บทที่17 หวั่นไหว

2346 คำ

วันต่อมา   มะลิลืมตาตื่นขึ้นภายในอ้อมแขนของภาคิน โดยที่ภาคินกำลังจ้องมองหน้าเธออยู่ พร้อมกับอมยิ้มมุมปาก ที่มะลินอนกอดเขาไว้แน่นตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงเช้า    "พี่คินตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่คะ" เงยหน้าขึ้นมองหน้าภาคิน   "พึ่งตื่นเมื่อกี้นี้เอง"   "งั้นก็ลุกขึ้นไปล้างหน้า แปรงฟันกันเถอะค่ะ"   "จะรีบไปไหน" โอบตัวมะลิเข้าหาตัวเอง   "พี่คิน ชอบเอาเปรียบมะลิอยู่เรื่อยเลย"   "ถ้าไม่อยากเสียเปรียบก็กอดฉันคืนสิ"    มะลิไม่ตอบแต่กลับซบหน้าลงกับอกของภาคินแทน พร้อมกับยิ้มเขินอายหน้าแดงก่ำ เธอไม่คิดเลยว่าตัวเองจะได้ใกล้ชิดภาคินผู้ชายคนที่เธอแอบชอบขนาดนี้   หลังจากที่ทั้งสองคนอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟันกันเสร็จแล้วก็ไปทานข้าวเช้าด้วยกัน จากนั้นมะลิก็เข็นภาคินไปตามทางในสวนเพื่อสูดอากาศตอนเช้า    "ฉันยังไม่อยากกลับเลย"ภาคินเอ่ยขึ้น   "จะค้างอีกเหรอคะ"   "ไว้วันหลังฉันค่อยมาอีกก็ได้"   "ค่ะ"

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม