พลาดพลั้ง

1215 คำ

ฉันทำแบบนั้นจริงๆ ทำแบบที่พูด คือการยกมือไหว้ เป็นการขอโทษเขาเงียบๆ น้ำตาที่คลออยู่ในหน่วยตา ส่งผลให้ดวงตาของฉันพร่ามัว แต่ทว่า ฉันกลับมองเห็นเลือดสีแดงสด ที่ไหลออกมาจากบริเวณบาดแผลที่ขาของตัวเอง แม้มันจะเลือนลางแค่ไหนก็ตาม ฉันกัดปากตัวเองแน่น นี่หรือเปล่า คือผลตอบรับของความมักง่าย ฉันเองที่ไม่สำเหนียกตัวเองไว้ ว่าการที่ฉันมาอยู่ที่นี่ได้ มันเป็นเพราะเงินยี่สิบล้าน ฉันควรเร่งหาเงินทุกทาง เพื่อที่จะได้อิสรภาพของตัวเองคืนกลับ ไม่ใช่ปล่อยตัวจนหัวใจพังยับ มันสาสมกับความมักง่ายของฉันจริงๆ หมับบบ~ เรียวแขนของฉันถูกกระชากอย่างแรง พร้อมทั้งมือหนาที่บีบต้นแขนของฉันแน่น แรงบีบทำให้ฉันปวดร้าวที่บริเวณช่วงนั้น ซึ่งฉันมองสบตากับเจ้าของการกระทำนั้นทันที "อย่าทำกับหนูแบบนี้ หนูเจ็บ ..หากจะพูดกับหนู ก็พูดดีๆ หนูพร้อมที่จะยืนรับฟัง และพูดคุยกันจนกว่าเฮียจะพอใจ" "ฉันเคยสั่งเธอแล้วใช่ไหมฉัตรชนก ว่าอย่าท

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม