“พี่เขตขา... หนูนิ่มหิวแล้วค่ะ”
“หิวเหมือนกัน... หิวเด็ก” หลังคำว่า ‘หิวเด็ก’ ทำนิ่มนาราตาโต เมื่อโดนจับกินอีกครั้ง เธอโดนกินหัวกินหางกินกลางตลอดตัว สาวน้อยหอบอยู่ใต้ร่างใหญ่ ก่อนที่เขาจะอุ้มไปอาบน้ำและมารับประทานอาหารด้วยกัน
ในบ้านมีของกินเยอะแยะ นิ่มนาราแอบสงสัยเสียจริง เลยมองเขาไม่วาง แต่ไม่กล้าถาม
“เวลาเบื่อๆ ฉันก็แวะมาพักที่นี่ เลยเอาของกินมาตุนเอาไว้”
หนุ่มใหญ่เอ่ยบอกสาวน้อยอย่างไร้พิรุธ นิ่มนาราพยักหน้ารับรู้อย่างไม่ค่อยเชื่อถือนักหรอก
เขาทำอาหารเก่ง เธอมองเพลิน สะดุ้งอีกทีตอนเขาเอาช้อนมาจ่อที่ปากบอกว่าให้ช่วยชิมเธออ้าปากชิมก่อนจะยกนิ้วโป้ง บอกว่าอร่อย
“อร่อยเหรอ”
“อร่อยค่ะ” เธอยิ้มแป้นน่ารักให้เขา
“งั้นลองชิมอันนี้” เขาตักต้มจืดสาหร่ายหมูสับมาให้เธอชิม นิ่มนารายื่นหน้าไปหา อ้าปากทำท่าจะชิม เขาดึงช้อนหนีก่อนจะยื่นปากมาให้เธอชิมแทน
“อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อโดนปากร้อนรุ่มของคนเจ้
