ร้อนรักประธานวอน

บริษัทในเครือหงส์กรุ๊ป  'ก๊อกๆๆ' "เชิญ!" วอนขานรับเสียงแข็ง เพียงแค่คำพูดที่แสนดุดันคำเดียวของประธานหนุ่ม ก็ทำให้มีอาแทบหัวหดเข้ากระดอง เธอนึกอยากเปลี่ยนที่ฝึกงานเสียตอนนี้ "ขออนุญาตค่ะท่านประธาน ดิฉันพาเด็กฝึกงานมาส่งค่ะ" คำพูดของหัวหน้าฝ่ายบุคคลทำให้ประธานหนุ่มแหงนหน้าขึ้นมาเพื่อมองเด็กสาวในชุดนักศึกษารัดรูปตรงหน้า ร่างเล็กกะทัดรัดทว่าทรวดทรงองค์เอวชัดเจนทุกสัดส่วน ทำให้วอนละสายตาจากหญิงสาวไปเสียไม่ได้ ใบหน้าจิ้มลิ้มทว่าแลดูงดงาม ความละมุนละไมสบายตาทำให้ประธานหนุ่มยังคงจ้องมองหญิงสาวอยู่เช่นนั้น "ขอบใจ เธอออกไปได้แล้ว" วอนหันมาบอกหัวหน้าฝ่ายบุคคล "มานั่งตรงนี้!" ประธานหนุ่มออกคำสั่ง มีอาหันซ้ายหันขวาด้วยท่าทางประหม่าก่อนจะเดินเข้าไปนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวใหญ่ซึ่งอยู่ตรงหน้าประธานบริหาร "หนูชื่อมีอาค่ะ จะมาฝึกงานที่นี่สามเดือน" "รู้แล้ว! ปีนี้เป็นปีแรกที่ฉันรับนักศึกษาฝึกงาน และฉันก็คิดว่าน่าจะเป็นปีเดียวที่ฉันจะทำโครงการนี้ บริษัทของฉันมีมูลค่าหลายหมื่นล้าน จริงๆ ไม่ควรมาเสียเวลากับพวกนักศึกษาฝึกงานที่ยังทำอะไรไม่เป็นอย่างเธอหรอกนะ" คำพูดของวอนทำให้มีอาแหงนหน้าขึ้นมาสบตากับเขาด้วยความรู้สึกขุ่นเคือง "นักศึกษาฝึกงานก็ทำงานเป็นนะคะ ถึงจะยังไม่เก่งแต่พวกเขาก็ควรได้รับโอกาสในการหาประสบการณ์จากบริษัทใหญ่ๆ แบบนี้" หญิงสาวลืมตัวว่ากำลังพูดอยู่ต่อหน้าใคร และคำพูดของเธอก็ทำให้ประธานวอนอึ้งไปเล็กน้อยเพราะไม่เคยมีใครกล้าพูดกับเขาเช่นนี้มาก่อน ประธานหนุ่มเหยียดยิ้มมุมปาก "งั้นก็ทำให้ฉันเห็นสิ ว่านักศึกษาฝึกงานอย่างเธอจะทำได้ตามที่ผู้บริหารต้องการทุกอย่าง" เขากดเสียงต่ำ "ดิฉันทำได้ทุกอย่างที่ท่านประธานต้องการอยู่แล้วค่ะ ขอแค่ออกคำสั่งมา" "แน่ใจนะว่าทุกอย่าง" "แน่ใจค่ะ เพราะดิฉันเรียนบริหารมา ดิฉันมั่นใจในความสามารถว่าจะทำงานได้ออกมาตามเป้าหมาย" มีอาตอบออกไปเสียงหนักแน่น "หึ! ก็ดี แล้วไม่เรียกตัวเองว่าหนูแล้วเหรอ?" เขาถามสีหน้าเรียบเฉย "เรียกว่าดิฉันน่าจะเหมาะกว่าค่ะ ขอประทานโทษที่ตอนแรกดิฉันลืมตัวค่ะ" มีอายกมือไหว้วอนเป็นการขอโทษ "ท่านประธานคะ เอ่อ..." ทันใดนั้นวีณาก็เปิดประตูห้องนอนออกมา วอนและมีอาหันไปหาหญิงสาวพร้อมเพรียงกัน "นั่นวีณาเลขาของฉัน ส่วนนี่มีอานักศึกษาฝึกงาน ช่วยสอนงานให้เขาด้วย แล้วก็ออกไปทั้งสองคน" ประธานวอนพูดเช่นนั้นแล้วจึงก้มหน้าลงไปให้ความสนใจกับเอกสารของตนเองต่อ มีอายกมือไหว้วีณาพร้อมกับส่งยิ้มให้ ทว่าเลขาสาวกลับทำหน้าบึ้งตึงใส่และเดินนำเธอออกจากห้องทำงานของท่านประธานไป "พี่วีณา..." "ฉันไม่ใช่พี่เธอ เรียกฉันว่าคุณ แล้ววันหลังอย่าใส่ชุดนักศึกษารัดขนาดนี้มาเข้าใจหรือเปล่า?" วีณาบอกมีอาเสียงดุ โต๊ะทำงานของทั้งสองคนอยู่ติดกันบริเวณหน้าห้องทำงานของท่านประธานวอน พนักงานโต๊ะอื่นๆ จึงไม่มีใครได้ยินเสียงสนทนาของสองเลขาสาว "ขอโทษค่ะ คุณวีณา" มีอายอมเอ่ยขอโทษแม้ความจริงแล้วตนจะเป็นคนนิสัยดื้อรั้นและไม่ยอมคน แต่สถานที่แห่งนี้คือที่ทำงานและเธอก็อยากให้การฝึกงานในระยะเวลาไม่กี่เดือนนี้ผ่านไปด้วยดี ช่วงบ่าย "ค่ะท่านประธาน" วีณายกหูโทรศัพท์ขึ้นเมื่อวอนต่อสายออกมาจากห้องทำงาน "ให้มีอาเข้ามาหาฉันด้วย" "เอ่อ...ค่ะ" วีณาหันขวับมาหามีอาที่กำลังตั้งหน้าตั้งตาทำเอกสารในมืออยู่ แม้จะรู้สึกไม่พอใจแต่ก็ต้องจำใจบอกมีอาออกไปว่าท่านประธานต้องการพบ "เข้าไปหาท่านประธานด้วย!" "ค่ะ" มีอาตอบรับและหยัดกายลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องของประธานหนุ่ม "ท่านประธานมีงานอะไรให้ดิฉันทำคะ?" "ฉันมาคิดๆ ดูแล้ว เธอทำงานที่นี่แค่สามเดือนก็คงไม่เป็นงานอะไรมาก ฉันมีหลักสูตรเร่งรัดมาให้" วอนพูดพลางดันลิ้นแตะกระพุ้งแก้ม "ข้อเสนอ...หมายความว่ายังไงคะ?" "ฉันจะบอกเธอเย็นนี้ ตอนที่เธอไปพบลูกค้ากับฉัน" "หมายความว่ายังไงคะ ต้องทำงานเกินเวลาออกไปอีกหรือคะ?" "เธอเป็นเลขา เจ้านายจะออกไปที่ไหนหรือไปพบใครเลขาก็ต้องไปด้วย หรือเธอจะปฏิเสธ" เขาเลิกคิ้วถาม "ถ้าเป็นเรื่องงาน ดิฉันปฏิเสธไม่ได้หรอกค่ะ" "งั้นก็ดี สี่โมงเย็นเตรียมตัวให้พร้อม" เขาบอกเสียงเรียบก่อนที่จะก้มลงไปสนใจเอกสารของตนเองต่อ มีอาจึงเดินออกจากห้องทำงานของท่านประธานด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก "หน้าซีดแบบนี้ โดนท่านประธานดุมาหรือยังไง?" วีณาถามด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย สาเหตุที่เลขาสาวไม่ชอบหน้าของมีอาเอาเสียเลย ก็เพราะเธอรู้จักนิสัยของท่านประธานหนุ่มดี สาวสวยในบริษัทนี้ส่วนมากก็เคยขึ้นเตียงกับประธานหนุ่มมาแล้วทั้งสิ้น และผู้หญิงพวกนั้นก็พร้อมที่จะขึ้นเตียงกับวอนเสมอ "ดิฉันเพิ่งมาทำงานวันแรก ก็ต้องโดนดุเป็นธรรมดาค่ะ" มีอาตอบเท่านั้นก็เดินผ่านหน้าวีณาไปนั่งประจำที่ของตนเอง สี่โมงเย็น ประธานวอนเดินถือเสื้อสูทของตนเองออกมาจากห้องทำงานและเดินมาหยุดอยู่ตรงโต๊ะของมีอา "ฉันบอกให้เธอเตรียมตัวไม่ใช่เหรอ?" "ก็เตรียมแล้วนี่คะ" "งั้นก็ตามมา" ร่างสูงกำยำเดินตรงไปยังลิฟต์ มีอาเอื้อมมือไปหยิบกระเป๋าถือใบเล็กและโทรศัพท์มือถือของตนเองก่อนจะเดินตามประธานหนุ่มไป สร้างความไม่พอใจให้กับวีณาเป็นอย่างมาก หญิงสาวกำมือแน่นพร้อมกับมองตามสองคนไปด้วยแววตาโกรธแค้น รูฟท็อปบาร์ในโรงแรมหรู กรุงเทพมหานคร "เอ่อ...ท่านประธานนัดเจอลูกค้าที่รูฟท็อปบาร์นี่หรือคะ?" มีอาจำเป็นต้องถามด้วยความรู้สึกสงสัย "ฉันจะนัดเจอที่ไหนมันก็เรื่องของฉัน นั่งสิ" เขาพเยิดหน้าไปยังเก้าอี้ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับตน "ค่ะ...แล้วเรื่องงานที่ท่านประธานบอกว่าจะเสนอให้ดิฉันล่ะคะ" "แน่ใจนะว่าอยากฟังตอนนี้ ทานอะไรก่อนไหม?" "ฟังตอนนี้ล่ะค่ะ" "ก็ได้...ข้อเสนอของฉันก็คือ ระยะเวลาที่เธอฝึกงานที่นี่สามเดือน เธอต้องนอนกับฉันเพื่อแลกกับการเซ็นใบผ่านฝึกงาน" วอนพูดออกมาด้วยสีหน้าเรียบเฉยราวกับมันเป็นเรื่องปกติสำหรับเขา ทว่ามีอากลับเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ความเคารพที่เธอมีต่อบุรุษตรงหน้าหายไปจนหมดสิ้น "คุณพูดเรื่องอะไรของคุณ! คุณคิดว่าฉันจะเอาตัวเข้าแลกเพื่อที่จะได้ใบผ่านงานอย่างนั้นเหรอ ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก" หญิงสาวพ่นคำพูดออกไปด้วยความรู้สึกโกรธเคือง "เธอน่าจะคิดก่อนตอบสักนิดนะ ไปนอนกับผู้ชายคนอื่นเธอได้อะไร ถ้าเธอนอนกับฉันเธออาจจะได้ทั้งบ้านทั้งรถแล้วก็ได้ใบผ่านฝึกงานด้วย ใช้สมองคิดบ้างสิ!" "คุณกำลังดูถูกฉันนะคะ" "หรือว่าบ้านเธอรวย?" "บ้านฉันจะรวยหรือจะจน คุณก็ไม่มีสิทธิ์จะพูดแบบนี้กับฉัน!" "ฉันต้องการคำตอบคืนนี้! ถ้าเธอตอบตกลงพรุ่งนี้เธอก็มาทำงานปกติ แต่ถ้าเธอปฏิเสธพรุ่งนี้ก็ไม่ต้องมาเหยียบบริษัทของฉัน!" "ปฏิเสธตรงนี้แหละค่ะ และพรุ่งนี้ฉันจะไปทำงานปกติด้วย เพราะมันเป็นสิทธิ์ของฉัน คุณไม่มีสิทธิ์ที่จะมาไล่ฉันออกเพียงเพราะว่าฉันไม่ยอมนอนกับคุณ!" "สิทธิ์อะไรของเธอในเมื่อฉันเป็นเจ้าของบริษัท" วอนกระตุกยิ้มอย่างผู้มีชัย "ฉันจะฟ้องกรมแรงงานแล้วก็ฟ้องมหาวิทยาลัยเรื่องที่คุณยื่นข้อเสนอให้ฉันนอนกับคุณเพื่อแลกกับใบผ่านฝึกงาน" "หึ! ระหว่างเธอกับฉันคนเขาจะเชื่อคำพูดของใครมากกว่ากัน" "แน่นอนว่าคนต้องเชื่อคำพูดของท่านประธานค่ะ" "แล้วจะฟ้องทำไม" "เพราะคำพูดของคุณถูกฉันบันทึกไว้ในนี้แล้วค่ะ" มือเรียวยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดบทสนทนาที่เธอแอบกดบันทึกไว้ตั้งแต่ตอนที่นั่งลงบนเก้าอี้ "มีอา!" "ทุกคนจะเชื่อคำพูดของคุณแน่ๆ" วอนทุบหนามือลงบนโต๊ะอย่างแรงด้วยสีหน้าโกรธเคือง "ลบทิ้งซะ!" "ไม่ลบค่ะ!" ร่างเล็กกะทัดรัดหยัดกายขึ้นยืน เธอคว้าเอากระเป๋าของตนเองและหมุนตัวเดินออกจากบริเวณรูฟท็อปไปทันที "มีอา! มีอา!" ประธานหนุ่มหัวเสียและรีบวิ่งตามหญิงสาวออกไปทันที