เสื่อลายตารางสี่เหลี่ยมถูกปูลงกับพื้นหญ้า ก่อนที่คนตัวโตจะหันมามองหล่อน มองด้วยสายตาที่ทำให้แก้มของหล่อนแดงระเรื่อ หล่อนขัดเขินจนต้องเสหลบสายตา
“เอ่อ...เอาเสื่อมาทำไมคะ”
เขาเดินเข้ามาหา เอียงคอมองหล่อน “หรือว่าเธอจะนอนดูดาวบนพื้นหญ้าล่ะ”
หล่อนหน้าสลด ก่อนจะเอ่ยเสียงอ่อย “ฉันก็แค่สงสัย...”
เขาส่ายหน้าน้อยๆ คล้ายกับเบื่อหน่าย จากนั้นก็อุ้มร่างของหล่อนอีกครั้ง
“อุ๊ย...”
เขาหรี่ตามองหล่อนที่ตอนนี้ตวัดแขนรอบลำคอแกร่งด้วยสายตามืดลึก
“จะอุ้มไปวางบนเสื่อน่ะ”
หล่อนเอียงหน้าหลบกับแผงอกกว้าง หัวใจหอบสะท้านไปทั้งดวง ทำไมถึงได้รู้สึกดีมากมายขนาดนี้นะ หญิงสาวแอบยิ้มอย่างมีความสุข
ไม่ช้าร่างของหล่อนก็ถูกวางบนเสื่ออย่างอ่อนโยน และเขาก็ทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
“ดาวสวยดีนะคะ”
“ดูไปเถอะน่ะ อย่าพูดมาก”
เขาดุ แต่ไม่หันหน้ามามอง
หล่อนหน้าม่อย ละสายตาจากใบหน้าของเขาขึ้นมองดวงดาวที่ส่องประกายอยู่บนท้อ
