13
1527 คำ
“หนูนิ่มเปล่าอ่อยนะคะ” เธอโต้ตอบกับเขาเสียงหอบๆ ใบหน้าแดงก่ำ
“อ่อยสิ ทำให้ฉันทรมานแทบจะขาดใจแล้วไม่เห็นรึไง” เขาขยับคร่อมทับเสียดสีแก่นกายแข็งร้อนกับกลีบกายสาวเยิ้มฉ่ำของเธอ คนใต้ร่างถึงกับอ้าปากค้างตาโต ก่อนจะค้อนเขาหนึ่งที
“พี่เขตคิดไปเอง อื้อ...” เธอครางเสียงหลงเมื่อเขากดกายเข้าหา ร่างน้อยดิ้นด้วยความเจ็บแปลบ แต่เขากดทับเอาไว้ทั้งร่าง ไม่ให้เธอหนีไปไหนได้ ก่อนจะบดจูบดูดดื่มเร่าร้อน
นิ่มนาราหัวหมุนอีกครั้ง ดิ้นหนีไม่รอดเลยต้องยอมรับการหลอมรวมเป็นหนึ่ง เขาขยับกายซุกเข้าหาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอจำได้ว่าร้องครางอยู่ใต้ร่างหนาจนปากคอสั่น เสียงแหบแห้งไปหมด
บทรักของเขาทำให้เธอแทบขาดใจ ร่างน้อยแทบจมหายกับพื้นเตียง เขาดึงมือเธอให้กอดรัดขณะซุกไซ้ซอกซอนเข้าหา กลีบสาวถูกรุกรานอย่าง หนักหน่วง เขาฝังกายในถ้ำสวรรค์ซ้ำแล้วซ้ำเล่า สับสะโพกเข้าหาอย่างเร่งเร้าดุเดือด ก่อนจะกระชากร่างเธอไปถึงจุดสุดยอดอย่างรุนแรง
สองร่างผวากอดกันแนบแน่นรัดรึง เขาฝากฝังในเรือนกายสาวทุกหยาดหยด เสียงหอบหายใจประสานกันระงม ในขณะที่เขายันกายขึ้นเล็กน้อย มองคนใต้ร่างด้วยสายตาเสน่หายิ่ง
“คืนนี้ไปนอนกอดได้ไหม” เขาจับปลายคางสวยให้เธอสบสายตาคมเข้ม เธอส่ายหน้าไปมาจนผมยุ่ง
“ทำไมล่ะ” น้ำเสียงโอดอ่อยทำให้เธอใจสั่น
“เดี๋ยวคุณป้าดุค่ะ”
“กลัวทำไม คุณแม่ใจดีจะตายไป”
“มันไม่ดีค่ะ”
“ถ้าดื้อจะทำโทษให้หนักเลยรู้ตัวไหม”
“พี่เขตใจร้าย”
“ตัวหวาน อยากกินอีก”
“ไม่ให้กินแล้วค่ะ พี่เขตลุกไปได้แล้ว หนูนิ่มจะกลับบ้าน”
“หนูนิ่มจ๋า...” เขาเรียกเสียงหวานจนเธอหน้าร้อนผ่าว ยิ่งได้สบตายิ่งหน้าร้อนระอุ
“พอแล้วค่ะพี่เขต หนูนิ่มช้ำไปหมดแล้ว”
“ช้ำตรงไหน จะจูบให้หายช้ำ” เขาหอมแก้มเธอแรงๆ อย่างมันเขี้ยว จุมพิตไปทั่วใบหน้าหวานหยด
“ทั้งตัวเลยค่ะ” เธอตอบเขาเสียงสั่นสะท้าน
“งั้นก็ต้องจูบให้ทั่วตัว จะได้หายช้ำ” คนพูดไม่ได้พูดเล่นแต่เอาจริง เธอร้องครางแทบขาดใจใต้ร่างเขาอีกครั้ง นิ่มนาราคิดว่าไม่น่าบอกเขาเลยว่าช้ำไปทั้งตัว เพราะโดนเขาบดจูบไปทั้งตัวจนช้ำหนักกว่าเก่า
กว่าเขาจะยอมปล่อย เธอก็ครางหอบแทบจะขาดใจเสียจริงๆ
สุดเขตพาเด็กสาวมาส่งบ้านโดยสวัสดิภาพหลังจากจับกินจนอิ่มแปล้ เขาทอดสายตามองร่างน้อยไม่ยอมห่าง คนถูกมองถึงกับทำตัวไม่ถูกเอาเสียเลย
“กลับกันมาเสียเย็นเลย เขตพาน้องไปเที่ยวไหนมาล่ะลูก” คุณสุดหทัยถามขณะมานั่งรับประทานอาหารด้วยกัน
“ถามเจ้าตัวดูสิครับ” เขาโยนหน้าที่การตอบให้เธอ
“พี่เขตพาไปเที่ยวน้ำตกมาค่ะ” คนตอบแอบหน้าแดง ไม่กล้าสบตาคนถาม
“ดีเลย น้องมาอยู่กับเราจะได้ไม่เหงา แม่ว่าจะไปปฏิบัติธรรมเสียหน่อย แม่คงต้องฝากน้องเอาไว้กับเขตนะลูก”
“ครับ” คนรับคำหูผึ่งเมื่อได้ยินในสิ่งที่มารดาพูด แต่กระนั้นเขาก็รับปากไปเรียบร้อยแล้ว
“อยู่กับพี่เขตอย่าดื้อนะลูก พี่เขาว่าอะไรก็เชื่อฟังพี่เขา” คุณสุดหทัยหันไปบอกเด็กสาวที่รับมาอุปการะเอาไว้
“ค่ะคุณป้า” เธอรับคำก่อนก้มหน้าก้มตารับประทานอาหารเงียบๆ ไม่กล้าเงยหน้ามองคนตรงหน้านักหรอก
“ไม่พาไปด้วยล่ะครับ” สุดเขตตักอาหาร แล้วหันไปพูดกับมารดา
“เด็กๆ ไปนั่งนานๆ กลัวจะเบื่อแย่”
“ไม่เบื่อหรอกค่ะ หนูนิ่มไปปฏิบัติธรรมกับคุณป้าด้วยนะคะ” นิ่มนารารีบบอกอย่างกระตือรือร้นการอยู่บ้านกับสุดเขตสองคนไม่ปลอดภัยเอาเสียเลย ดูวันนี้สิ โดนจับกินแบบไม่ทันตั้งตัว
“เอาอย่างนั้นเหรอจ๊ะ”
“เข้าวัดไม่กลัวร้อนหรือไง” สุดเขตว่าให้
“ดูพูดเข้า ว่าน้องทำไม ความจริงพาน้องไปด้วยก็ดีเหมือนกันนะ”
“ไม่ดีหรอกครับ ให้เธออยู่ทำกับข้าวให้ผมกินดีกว่า”
“ช้อยก็อยู่ ให้ช้อยทำกับข้าวให้เราสิ” คนเสนอแทบนั่งไม่ติด แต่คนอย่างเขาหรือจะยอมแพ้ ปล่อยไปก่อน เดี๋ยวได้รู้กันว่าจะได้ไปหรือไม่ได้ไป
วันรุ่งขึ้นมารดาต้องเดินทางไปปฏิบัติธรรม แต่ไปในช่วงบ่ายเพราะรอเพื่อนของท่านมารับ
ตื่นเช้ามาเขาก็หาเรื่องชวนนิ่มนาราเข้าเมืองไปซื้อของ ระหว่างทางรถดันเสีย เขาเลยโทร. บอกมารดาว่าคงกลับไปไม่ทัน ให้มารดาไปกับเพื่อนของท่านก็แล้วกัน
“รถเป็นอะไรคะพี่เขต” นิ่มนาราเอ่ยถามอย่างไม่รู้เรื่องรู้ราวว่าจะโดนจับกิน
“อุ๊ย!” เธออุทานเมื่อจู่ๆ โดนเขาหอมแก้มฟอดใหญ่ เธอยกมือขึ้นกุมแก้ม หน้าแดงซ่าน
“ยางแบนน่ะ สงสัยคงกลับบ้านไม่ได้แล้ว”
“กลับบ้านไม่ได้ แล้วจะทำยังไงคะ” เธอถามอย่างตกใจ ตาโตมองคนที่หลุบสายตาเจ้าเล่ห์มองพื้นโดยที่ไม่ให้อีกฝ่ายเห็น
“ไปพักที่กระท่อมใกล้ๆ นี้ก็แล้วกัน”
“แถวนี้มีกระท่อมเหรอคะ”
“มี แถวนี้ถิ่นใคร ฉันรู้จักหมดแหละ” เขาพูดก่อนจะดึงมือเธอให้เดินตาม
“เราเดินกลับไม่ได้เหรอคะ”
“ไกลจะตายไป ใครจะเดินไหว”
“โทร. ให้คนที่ไร่มารับไม่ได้เหรอคะ”
“เกรงใจคนอื่นเขาบ้างนะ เวลานี้เขาเลิกงานต้องกลับไปหาลูกหาเมีย ไม่มีเวลามารับเราหรอก”
“เอ่อ... ค่ะ” เขาทำเสียงดุ เธอเลยเงียบเสีย ไม่เสนออะไรอีก
กระท่อมที่เขาพามาพักมันน่าอยู่มากๆ เป็นกระท่อมหลังสวยบนเนิน อย่างกับเทพนิยายแน่ะ เดินไปด้านหน้ากระท่อมสามารถมองวิวทิวทัศน์ด้านล่างได้ชัดเจน
“ชอบไหม”
“ชอบค่ะ”
“งั้นคืนนี้นอนที่นี่กันนะ”
“คะ?” เธอหันมาสบตากับคนที่มองเธออยู่ก่อนแล้ว
“บอกว่านอนที่นี่กัน บรรยากาศดี”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่คะ” เธอยิ้มให้เขา
“ยิ้มอ่อย อยากโดน... ว่างั้น” เขาเดินเข้ามาประจันหน้า ก่อนจะวางมือบนบ่าเล็กๆ ของเด็กสาว ย่อตัวลงให้ใบหน้าอยู่ระดับเดียวกับเธอ
“เปล่าอ่อยนะคะ” เธอย่นจมูกใส่เขา สุดเขตบี้จมูกของตัวเองกับจมูกเล็กๆ ของเธอ ก่อนจะรวบร่างน้อยขึ้นอุ้ม
“พี่เขต จะพาหนูนิ่มไปไหนคะ”
“พาไปกิน หิวไส้แขวนแล้วตั้งแต่เมื่อคืน” เธอมองเขาตาโต ผู้ชายขึ้นคานจอมหื่น ดูเอาเถอะ!
นิ่มนาราจับหัวเตียงแน่นในท่าคลานเข่า เธอร้องครางเสียงหลงเมื่อสะโพกสอบกระแทกกระทั้นเข้ามาหาจนหน้าขากระทบกับก้นงอนงามเกิดเสียงดังสนั่นลั่นเตียง
“หนูนิ่มชอบอ่อยต้องโดนทำโทษแบบนี้แหละ”
“หนูนิ่มเปล่าอ่อย อื้อ พะ... พี่เขตสักหน่อย” คนอายุ 39 โดนเด็กเรียกว่าพี่ก็รู้สึกกระชุ่มหัวใจดีพิลึก ในขณะที่ตอนแรกๆ เขารู้สึกตะขิดตะขวงใจแปลกๆ
สุดเขตสอดมือมาเคล้นคลึงปทุมถันอวบตึงของเด็กสาว
สำเร็จ... คนชอบอ่อยโดนจัดหนัก คืนนี้จะจับกินตับกลืนลงท้องไม่ให้หลับไม่ให้นอนเลยทีเดียวเชียว เสียงจังหวะรักกระทบกระแทกหนักหน่วงเตียงแทบพัง สาวน้อยครวญครางแทบขาดใจ นิ้วแข็งแรงของเขาสะกิดยอดถันจนแข็งเป็นไต
แก่นกายซุกลำเข้าหาความเป็นสาวชุ่มฉ่ำ เธอตอดรัดเขาทุกทิศทาง เนื้อกายเสียดสีวาบหวาม เสียงครวญครางกระสันซ่านแทบฟังไม่ได้ศัพท์
ลำนำรักร้อนแรงจบลงด้วยความสุขซ่านกระสันเสียว เขากอดรัดร่างของเธอแนบอก ก่อนจะพลิกร่างลงนอนหงายหายใจหอบเล็กน้อย เขาอ้าแขนเพื่อให้เธอโผเข้าไปกอด เธอทำหน้าฟินๆ งงๆ เขาก็ดึงไปกอดรัดแนบอก
“อยากได้อะไรรึเปล่า” เขาลูบแขนเปลือยของเด็กสาวเล่น
“พี่เขตจะเปย์หนูนิ่มเหรอคะ” เขาทำตัวเป็นป๋าเชียวล่ะ
นิ่มนาราแอบขำคนขี้เก๊ก ที่กำลังลูบเธอไม่หยุด สงสัยว่าคงจะไม่ได้หลับไม่ได้นอนเป็นแน่
“เมื่อคืนนอนหนาวคนเดียว เด็กที่ไหนก็ไม่รู้ใจร้าย ปิดประตูลงกลอนแน่นหนา” คนขี้อ่อยจับมือเธอไปลูบๆ คลำๆ ไอ้นั่นที่ดูใหญ่โตนักตรงหว่างขานิ่มนาราหน้าแดงแต่ยอมจับพร้อมด้วยการรูดรัดให้เสียเลย เขาครางอย่างถูกใจ ก่อนจะขึ้นคร่อมทับร่างของสาวน้อยเอาไว้
“เด็กน่ากิน” เขาคราง จุ๊บไปทั่วใบหน้านวลใส
- ผู้เขียน
