ร่างของเดือนกันยาถูกอุ้มขึ้นมาวางบนเตียงนอนภายในห้องของแม็กซิมัสที่ตอนนี้ยกให้หญิงสาวครอบครองชั่วคราว ชายหนุ่มวางร่างเล็กบนเตียงเสร็จแล้วก็ผลุนผลันจะออกไปจากห้อง แต่เดือนกันยาร้องเรียกเอาไว้เสียก่อน
“อยู่คุยกันก่อนสิคะ”
เขาชะงักอยู่ปากประตู ความรู้สึกร้อนจัดยังคงครอบงำไปทั่วทั้งจิตวิญญาณ เขาไม่ต้องการอยู่ใกล้เดือนกันยานานกว่านี้ เพราะไอ้ต่อมควบคุมตนเองใกล้จะพังพินาศเต็มทีแล้ว
“ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับเธอ”
“เรื่องของจำปายังไงล่ะคะ”
แม็กซิมัสหมุนตัวกลับมาเผชิญหน้าก่อนจะพบว่าตัวเองทำพลาดไปเสียแล้ว เพราะยิ่งได้มองเดือนกันยา เขาก็ยิ่งเต็มไปด้วยตัณหาราคะ ความต้องการที่ไม่เคยได้ปลดปล่อยมานานกำลังเข่นฆ่าเขาอย่างบ้าคลั่ง
กรามแกร่งขบกันแน่น ขณะจ้องหน้าคู่สนทนาด้วยสายตาดุดัน ไม่มีร่องรอยผ่อนปรน
“เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ ค่อยยื่นมือเข้าไปช่วยคนอื่น”
เดือนกันยาชะงักเล็กน้อย เพราะสิ่งที่เขาพูดมันคือเ
