ฉันรีบลากตัวพี่สิงห์ออกมาจากตรงนั้นทันที เพราะรู้ดีดีกว่าขืนปล่อยให้อยู่ต่อพี่ม่อนคงได้ช็อคไปยิ่งกว่านี้ แน่ๆ
“จะหยุดเดินเมื่อไหร่” พี่สิงห์ถามฉัน ตอนนี้ฉันก็ไม่รู้ว่าลากเขามาที่ไหน
มันเหมือนเป็นข้างหลังตึก แล้วบรรยากาศรอบๆก็มืดมากด้วย แต่ก็ยังพอมองเห็นจากแสงไฟที่สาดมาถึงมันจะไม่ถึงจุดที่ฉันยืนอยู่แต่ก็พอเห็นเป็น ลางๆ
“ทำไมต้องพูดเรื่องของเรา ไหนคุยกันแล้วว่าจะไม่บอกใครไงคะ”
“แล้วทำไม ก็แค่หลานฉันรู้ ถ้าเธอกลัวว่ามันจะไปบอกพี่สาวเธอ ฉันเคลียร์ได้ !!”
“มันไม่ใช่แค่นั้นหรอกค่ะไม่ใช่แค่พี่สาวพริ้ง แต่พี่สิงห์เข้าใจมั้ยว่าพริ้งไม่อยากให้ใครรู้”
“เธอรู้มั้ยว่ามีผู้หญิงตั้งมากมายอยากเปิดตัวกับฉัน”
“แต่ไม่ใช่พริ้ง !!”
“หึ!! จะเก็บหลานฉันเอาไว้กินสินะ ถึงได้แคร์มันกลัวว่ามันจะรู้ว่าเธอร่านขนาดไหน” ฟังจากน้ำเสียงของพี่สิงห์ในตอนนี้ บวกกับคำพูดของเขามันทำให้ฉันรับรู้ได้ว่าตอนนี้พี
