เสียงเคาะประตูบ้านทำให้คนที่กำลังจดจ่ออยู่กับงานตรงหน้าสะดุ้งเล็กน้อย พราวจันทร์วางมีดที่ใช้หั่นแซนด์วิชแล้วลุกขึ้นเดินตรงไปยังประตูบ้าน
“ใครคะ” เธอเอ่ยถามเพื่อให้มั่นใจว่าคนที่อยู่อีกฝั่งของประตูเป็นคนที่ควรต้อนรับ เพราะถึงแม้ว่าตั้งแต่อาศัยอยู่ที่นี่มาจะยังไม่เคยเกิดเหตุร้าย กระนั้นก็ต้องป้องกันไว้ก่อน
“พี่เอง”
พราวจันทร์รีบเปิดประตูบ้านทันทีเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับของคนคุ้นเคยที่ไปมาหาสู่กันเป็นประจำ
“พี่กันต์มีอะไรหรือเปล่าคะ”
กันต์ยื่นซองเอกสารสีน้ำตาลให้คนตรงหน้า “พี่หามาได้เท่านี้ พราวเอาไปใช้หนี้ก่อนนะ ไว้พี่จะรีบหามาให้อีก” พราวจันทร์ไม่ยอมรับเงินจากเขา เจ้าหล่อนคงกลัวว่านี่จะเป็นเงินที่ไปหยิบยืมมาอีก “ห้าหมื่นขายเครื่องดนตรี อีกหนึ่งแสนพี่เอาที่ดินที่เคยซื้อไว้ไปจำนอง” เขาบอกแหล่งที่ไปที่มาของเงินอย่างไม่คิดปิดบังหญิงสาวอีก “จำนองที่ดินกับธนาคาร ผ่อนนาน ดอกไม่แพง ไม่โหดเหมื
