ขบวนเดินทางของเฟิงอี้ค่อยๆ เคลื่อนตัวห่างไป
ในขบวนมีสหายติดตามไปด้วยครบถ้วนทั้งสี่คน เรียกได้ว่าถึงไหนถึงกัน รักใคร่สามัคคีปรองดองอย่างยิ่งยวด
ลู่เหมยแทบไม่อยากมองมันนานด้วยซ้ำแต่ก็ทำไม่ได้ นางแอบมองจากที่ไกล ในใจลอบสบถไม่หยุด ให้ตายเถิด เวลาปรุงยาเคี่ยวสมุนไพรยังไม่มี เขาเดินทางกะทันหันเช่นนี้ ต่อไปจะเอายาที่ไหนทาเอาสมุนไพรปรุงสำเร็จที่ไหนกิน
ฉันพลัน ภาพแห่งความเลวร้ายยิ่งกว่าการตายจากก็ผุดวาบขึ้นเต็มสมอง ภาพนั้นคือเฟิงอี้ได้รับบาดเจ็บแต่เขาได้รับการดูแลรักษาอย่างใกล้ชิดโดยสตรีอื่น การเยียวยานั้นเต็มไปด้วยความสนิทสนมที่นุ่มนวลอ่อนโยนแต่แสนแช่มชื่น รอบกายเต็มตื้นอบอวลไปด้วยกลิ่นอายชายหญิงซึ่งต่อมาก็แปรเปลี่ยนเป็นชู้สาว
เฟิงอี้ซาบซึ้งใจจนกระทั่งรักใคร่ลุ่มหลงหญิงคนนั้น ณ ดินแดนห่างไกล พวกเขารักกัน ดูแลกันและกันอย่างดี โดยที่ไม่มีนางคอยกีดกันหรือตามรังควานขัดขวางเฉกอดีต
ลู่เหมยครุ่นคิด
