วันนี้เป็นวันหยุดหลังจากยี่หวาสอนน้องพีร์มาได้ครบสองอาทิตย์ ซึ่งน้องสาวตัวดีของเธอยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาเลย ตอนแรกเธอนึกเป็นห่วงอยู่เหมือนกันแต่พอได้คุยกับยาหยี แล้วเห็นว่าสบายดีแถมดูมีความสุขแบบที่เป็นความสุขจริง ๆ ไม่ใช่ความสุขหรือรอยยิ้มแบบสร้างขึ้นมาอย่างที่ยาหยีชอบทำอยู่บ่อยครั้ง
ภายนอกยาหยีเป็นคนสดใส ร่าเริงซึ่งมีเพียงยี่หวาที่รู้ว่าบางครั้งรอยยิ้มเหล่านั้นก็ไม่เป็นความจริง น้องสาวของเธอสร้างมันขึ้นมาเพื่อปิดบังความรู้สึกในใจเอาไว้ ฉะนั้นหลังจากได้เห็นรอยยิ้มมีความสุขของน้องสาวที่ไม่ได้เห็นมานาน ยี่หวาจึงยอมให้ยาหยีอยู่ที่นั่นต่อ
ถึงแม้ว่าการแสดงออกของยี่หวา และยาหยีนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ยี่หวาเลือกใช้ความนิ่งเพื่อปิดบังความเจ็บปวดของตัวเอง ส่วนยาหยีนั้นเลือกใช้ความสดใส ร่าเริงปิดบังความเจ็บปวดของตัวเองแต่สิ่งเดียวที่ทั้งคู่ยังคงเหมือนกันคือ ไม่มีอะไรสามารถลบความทรงจำแสนเจ็บ
