ตอนที่ 13 พรีเวดดิ้ง (1)
1555 คำ
“เธอเข้าไปก่อนเลยนะ ฉันจะโทรคุยธุระก่อน”
ทันทีที่มาถึงที่ร้านและลงจากรถ ภากรก็เอ่ยออกมาพร้อมกับหยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกแล้วเดินทิ้งห่างออกไปจากบริเวณหน้าร้าน
ชัยรัมภามองตามหลังเขา ก่อนจะเดินเข้าไปภายในร้านก่อนตามที่เขาบอก พนักงานรีบปรี่เข้ามาต้อนรับ
“สวัสดีค่ะ คุณชัยรัมภาใช่ไหมคะ?”
“ใช่ค่ะ” หล่อนตอบรับ
“ท่านประธานโทรมาแจ้งแล้วล่ะค่ะ เดี๋ยวเชิญขึ้นไปดูชุดที่ชั้นสองได้เลยนะคะ แล้วคุณเจ้าบ่าว…”
“เดี๋ยวคงตามมาค่ะ เขาไปคุยโทรศัพท์”
“อ๋อค่ะ ถ้าอย่างนั้นเชิญเลยค่ะ”
หล่อนเดินตามพนักงานขึ้นไปยังชั้นสอง พนักงานอีกคนรีบไปเตรียมน้ำและขนมมาวางไว้ให้ที่โต๊ะ รอบตัวของหล่อนเต็มไปด้วยชุดแต่งงานสวยๆ ทั้งของผู้หญิงและของผู้ชาย เธอมองชุดเหล่านั้นด้วยสายตาชื่นชอบ การแต่งงาน…ย่อมเป็นหนึ่งในความฝันของผู้หญิงหลายๆ คนอยู่แล้ว
ชัยรัมภาก็เช่นกัน ได้แต่งงานกับผู้ชายที่รักและสร้างครอบครัวเล็กๆ ด้วยกัน อยู่ด้วยกันไปจนแก่เฒ่า
เธอเองก็เป็นแค่ผู้หญิงคนหนึ่ง มีความฝันหวานชื่นไม่ได้ต่างไปจากใคร เพียงแต่ชีวิตจริงมันไม่เหมือนในละคร การแต่งงานครั้งแรกและคงจะเป็นครั้งเดียวในชีวิตของเธอถึงได้เป็นแบบนี้
“ลองดูแบบก่อนได้นะคะ ทางเรามีแบบใหม่ๆ ที่ยังไม่เคยเปิดเผยที่ไหนราวๆ แปดชุด ถ้าคุณภาถูกใจก็แจ้งได้เลยค่ะ ส่วนนี่เป็นอัลบั้มของชำร่วย แล้วก็โปรฯ การถ่ายพรีเวดดิ้งต่างๆ นะคะ” พนักงานแนะนำพร้อมกับวางอัลบั้มมากมายตรงหน้า
“พรีเวดดิ้งหรือคะ?” หล่อนย้อนถาม
“ค่ะ ท่านประธานบอกว่าหลังจากเรื่องชุดเสร็จ ก็ให้ทางเราจัดการเรื่องรูปพรีเวดดิ้งต่อเลย คุณภายังไม่ทราบหรือคะ?” ชัยรัมภาไม่ตอบ ได้แต่ส่งยิ้มแห้งๆ กลับไป
ไม่คิดเลยว่าทางคงเดชจะดำเนินการทุกอย่างรวดเร็วขนาดนี้ เธอยังไม่ได้เตรียมตัวสำหรับการถ่ายพรีเวดดิ้งวันนี้มาเลย
หล่อนหยิบอัลบั้มชุดแต่งงานขึ้นมาเลือกดู ทุกชุดดูสวยและดูแพงจนเลือกไม่ถูก ถ้าภากรเข้ามาเร็วๆ ก็คงจะดีน่ะสิ เธอจะได้ปรึกษาเขาว่าควรเลือกชุดแบบไหนดี ที่สวยและราคาไม่แพง ทว่าเขากลับไม่เข้ามาเสียที พนักงานก็นั่งรอให้เธอเลือกไม่ยอมไปไหน
“เอ่อ…เอาเป็นชุดนี้ก็ได้ค่ะ” เธอชี้ไปมั่วๆ
“เลือกได้ดีมากเลยค่ะ ถึงชุดนี้จะไม่ได้ปักเพชรแบบชุดอื่นๆ และดูเรียบ แต่ว่าผ้าที่นำมาใช้ตัดเป็นผ้าที่ดีที่สุดในโลกเลยค่ะ และเป็นการออกแบบที่นักออกแบบชื่อดังชาวฝรั่งเศสเป็นผู้ออกแบบขึ้น ใช้เวลาในการออกแบบร่วมสามเดือนเลยค่ะ นับเป็นผลงานชิ้นเอกเลยทีเดียว” พนักงานอธิบายถึงที่มาที่ไปของชุด
“ขนาดนั้นเลยหรือคะ” เธอเห็นมันดูเรียบที่สุด ก็เลยเลือก ติดไม่ถึงว่าที่มาของชุดนี้จะดูเลอค่านัก
“แล้วเรื่องธีมของการถ่ายพรีเวดดิ้ง เลือกไว้หรือยังคะ? คุณเจ้าบ่าวจะเข้ามาช่วยเลือกไหมคะ”
“เรื่องนั้น…” ชัยรัมภาทำตัวไม่ถูก
จะตัดสินใจเองคนเดียวทั้งหมดก็กลัวจะเสียมารยาทเกินไป แต่พอคิดจะรอเขา เจ้าตัวก็ไม่ยอมเข้ามาสักที เขาคงตั้งใจจะทิ้งให้หล่อนจัดการคนเดียวเพื่อให้หล่อนขายหน้าพนักงานในร้านแน่ๆ
“เดี๋ยวรอเขาก่อนก็ได้ค่ะ เอาแค่เรื่องชุดของฉันก่อนก็พอ”
“ได้เลยค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะคุณภา”
พนักงานผายมือให้เธอเดินตามไปทางห้องลองชุด ร่างบอบบางลุกตามไป แต่มิวายชะเง้อคอมองหาภากร แต่ก็ยังไร้วี่แววของชายหนุ่ม
‘คนบ้า ตั้งใจจะทำให้ฉันขายหน้าสินะ’ หล่อนคิดในใจ
ชุดที่หล่อนเลือกถูกนำเข้ามาให้ที่ห้องลองชุดขนาดใหญ่ ม่านสีขาวถูกดึงให้ปิดลงเพื่อให้การเปลี่ยนชุดเป็นส่วนตัวมากยิ่งขึ้น
ตัวชุดเป็นสีขาวมุก เนื้อผ้าเป็นมันลื่น ยามสัมผัสจะนุ่มนวลราวกับกำลังสัมผัสปุยเมฆ รัดรูปเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน ตัวเกาะอกเว้าร่องเสริมให้กระชับและเด่นนูน ตัวชายกระโปรงลากยาวออกไปเล็กน้อย ชัยรัมภามองตัวเองที่สะท้อนอยู่ในกระจกด้วยความตกตะลึง
“ชุดสวยมากเลยนะคะ” หล่อนพูดกับพนักงาน
“เพราะไม้แขวนสวยต่างหากล่ะคะ ราวกับชุดนี้ถูกออกแบบมาเพื่อคุณภาโดยเฉพาะเลย ใส่ได้พอดีเป๊ะ แถมยังดึงจุดเด่นของชุดออกมาได้ดีอีก ยิ่งมองก็ยิ่งสง่า สวยมากเลยค่ะ”
“คุณยอฉันเกินไปแล้วค่ะ”
“จริงๆ นะคะ นี่ถ้าใส่ไข่มุกเม็ดเล็กๆ ประดับที่คอ หรือชุดเครื่องเพชรที่ระยิบระยับแต่ไม่ใหญ่มากจนเกินไป จะยิ่งเข้ากั๊นเข้ากันค่ะ” พนักงานเอ่ยแนะนำ
“ขอโทษนะคะ คุณภากร เจ้าบ่าวมาแล้วค่ะ” พนักงานอีกคนที่รออยู่ด้านนอกเดินเข้ามาบอกผ่านผ้าม่านที่กั้นอยู่
“คุณเจ้าบ่าวมาแล้ว งั้นเราออกไปเขาดูกันเลยดีไหมคะ”
“ต้องให้ดูด้วยหรือคะ?” เธอไม่อยากให้เขาเห็นนี่นา
เกิดโดนเขาหัวเราะใส่ แล้วว่าเธอทำให้ชุดนี้หมองจะทำยังไงล่ะ
“ต้องให้ดูสิคะ คุณเจ้าบ่าวจะได้ช่วยตัดสินใจด้วย เชิญค่ะ”
เมื่อปฏิเสธไม่ได้ ก็มีแต่ต้องทำใจยอมรับ พนักงานจัดการเปิดผ้าม่านออก ภากรที่ยืนทำหน้าเบื่อหน่ายรออยู่ที่อีกฝั่งของผ้าม่านอยู่แล้วหันมามองอย่างไม่เต็มใจนัก
ทว่าหญิงสาวในชุดที่สวยสง่านั้นช่างเข้ากันได้ดีกับใบหน้าสวยหวาน และผิวที่ขาวเปล่งประกายของหล่อนยิ่งนัก ภากรเผลอมองด้วยความตกตะลึงจนยากจะละสายตา แววตาของเขามันฉายชัดเจนว่าพึงพอใจกับสิ่งที่เห็นตรงหน้ามากแค่ไหน ชัยรัมภาเริ่มประหม่าที่ถูกเขาจ้องไม่วางตาเช่นนี้
“เป็นอย่างไรบ้างคะคุณเจ้าบ่าว เจ้าสาวสวยไหมคะ”
“ครับ…” เขาตอบราวกับคนต้องมนตร์ ก่อนจะรู้สึกตัวว่าเผลอพูดอะไรออกไปในเสี้ยววินาที “อ๊ะ เอ่อ…ก็…ก็ดีครับ เหมือนจับลิงใส่กระโปรงดี”
“คุณภากร!” คนถูกเหน็บไม่พอใจ
“แล้วชุดของผมล่ะครับ”
“ชุดเจ้าบ่าวเชิญทางด้านนี้ได้เลยค่ะ ดิฉันได้คัดแบบใหม่ๆ ไว้ให้เลือกแล้วค่ะ”
ภากรพยักหน้ารับแล้วเดินตามพนักงานอีกคนไป ทิ้งให้หญิงสาวยื่นมุ่ยหน้ามองตามหลังเขาอย่างหงุดหงิด
ลิงใส่กระโปรงอย่างนั้นเหรอ? นี่เขาเห็นหล่อนเป็นแค่ลิงหรือยังไงกันนะ ทั้งที่สวมชุดสวยขนาดนี้แล้วแท้ๆ
ภากรเดินมานั่งรอที่โซฟา ส่วนพนักงานก็ขอตัวไปหยิบอัลบั้มชุดทักซิโด้มาให้ ชายหนุ่มผ่อนลมหายเข้าออกเพื่อระงับอาการบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองในตอนนี้ เมื่อครู่เขาแทบจะลืมวิธีหายใจไปแล้วด้วยซ้ำ วินาทีที่ชัยรัมภาปรากฏตัวออกมา เขาเข้าใจได้ในทันทีเลยว่า…บนโลกที่กว้างใหญ่นี้ ก็มีนางฟ้าเหมือนกัน
“ใจเย็นไว้ไอ้เซียน อย่าลืมสิ่งที่เธอทำไว้กับแกสิ” เขาเตือนสติตัวเอง
ทว่าภาพของชัยรัมภาในชุดแต่งงานสีขาว ใบหน้าที่ดูประหม่าและเขินอายหน่อยๆ ของเธอมันยังตราตรึงอยู่ในความคิดของเขา
“นี่ค่ะ อัลบั้มชุดเจ้าบ่าว คุณภากรต้องการชุดไหนก็แจ้งได้เลยนะคะ”
ภากรรับอัลบั้มมาเลือกดู เขากวาดตามองทีละชุดๆ ทว่าจู่ๆ ก็มีภาพของชัยรัมภาปรากฏอยู่ในชุดที่เขากำลังมอง รู้สึกตัวอีกที ทั้งอัลบั้มภาพก็มีแต่หล่อนยืนอยู่เต็มไปหมด
“เฮ้ยย!” เขาโยนอัลบั้มนั้นทิ้งลงพื้นทันที
“ปะ…เป็นอะไรไปคะคุณภากร?” พนักงานรีบถาม
“เป็นวิญญาณอาฆาตหรือไงวะ ทำไมเอาแต่ตามติดอยู่ได้” เขาพูดกับตัวเอง
“คะ? ดะ…ดิฉันตามติดคุณภากรมากเกินไปหรือคะ ต้องขออภัยด้วยค่ะ ดิฉันแค่ตามมาดูแลเท่านั้น หากทำให้ไม่พอใจ ต้องขออภัยจริงๆ นะคะ ดิฉันจะไปอยู่ไกลๆ ไม่เข้าใกล้จนกว่าคุณภากรจะเรียกค่ะ” พนักงานรีบพูดเป็นชุด ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวออกไปจากโซนชุดของเจ้าบ่าว
ภากรมองตาม ทำท่าจะเอ่ยปากอธิบายแต่ก็ไม่ทันซะแล้ว ดูเหมือนพนักงานคนนั้นจะเข้าใจสิ่งที่เขาพูดผิดไปจนหมด
ร่างสูงเหลือบมองอัลบั้มรูปที่เปิดอ้าอยู่ เขายังคงเห็นเป็นชัยรัมภา เพิ่มเติมคือครั้งนี้ ภาพหลอนของหญิงสาวที่เขากำลังเห็นนั้น คือเธอกำลังยิ้มเยาะเขาอยู่ด้วย ภากรรีบก้มลงไปปิดอัลบั้มนั้นทันที เขาจะไม่ยอมให้หล่อนมามีอิทธิพลต่อหัวใจของเขาอีกแล้ว
- ผู้เขียน
