“ทำแบบนั้น เดี๋ยวก็บาดมือหรอก”
ยี่หวาหันมองคนด้านข้างที่เอ่ยเตือนเธอก่อนจะสะบัดหน้าใส่ กลับมาปอกมะม่วงในมือต่อด้วยวิธีเดิมของตัวเอง ยี่หวารับหน้าที่ปอกมะม่วงแต่ด้วยความที่เธอไม่มีสกิลในการเข้าครัวเลย การปอกมะม่วงจึงค่อนข้างทุลักทุเลอย่างที่เห็น
“เอามา ฉันปอกให้”
อินทรีว่าพลางยื่นมือออกไปหมายจะแย่งมีดออกจากมือหญิงสาวแต่ยี่หวาขยับมือหลบ เธอไม่ได้หันไปมองอินทรีแต่พูดด้วยน้ำเสียงเย่อหยิ่งอย่างที่ชอบทำเวลาคุยกับคนไม่สนิท
“ไม่ต้อง ฉันทำเองได้”
“ยี่หวา” อินทรีเรียกชื่อเธอเสียงต่ำ
น้ำเสียงต่ำ ฟังดูทรงอำนาจนั่นทำให้มือเล็กที่กำลังพยายามปอกมะม่วงชะงักเล็กน้อย การโดนอินทรีเรียกชื่อด้วยน้ำเสียงแบบนี้ทำให้ยี่หวาประหม่าขึ้นมาอย่าง
ไม่ทราบสาเหตุ เธอพยายามทำเป็นไม่สนใจแต่เสียงเรียกชื่อเธอเมื่อครู่ และความรู้สึกเหมือนอีกฝ่ายกำลังมองอยู่นั้น มันกดดันเธอเหลือเกิน
“ลุงอินทรีครับ สตรอว์เบอร์รีล้างแบบนี
