ท่านอากับความเกลียดชัง 8.2

1665 คำ

น้ำเสียงขุ่นมัวจากผู้ที่มักจะกวนโทสะผู้อื่นด้วยรอยยิ้มยียวน หลิวฟางซวงไม่เคยเห็นหงหยางจูเป็นเช่นนี้มาก่อน ยอมรับตามตรงว่าค่อนข้างรับมือยากทีเดียว ขณะที่ตัดสินใจว่าควรจะทำเช่นไรอยู่นั้น สายตาก็เหลือบไปเห็นภาพสีแดงเพลิงบริเวณหน้าถ้ำ เมื่อจ้องมองให้แน่ใจดูอีกนิด จึงมั่นใจว่าเป็นใครบางคนที่ก่อนหน้านี้นางเฝ้ารอการมาถึงของเขาอยู่หลายวันเลยทีเดียว “ศิษย์พี่รอง” เสียงหวานพึมพำ ในที่สุดเขาก็มาเสียที หลิวฟางซวงมองประตูหน้าห้องนอนของหงหยางจูเป็นครั้งสุดท้าย ในเมื่อนางไม่มีวิธีดีๆ ที่จะรับมือกับเรื่องตรงหน้าได้ ก็ควรให้เป็นหน้าที่ของบุรุษที่น่าจะเข้าอกเข้าใจความรู้สึกของกันและกันมากกว่า หลังจากแยกจากอาจารย์ที่ทะเลสาบจันทราจม หลี่ลู่ก็มุ่งหน้าตรงมายังสุดแดนพงไพร ยามมาถึงหน้าถ้ำก็แปลกใจอยู่ไม่น้อยที่เห็นหนึ่งเด็กน้อยในอุปการะของหลิวฟางซวงฝึกดีดพิณกับมนุษย์ชราแปลกหน้าตรงเพิงเล็กตรงข้ามกับถ้ำ หากยังมิ

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม