ไร่กาแฟหลายร้อยไร่เบื้องหน้าทำให้คนที่เดินเข้ามาเยือนอดที่จะมองด้วยความชื่นชมไม่ได้ หล่อนหยุดเท้า หมุนตัวมองไปรอบๆ ดอกกาแฟสีขาวกำลังบานสะพรั่ง หญิงสาวหลับตาลงเล็กน้อย สูดลมหายใจเข้าไปเต็มปอด
หล่อนถูกลักพาตัวมาที่นี่ แต่ทำไมนะ ทำไมหล่อนถึงได้รู้สึกมีความสุขมากกว่าอยู่ที่กรุงเทพฯ เพราะอะไรหรือ อะไรกันที่ทำให้หล่อนยิ้มได้กว้างขนาดนี้
เดือนกันยาเริ่มต้นออกเดินอีกครั้ง ขณะสมองกำลังค้นหาคำตอบให้กับตัวเอง ฉับพลันเงาของใครบางคนก็เข้ามาอยู่ในสายตา หัวใจของหล่อนเริ่มเต้นแรงอีกครั้ง
นายดำ...
หล่อนรู้สึกร้อนวูบวาบราวกับถูกจับโยนลงไปในทะเลทรายกว้างยามที่เห็นผู้ชายคนนี้ ผู้ชายเถื่อนทมิฬ ไว้หนวดไว้เคราจนแทบจะมองหาผิวเนื้อแท้บนใบหน้าไม่ได้
สองมือประสานกันแน่น กลีบปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรง หล่อนมักจะควบคุมทุกอย่างในร่างกายไม่ได้เมื่อมีเงาของผู้ชายคนนี้อยู่ในสายตา นายดำเริ่มมีอิทธิพลกับหล่อนตั้งแต่เมื่อไห
