"อิผู้หญิงใจร้ายอิหญิงใจดำ"
เสียงตะโกนไล่หลังทำให้ไอรดาแทบเข่าทรุด เธอกดลิฟต์แทรกตัวเข้าไปหันหน้ากลับมาเผชิญกับคนตรงหน้าด้วยดวงตาที่แดงก่ำ มันทั้งบวมทั้งช้ำแต่ไม่เท่ากับใจที่มันกำลังพังแหลกสลายในตอนนี้ คนทั้งสองมองตากันจนลิฟต์ปิดลงมันเหมือนเป็นกำแพงกั้นระหว่างคนทั้งสองที่จากกันโดยไม่มีวันพบเจอ
ติ๊ง!!
"เปรี่ยบเทียบดูเอาเองแล้วกันระหว่างฉันกับมันใครเย็xดุเย็xมันกว่ากัน"เสียงข้อความที่ดังทำให้ร่างบางกดเปิดขึ้นมาอ่าน ไอรดาปล่อยให้น้ำตาหยดไหลอย่างห้ามไม่ไหว เธอปลดปล่อยมันออกมาหวังให้ความทุกข์ที่มีหายไป แต่เปล่าเลยยิ่งร้องกลับยิ่งทุกข์ สรรพนามที่เปลี่ยนไปประโยคที่เสียดแทงทำให้ใจดวงน้อยร้าวไปหมด
"ดูแลตัวเองนะคะพี่ราม กินข้าวให้ตรงเวลาอย่าทำงานหนัก ถึงช่วงหน้าหนาวใส่เสื้อแขนยาวพยายามทำตัวให้อบอุ่นเข้าไว้เดี๋ยวเลือดกำเดาไหล ลาก่อนค่ะ"เธอส่งข้อความกลับไปยังคนพี่โดยมีน้ำตามากมายเป็นสักขีพยานว่าเ
