นอนพักจนรู้สึกว่าสดชื่นไม่น้อยหว่านหนิงใช้เงินส่วนตัวเพราะองค์ชายห้า ไม่ได้มีเงินทองมากมายตั้งแต่เข้ามาอยู่ในตำหนักร้อยดาวเขายังไม่เคยหยิยยื่นให้แม้แต่แดงเดียว ออกเดินทางไปที่ตลาดกับอิงไถ่ตามที่คิดไว้แต่แรก
ร้านผ้า ในตลาดที่ผู้คน ในวังหลวงมักแวะเวียนเสมอเพราะมีทั้งผ้าแพรและผ้าไหม หลากสีสันเก่าใหม่งดงามจาก แคว้นต่างๆ ก็มีขายหว่านหนิงเข้าไปในร้านทันทีไม่รอช้า
“นายหญิงวันนี้มีผ้าสวยๆ มากมายลองมาเลือกชมดูก่อน”หว่านหนิงเดินเลือกดูผ้าที่ถูกพับไว้ถูกใจผ้าไหมสีขาวมุก ดูเด่นสะดุดตาใช้มือลูบบนเนื้อผ้าตรวจตราดูความนุ่มของเนื้อผ้าว่าจะระคายเคืองหรือไม่ นึกชอบความนุ่มสบายของมัน
เจ้าเฟยเยี่ยนไท่จือเฟยที่เดินเข้ามาทีหลังกลับดึงผ้าผืนนั้นไปถือไว้ในมือ
“เถ้าแก่เนี้ยข้าชอบพับนี้”หว่านหนิงดึงพับผ้าในมือเจ้าเฟยเยียนมาไว้กับตัวจนเจ้าเฟยเยี่ยนเซถลา
“ข้าตกลงใจว่าจะเอาผ้าพับนี้ก่อนเจ้า”อิงไถกระตุกชายเสื้อเบา
