บทที่18 สัญญาณที่ดี

2621 คำ

หนึ่งเดือนต่อมา   มะลิกำลังทำกายภาพบำบัดให้ภาคินด้วยท่านอนราบลงบนเตียง กำลังยกบริหารกล้ามเนื้อขาขึ้นลงไปมา ภาคินก็เอาแต่จ้องมองหน้ามะลิ จนเธอประหม่าเขินอายหน้าแดงก่ำ อมยิ้มน้อยๆ    "ทำไมเขินฉันเหรอ"   "พี่คินถามมาได้ เขินสิคะ"    "อย่าไปเขินอายอย่างนี้กับใครอีกล่ะ"   "พี่คินพูดแบบนี้ หมายความว่ายังไงคะ"   "ก็หมายความตามที่พูดนั้นแหละ"    "ค่ะ"    หลังจากทำกายภาพเสร็จมะลิก็ยกพยุงตัวภาคินนั่งลงบนวีลแชร์ จากนั้นก็นั่งลงก้มหน้ายกเท้าทั้งสองข้างของภาคินวางลงตรงที่พักเท้า พอวางเสร็จมะลิก็ชะงักนิ่งไปเพราะเธอเห็นนิ้วเท้าของภาคินขยับได้ จึงมองเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง ปรากฏว่าเป็นอย่างนั้นจริงๆ นิ้วเท้าทั้งสองข้างของภาคินขยับได้จริงๆ    "พี่คินขยับนิ้วเท้าได้แล้ว" เงยหน้าขึ้นมองหน้าภาคินด้วยความดีใจน้ำตาคลอเบ้า   "ใช่ ฉันขยับปลายเท้าได้แล้ว"   "มะลิดีใจยังเลยค่ะ" ยืนขึ้นโน้มตัวเข

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม