้าซื่อสัตย์จงรักภักดีต่อความรักนี้เสมอมา นี่หรอคือสิ่งตอบแทนที่เค้าควรจะได้รับ
"นี่คือเหตุผลในการบอกเลิกของผู้หญิงใจร่านมักมากอยากมีผัวหลายคนใช่ไหม"
พระรามส่งมือสากล็อกแขนนิ่มด้วยความแรงจนมันแทบจะแหลกคามือ เค้าจ้องมองหน้าเด็กสาวอย่างเสียใจ ไม่เคยคิดว่าผู้หญิงไร้เดียงสาที่เค้าเฝ้ารักมอบหัวใจทั้งหมดที่มีจะร่านใจง่ายกล้าบอกเลิกทำให้เค้าเจ็บปวดได้ถึงขนาดนี้แถมเหตุผลยังทุเรศสิ้นดี
"แค่อยากรองอยากรู้ใช่ไหมว่าเซ็กส์มันเป็นยังไง ไหนๆก็จะเลิกกันแล้วฉันจะมอบเซ็กส์ที่ป่าเถื่อนเซ็กส์ที่รุนแรงให้กับเธอเป็นของขวัญแล้วกัน เธอจะได้ไม่ลืมฉันในวันที่จากไป"
กรี๊ด!!
เสื้อผ้าบางๆที่สวมทับถูกดึงทึ้งฉีกขาดอย่างไม่ไยดี แรงอารมณ์ดิบเถื่อนของพระรามถูกปล่อยออกมาอย่างเต็มที่ด้วยความโกรธ พระรามยืดตัวขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้า ถอดกางสลัดเขี่ยทุกอย่างที่รู้สึกว่าเกะกะออกไปให้พ้นทาง เค้าใช้มือสากรูดหนังนุ่มที่ห่อหุ้มความใหญ่สองถึงสามครั้ง ร่างกายที่เปลือยเปล่าของพระรามค่อยๆเดินเข้ามาดั่งพญาเสือกำลังตะครุบเหยื่อ
ไอรดากระถดถอยด้วยความกลัวเนื้อตัวสั่นเทิ้มอย่างน่าสงสารแต่พระรามกลับไม่สงสารไม่คิดเห็นใจในเวลานี้ ข้อเท้าเล็กถูกกระชากดึงจนก้นบางครูดกับผ้าปูอย่างไม่มีทางหลีกหนี พระรามขึ้นคร่อมมองคนตรงหน้าอย่างนึกโกรธ
"พี่ราม ฮึก อย่าทำอะไรหนูด้าเลยนะคะหนูด้ากลัว"มือเล็กพนมไหว้อย่างอ้อนวอนเธอแสดงออกมาทางแววตาสีหน้าอย่างชัดเจนว่ากลัวแค่ไหนและคำตอบที่ได้คือ………
กรี๊ด!!
ความใหญ่ที่มันพองเต็มลำอันสวนช่องแคบที่ไร้น้ำหล่อลื่น ไอรดาถึงกับร้องลั่นด้วยความเจ็บและจุก กลิ่นคาวเลือดโชยขึ้นมาเพราะร่องรักฉีกขาดจากแรงกระแทกที่ป่าเถื่อน มือน้อยๆถึงกับยกกุมท้องน้อยอย่างทรมาน
"พี่รามหนูด้าเจ็บ ฮึก เอาออกไปนะ"
"ร่างกายที่เธอว่าเจ็บ คงไม่เจ็บเท่าใจของฉันในตอนนี้หรอกยัยเด็กใจแตก"สรรพนามที่เปลี่ยนไปกับคำพูดหยาบร้ายทำให้ไอรดาปล่อยให้น้ำตาซึมไหลออกมาอย่างเจ็บปวด
ตรับ~ตรับ~ตรับ
แจะ~แจะ~แจะ
"อ่าาาส์ เสียวหัวควxชิบ รับมันให้ไหวทนมันให้ได้ยัยเด็กร่าน"พระรามเย้ยหยันในยามที่กระแทก ทุกท่วงท่าที่เค้าส่งอัดมาเค้าเน้นทุกจังหวะไม่ให้พลาดสักดอก หน้าอกใหญ่ของน้องที่เค้าเคยทะนุถนอมบัดนี้ลิ้นร้อนทำงานอย่างเต็มที่ เค้าใช้ฟันคมขบกัดตามเม็ดทรวงจนมันเกิดสีช้ำพร้อมกับมีเลือดซึมซิบออกมา ไอรดาดิ้นพล่านอย่างทรมานด้วยความเจ็บ ในเวลานี้เธอไม่มีความสุขมีแต่ความทุกข์ทรมานที่ไม่เคยปรารถนาอยากพบเจอ
"ดิ้นทำไมในเมื่ออยากมีผัวใหม่ ผัวเก่าอย่างกูจะสอนเซ็กส์เถื่อนๆให้มึง จำให้ได้จำไว้เอาไปใช้กับผัวใหม่มึงไงไอรดา"
ปั้ก~ปั้ก!!
แรงกระแทกที่ถาโถมคำพูดที่โหดร้ายทำให้ไอรดาเสียใจเหลือเกิน แต่แรงน้อยนิดที่มีก็ไม่อาจทัดทานคนพี่ได้ แรงรักแรงโกรธทำให้พระรามขาดสตินึกอยากลงโทษคนใต้ร่างให้เจ็บปวดทรมานเหมือนคนตายทั้งเป็น
เค้าจับร่างบางพลิกคว่ำอัดความใหญ่ส่งทางด้านหลังอย่างไม่ยั้งทั้งเลือดทั้งน้ำสวาทไหลเปื้อนเต็มที่นอน มือสากยกฟาดลงที่ก้นขาวหลายต่อหลายหลังจนไอรดาสะอื้นให้ด้วยความเจ็บ ผมยาวที่พระรามเคยดอมดมถูกกระชากอย่างแรงจนใบหน้าสวยเชิดขึ้นตามแรงดึง เธอเบ้หน้าเหยเกด้วยความเจ็บ เจ็บโดยที่เธอไม่ร้องขอความเห็นใจ เจ็บโดยที่เธอไม่อ้อนวอนอีกแล้ว ปล่อยให้คนพี่กระทำลงโทษเธอไปจนกว่าเค้าจะพอใจ
จากเตียงนอนสู้ระเบียง สระว่ายน้ำ สวนย่อม ห้องน้ำ พระรามจัดน้องทุกท่าจัดทุกสถานที่อย่างแสนดิบจนถึงเที่ยงคืน พระรามเสพกามโดยไร้ความสุข ร่างบางที่เค้าเคยกอดเคยหอมลายพร้อยไปด้วยแรงรัก โดยเฉพาะต้นคอขาวที่ถูกขบกัดมันช้ำขึ้นจนเกิดรอยฟัน ไอรดาสะอื้นให้จนตัวโยนเธอไม่มีที่พักพิงและไม่สามารถบอกความจริงพระรามได้เลย ทางนั้นก็ครอบครัวถ้าเธอพูดความจริงออกไปพระรามจะมองคุณพ่อคุณแม่เธอแบบไหนจะมองครอบครัวของเธอยังไง เธอไม่อยากให้เป็นแบบนั้นทุกอย่างเธอจึงขอรับไว้เอง
ไอรดาพยายามขยับลงจากเตียงด้วยความลำบาก เธอเจ็บจนแทบจะขยับตัวไม่ไหวแต่ต้องกัดฟันฝืนใจเหลือเกิน เสื้อผ้าที่ถูกฉีกขาดแทบจะสวมทับปกปิดร่างกายเธอไม่ได้แต่เธอต้องพยายามฝืนใส่ ไอรดายกมือปิดหน้าร้องไห้อย่างเสียใจในเมื่อเลือกแล้วก็ควรทำใจยอมรับ
พระรามเดินออกมาจากห้องน้ำมองร่างกายที่นั่งสะอื้นให้อย่างเจ็บปวดแต่ไม่ได้แสดงออกมาให้น้องได้เห็น เงินปึกใหญ่ถูกเขวี้ยงใส่หน้าตักของไอรดาอย่างตั้งใจ เหมือนเธอเป็นผู้หญิงขายตัวพร้อมกับคำพูดที่เสียดแทงอย่างเป็นของแถมให้คนตัวเล็ก
"ค่าตัวสำหรับกระxรี่อย่างเธอ"
ปากบางเม้มจนสั่นพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงไหลอย่างเสียใจ เธอถูกตราหน้าว่าเป็นกระxรี่ถูกเค้าย่ำยีด้วยความโกรธความเกลียด ร่างบางพยายามฝืนลุกเธอเดินซวนเซออกนอกห้องอย่างไม่หันกลับมามองคนตรงหน้า เสื้อผ้าที่ถูกฉีกขาดต่อให้เธอสวมใส่ยังไงมันก็ปกปิดหน้าอกใหญ่ไม่มิดเห็นแต่บราเซียลายลูกไม่สีขาวที่พระรามเคยซื้อให้ ไอรดารู้สึกสมเพชตัวเองเป็นที่สุดเธออยากออกไปจากตรงนี้อยากออกไปจากห้องนี้ทั้งที่เมื่อก่อนมันคือห้องแห่งความรักและความสุขของเธอ
"อิผู้หญิงใจร้ายอิหญิงใจดำ"